Το “Αγιορειτικό Βήμα” δημοσιεύει το συγκινητικό τελευταίο γράμμα του καθολικού ιερέα Φράνς βάν ντερ Λούγκτ με ημερομηνία 6 Απριλίου 2014, λίγο πριν την δολοφονία του από άγνωστο μασκοφόρο στο μοναστήρι του στο Χομς (7 Απριλίου 2014). «Τα νέα μας.
Οι χριστιανοί στην παλιά Έμεσα (Χομς) ακόμη λένε τί μπορούμε να κάνουμε… Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε!… Ο Θεός μας βοηθά.
Ο άνθρωπος είναι ανίκανος για ο,τιδήποτε. Όμως πιστεύει ότι ο Θεός είναι μαζί του στις δύσκολές του περιστάσεις. Ο Θεός δεν αφήνει τον πιστό… Τον γνωρίζει και γνωρίζει την κατάστασή του, όταν πονάει… Ο Θεός δεν θέλει το κακό. Όμως το αγαπητικό βλέμμα Του αναπαύεται στους αγαπημένους Του… Η πίστη βοηθά πολύ τους ανθρώπους στο να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες και στο να έχουν ελπίδα και υπομονή…
Όμως η κατάσταση γίνεται πιο οδυνηρή. Και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε. Η έλλειψη των αναγκαίων απειλεί την ζωή μας. Έλλειψη τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης. Αλλά παρόλα αυτά μπορούμε ακόμη να συνεχίζουμε την ζωή μας. Σε αυτές τις περιστάσεις κατανοούμε εμπειρικά την καλοσύνη των ανθρώπων… Όποιοι έχουν άμεση ανάγκη τροφής βρίσκουν στις πόρτες τους λίγες φακές ή μπλιγούρι. Όταν ο άνθρωπος αδειάζει από όλα, πρέπει να δεχθεί την καλοσύνη από τους άλλους και να ανακαλύψει την αγαθότητά τους.
Βλέπαμε το κακό να διανύει τον δρόμο του. Όμως δεν μπορεί να μας κάνει τυφλούς στο καλό. Και δεν πρέπει να αφήσουμε την καλοσύνη να φύγει από τις καρδιές μας.
Περιμένουμε τώρα τα αποτελέσματα των διαπραγματεύσεων. Είμαστε αισιόδοξοι σχετικά με τις λύσεις των προβλημάτων μας… Μάθαμε να μην πιστεύουμε όλες τις ειδήσεις.
Ετοιμαζόμαστε για την μεγάλη Εορτή. Την Εορτή του περάσματος από τον θάνατο στην ζωή. Η ζωή από σκοτεινό λάκκο μεταμορφώνεται. Οι άνθρωποι που κατοικούν εν σκότει και σκιά θανάτου βλέπουν φως μέγα. Ευχόμαστε αυτήν την ανάσταση για την Συρία. Πάμε μπροστά…
π. Φρανς βαν ντερ Λούγκτ»
Ο π. Φρανς βαν ντερ Λούγκτ γεννήθηκε στην Ολλανδία στις 10.4.1938. Μετακόμισε με την οικογένειά του στο Άμστερνταμ,όταν ο πατέρας του έγινε διευθυντής της Κεντρικής Τράπεζας. Σπούδασε σε καθολικά κολλέγια και πήρε πτυχία ψυχολογίας και φιλοσοφίας, καθώς και διδακτορικό στην ψυχολογία στην Λυόν της Γαλλίας. Η πρώτη επίσκεψή του στη Συρία και στο Λίβανο έγινε το 1964. Έμαθε τα αραβικά στην Μπικφέγια. Τα έμαθε καλά. Έγραφε, διάβαζε, αλλά η προφορά του ήταν μέχρι τέλους σπαστή και για αυτό η ομιλία του χαρακτηριστική.
Εκάρη μοναχός στο τάγμα των Ιησουϊτών σε ηλικία 21 ετών. Διορίστηκε ιερέας στη Συρία το 1972. Ζούσε μεταξύ διαφόρων πόλεών της. Μεταξύ 1976 – 1979 έζησε στο Χαλέπι. Μεταξύ 1980 – 1987 στο Χομς. Επέστρεψε στην Ολλανδία το 1980 για περαιτέρω σπουδές. Μεταξύ 1987 – 1993 έζησε στην Δαμασκό. Από το 1993 και μέχρι τέλους της ζωής του έζησε στο μοναστήρι του στο Χομς (περιοχή Αλ-Χαμιντιέ), που ονομάζεται «Μποστάν αλ-Ντιουάν». Το κελλί του είχε μόνο ένα στρώμα στο πάτωμα και έναν τεράστιο αριθμό βιβλίων.
Η προσφορά του π. Φρανς στην Συρία ήταν ανεκτίμητη. Eίχει δημουργησει ενα μεγαλο κεντρο στο δρόμο μεταξύ Ράμπλε και Αλ-Κασίρ, που απείχε από το Χομς 23 χλμ. Λεγόταν στα αραβικά Αλ-Άρντ (Η γη). Ένα μικρό παράδεισο στη γη της Συρίας. Περιλάμβανε σχολείο παιδιών με ειδικές ανάγκες, εργαστήριο κατασκευής κρασιού, εργαστήριο κεραμικής, αμπέλια, ελαιώνες, οπωροφόρα δένδρα, και έναν ναό φτιαγμένο με μαύρη πέτρα.
