5 χρόνια χωρίς εσένα

Πέντε χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τη στιγμή που εκοιμήθει ο μακαριστός Ιερομόναχος πατήρ Δανιήλ Γούβαλης, στις 11 Ιουλίου 2009.

Το πλούσιο αντιαιρετικό και συγγραφικό του έργο αποτελεί ανεκτίμητη πηγή γνώσης και διδαχής ενώ το αστείρευτο ποιμαντικό του έργο υπήρξε βάλσαμο στις ψυχές των ανθρώπων που των περιστοίχιζαν ως πνευματικά του τέκνα.

Ο πατήρ Δανιήλ Γούβαλης γεννήθηκε το 1940 από ευλαβείς και μορφωμένους γονείς. Ο πατέρας του υπήρξε δάσκαλος στο ορεινό χωριό  Πανουριά της Γκιώνας όπου και πέρασε τα παιδικά του χρόνια υπό αντίξοες συνθήκες. Στα έξι του χρόνια έμεινε ορφανός από πατέρα. Κατά τη Γερμανική κατοχή, το σπίτι του αλλά και ολόκληρο το χωριό του καταστράφηκαν ολοσχερώς.

Στα δώδεκά του  κατέβηκε στον Πειραιά, σε έναν θείο του, για να φοιτήσει στο Γυμνάσιο. Εκεί  γνώρισε και την Αδελφότητα της Ι. Μονής Παρακλήτου και ανέπτυξε σιγά-σιγά ενεργή δράση. Σπούδασε θεολόγος εις την Θεολογικήν Σχολή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και όταν τελείωσε και την στρατιωτικήν του θητείαν ενετάχθη εις την Αδελφότητα του Παρακλήτου, όπου και παρέμεινε εργαζόμενος και ασκητεύοντας μέχρι την κοίμησιν του πνευματικού του Πατέρα και οδηγού μακαριστού Χερουβείμ. Με κέντρο του, το ταπεινό εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής Μαλακάσας αφιερώθηκε στον Θεό και στους συνανθρώπους του. Εκεί παρέμεινε και ως εφημέριος από το 1984 μέχρι την οσίαν κοίμησίν του την 11η Ιουλίου 2009. Τότε συνδέθηκε πνευματικά με τον ουσιαστικό πλέον Γέροντά του και Πνευματικό του οδηγό, τον μακαριστό Γέροντα Πορφύριο Μπαϊρακτάρη.

Σε όλα αυτά τα χρόνια, παρά τις ασθένειες που τον έβαλλαν, δούλευε συνεχώς και απρόσκοπτα, αψηφώντας ακόμη και τη ζωή του για να ικανοποιήσει τις πνευματικές, ψυχικές και υλικές ακόμη ανάγκες των 3000 τουλάχιστον πνευματικών του τέκνων.

Ετοίμαζε τις ραδιοφωνικές εκπομπές του, τις ομιλίες του για εκκλησιαστικά συνέδρια, συνέγραφε βιβλία (πολλά από τα οποία παραμένουν ακόμα ανέκδοτα), ως υπεύθυνος, οργάνωνε και στελέχωνε τα κατηχητικά και τις Νεανικές Συντροφιές ολόκληρης της ΙΒ´ Αρχιερατικής Περιφερείας Καπανδριτίου–Ωρωπού της Ιεράς Μητροπόλεως Αττικής και ήταν μέλος της Συνοδικής Επιτροπής επί των αιρέσεων με ενεργό ποιμαντική και αντιαιρετική δράση, που είχε ως αποτέλεσμα την επιστροφή πολλών ανθρώπων στην Ορθοδοξία.