Σύμφωνα με άρθρο των Financial Times τίποτα σημαντικό δεν θα αλλάξει με την κατάργηση των Χριστουγέννων, οι ΗΠΑ, δε, θα γλυτώσουν καταναλωτικές δαπάνες ύψους 75 έως 100 δισ. δολ.
Στο όνομα του πολυπολιτισμού και με διάφορα προσχήματα, οδηγούμαστε σε ανατροπές ισχυόντων επί χιλιετίες. Όπως ο Στάλιν επιχειρούσε να «κατασκευάσει» τον σοβιετικό πολίτη, που θα είχε όμοια συμπεριφορά σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου με σοβιετικό καθεστώς, κατά τον ίδιο τρόπο μας οδηγούν στον «παγκόσμιο πολίτη».
Ήδη έγινε λόγος στην Θεσσαλονίκη από πολίτη ότι είναι «Ευρωπαίος ελληνόφωνος».
Θα πει κάποιος, για ποια εορτή των Χριστουγέννων μιλάμε; Πριν από λίγες μόνον δεκαετίες, η παραμονή των Χριστουγέννων ήταν ημέρα περισυλλογής και προσμονής για την έλευση του Χριστού, τον οποίον λίγο μετά τα μεσάνυχτα έσπευδαν οι χριστιανοί να προϋπαντήσουν στο Ναό του χωριού. Σήμερα η παραμονή είναι ημέρα ρεβεγιόν.
Δεν συζητώ καν για εκκλησιασμό την ημέρα των Χριστουγέννων, αφού σύμπας ο πληθυσμός θα ξενύχτησε είτε επειδή γλεντούσε στα μπουζούκια, είτε γιατί παρακολουθούσε το πρόγραμμα των τηλεοπτικών σταθμών, το οποίο βεβαίως μόνον θρησκευτικό χρώμα δεν είχε.
Η προσπάθεια «αποχριστιανισμού» ξεκίνησε πριν από δεκαετίες, με το πρόσχημα ότι σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία -την οποία βιαίως και παρά την θέλησή μας, επιβάλλουν- δεν μπορεί να εορτάζονται τα Χριστούγεννα, ενοχλώντας Ιουδαίους και Μουσουλμάνους. Το επιχείρημα ότι οι λαθρομετανάστες μουσουλμάνοι που κατέκλυσαν τις δυτικές χώρες, γνώριζαν ότι πρόκειται για χριστιανικές, άρα εάν παραμείνουν σ’ αυτές οφείλουν να σεβαστούν τον τρόπο ζωής των πολιτών τους, αντιστράφηκε. Οι ιθαγενείς πρέπει να αποβάλουν τις συνήθειές τους για να μη ενοχλούν τους επήλυδες. Οι οποίοι όμως μπορούν να μαστιγώνονται στο κέντρο του Πειραιά, αδιαφορώντας αν ενοχλούν τους μη μουσουλμάνους. Μ’ αυτόν τον τρόπο όμως αποφάσισαν να επιβάλουν τον πολυπολιτισμό.
Προχθές, οι Financial Times είχαν κύριο άρθρο με τίτλο «Κι αν καταργήσουμε τα Χριστούγεννα;», με αφορμή προτάσεις «προοδευτικών» κύκλων, οι οποίοι έφεραν πρόσχημα αυτήν την φορά την… οικονομία. Να παραμείνουν δηλαδή τα Χριστούγεννα μια καθαρά θρησκευτική εορτή, όπως όλες οι άλλες, χωρίς ιδιαίτερη λαμπρότητα, να μη υπάρχουν δώρα και γλέντια, ώστε μόνον οι ΗΠΑ -εκεί είναι άλλωστε ο «πιλότος» όπου δοκιμάζονται οι πρωτοτυπίες, διορθώνονται τα λάθη, και στη συνέχεια εξαπολύονται στην υφήλιο)- θα γλύτωναν καταναλωτικές δαπάνες ύψους 75 έως 100 δισ. δολ.
Το συμπέρασμα του άρθρου των οι Financial Times είναι ότι τίποτα σημαντικό δεν θα αλλάξει με την κατάργηση των Χριστουγέννων. Θα διατηρήσουμε το ίδιο εργατικό δυναμικό, τις ίδιες δεξιότητες, τα ίδια εργοστάσια, τους ίδιους σταθμούς παραγωγής ενέργειας.
Στο άρθρο της εφημερίδας -που μεταφράστηκε από το euro2day- υποστηρίζεται ότι η ικανότητα της οικονομίας να παράγει αγαθά και υπηρεσίες δεν θα μειωθεί και -μετά από μία περίοδο προσαρμογής κατά τη διάρκεια της οποίας τα εργοστάσια στολιδιών θα επανεξοπλιστούν και τα χριστουγεννιάτικα δέντρα θα ξαναφυτευτούν- όλα θα είναι μία χαρά.
Τι θα μπορούσε όμως, να αντικαταστήσει εποχικές καταναλωτικές δαπάνες σχεδόν 100 δισ. δολ.; Το επιχείρημα των εμπνευστών της ιδέας, είναι ότι η παραγωγική δυναμική που απελευθερώνεται με την «εξαφάνιση» των Χριστουγέννων θα οδηγηθεί σε άλλες χρήσεις, οι τιμές θα μειωθούν αρκετά για να μας δελεάσουν να καταναλώσουμε τα χρήματά μας κατά τη διάρκεια άλλων εποχών του χρόνου.
Η κατάργηση των Χριστουγέννων, υποστηρίζουν, μπορεί να δώσει ήπια ώθηση στην ευημερία μας μακροπρόθεσμα, καθώς το στρίμωγμα όλων αυτών των δαπανών σε τόσο λίγες εβδομάδες, δημιουργεί πιέσεις στα εργοστάσια και τις αλυσίδες προσφοράς. Η εξομάλυνση των δαπανών μας μπορεί να αποδειχθεί πιο αποτελεσματική.
Σύμφωνα με τα ανωτέρω, υπάρχουν, επομένως δυο διαφορετικοί τρόποι σκέψεις. Ο κ. Krugman σχολίασε κάποτε ότι ο πανικός για μία επίθεση εξωγήινων θα βοηθούσε την οικονομία επειδή θα ανάγκαζε την κυβέρνηση να αυξήσει τις δημόσιες δαπάνες ρίχνοντας χρήμα στην αγορά. Αφού δεν υπάρχουν εξωγήινοι, έχουμε τον Άγιο Βασίλη. Προσθέτω σ’ αυτήν την σκέψη, ότι αντί για εξωγήινους κηρύσσονται πόλεμοι όπου γης, πολλές φορές επειδή το απαιτούν οι εξοπλιστικές εταιρίες, όπως συμβαίνει και παρ’ ημίν, όπου γίνονται έργα, όχι επειδή χρειάζονται αλλ’ επειδή τα χρειάζεται ο εργολάβος φίλος των διοικούντων.
Αντιλαμβάνεται κάποιος, ότι δεν έχει οικονομικό αίτιο αυτή η συζήτηση που ξεκίνησε. Το κίνητρο είναι φανερό. Και δεν το εξετάζω από θρησκευτικής σκοπιάς, αλλά επειδή αρνούμαι να αποδεχθώ την ισοπέδωση των πάντων, ενώ οι δήθεν προοδευτικές φωνές κάνουν λόγο για σεβασμό της ιδιαιτερότητας του ατόμου. Φαίνεται η υποκρισία.
-120x86.jpg)