Ο π. Φρανς αγωνίστηκε μέχρι τέλους για την ενότητα και την αρμονική συμβίωση των ανθρώπων στην Συρία. Πριν τον πόλεμο ο π. Φρανς δεχόταν στην «Γη» μεγάλο αριθμό ανθρώπων, ανεξάρτητα από την θρησκεία ή το δόγμα τους, που συμμετείχαν στις δραστηριότητές του. Διοργάνωνε κατασκηνώσεις, εκδρομές, κατηχήσεις, δημιουργώντας ομάδες νέων, εφήβων και παιδιών. Ζούσε μαζί με τον κόσμο για πολλά χρόνια με βαθιά προσωπική σχέση με κάθε μέλος αυτών των ομάδων. Για κάθε νέο μέλος διέθετε χρόνο να το ακούει και να συζητά μαζί του.
Για αυτό όλοι τον αγαπούσαν. Βασική δραστηριότητα που διοργάνωνε ο π. Φράνς ήταν «το περπάτημα» (Αλ-Μασίρ). Ο σκοπός της ήταν να συγκεντρώνει τον Συριακό λαό από όλες τις ομολογίες και τα κοινωνικά στρώματα για να γνωρίζουν την Συρία περπατώντας. Να γνωρίζουν την φύση και τα απομακρυσμένα χωριά της, βαδίζοντας με τα πόδια. Η περιπατητική αυτή περιήγηση περιλάμβανε διαλέξεις και συζητήσεις πνευματικών και κοινωνικών θεμάτων, που γίνονταν από τον π. Φρανς. Ο ίδιος μιλούσε, άκουγε και συμβούλευε. Βρισκόταν πάντοτε
στην πρώτη γραμμή του περπατήματος, παρά τη μεγάλη του ηλικία.
«Ψάχνω πάντα την αλήθεια για να κοινωνήσω μαζί της χωρίς να τη φτάνω», συνήθιζε να λέει. Ο π. Φρανς έγραψε πολλά εγχειρίδια και εξέδωσε τρία βιβλία: «Αγάπη ποια είσαι;». «Να ακούς τον άλλον και να αγαπάς». «Από την αποτυχία στην επιτυχία».
Κατά την περίοδο του πολέμου «Η γη» φιλοξένησε μεγάλο αριθμό προσφύγων (γυναικόπαιδων). Τους πρόσφεραν στέγη και τροφή. Ο π. Φρανς με μία ομάδα εθελοντών ήταν τό στήριγμά τους.
Όταν άρχισε ο αποκλεισμός του παλαιού Χομς και μερικοί από τους κατοίκους επέλεξαν να παραμείνουν, ο π. Φρανς δεν φοβήθηκε και δεν άφησε το ποίμνιό του. Παρέμεινε στο μοναστήρι του μέχρι την τελευταία πνοή του. Έμεινε κοντά σε αυτούς που δεν έφυγαν.
Τους παρηγορούσε, προσευχόταν και ζούσε μαζί τους. Ζούσε μαζί τους την πείνα, την δίψα, την έλλειψη φαρμάκων, αφημένοι στο έλεος αυτών που πήραν την εξουσία εντός της παλαιάς πόλης. Ήταν γνωστός για τις καλές του σχέσεις με τους ανθρώπους. Δεν έκανε διακρίσεις μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων. Για αυτό απολαμβάνε την εκτίμηση και την αγάπη όλων. Αρνήθηκε να φύγει από το Χομς πριν λήξει ο αποκλεισμός. Αγωνίστηκε για την συμφιλίωση και την συγχώρηση μεταξύ όλων των αντιμαχόμενων πλευρών.
Στις 7 Απριλίου 2014, ώρα 9.45 το πρωί, ο π. Φρανς δολοφονήθηκε από άγνωστο μασκοφόρο μέσα στο παλαιό Χομς στην αυλή του μοναστηριού του. Ο δολοφόνος κτύπησε την πόρτα, ο π. Φρανς του άνοιξε και τον πυροβόλησε κατευθείαν στο κεφάλι. Ετάφη την άλλη μέρα στον κήπο της Μονής, όπως ήταν η επιθυμία του. Εκεί ήταν το αγαπημένο του μέρος, όπου μελετούσε και έπινε το τσάι του.
Ο π. Φράνς βαν ντερ Λούκτ ήταν παράδειγμα συγχωρητικότητας, αγάπης, διαλόγου και αποδοχής του άλλου, χωρίς να κάνει διακρίσεις. Δεν ήταν απλά ένας ομιλητής. Η απλή και ασκητική ζωή του και η μετακίνησή του επάνω σε ποδήλατο ήταν αληθινό παράδειγμα. Τον έκαναν να ξεχωρίζει. Το μήνυμά του «μπορείς να φτάσεις στον Θεό και στον άλλον, με την σιωπή, με το να ακούς και με την αγάπη» έφτασε σε πολλούς, θα παραμείνει ζωντανό στις καρδιές τους και θα μεταδοθεί διά μέσου αυτών σε άλλους.
Ο Π. ΦΡΑΝΣ ΠΕΡΙΕΡΧΕΤΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΕΣΤΡΑΜΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΣΥΝΟΙΚΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΧΟΜΣ ΜΕ ΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΚΟΥΦΟ ΤΟΥ.
-120x86.jpg)
