Πορίσματα 55ου Παιδαγωγικού Συνεδρίου Μ. Βασιλείου:«Αναζήτηση της ωραιότητας σε καιρούς βαρβαρότητας»

Δόθηκαν στη δημοσιότητα τα πορίσματα του 55ου Παιδαγωγικού Συνεδρίου του “Μ. Βασιλείου” με θέμα :«Αναζήτηση της ωραιότητας σε καιρούς βαρβαρότητας»

Αναλυτικά: 

Ο πρώτος λόγος για την ομορφιά ακούγεται στην ολοκλήρωση της δημιουργίας: «και είδεν ο Θεός ότι καλόν», και μετά την πλάση του ανθρώπου: «πάντα καλά λίαν». Η ωραιότης του ανθρωπίνου προσώπου έγκειται στη θεοείδειά του.

Ο σύγχρονος πολιτισμός προβάλλει ένα μοντέλο ανθρώπου εντελώς επίπεδο και μονοδιάστατο, δίχως Θεό, δίχως αιώνια προοπτική, δίχως ψυχή, δίχως ηθική. Ένα ον ζωώδες, υλικό, μηχανικό, εφήμερο, που για λίγο υπάρχει αλλά δεν ζεί. Η απαξίωση του φυσικού κάλλους της δημιουργίας καθώς και της ομορφιάς της Εκκλησίας εκ μέρους του σύγχρονου ανθρώπου είναι υπεύθυνη για την ποικιλόμορφη ασχήμια που κατακλύζει σήμερα την ίδια την ψυχή του ανθρώπου καθώς και όλες τις δομές της κοινωνίας.

Στην επιλογή της ασχήμιας στην εμφάνιση και τη συμπεριφορά των νέων σήμερα πρέπει να αναζητηθεί η εκδίκηση που παίρνουν τα παιδιά από τους γονείς τους και γενικότερα από τους μεγαλυτέρους, οι οποίοι τα πιέζουν να μείνουν μέσα στα παραδοσιακά πλαίσια, τη στιγμή που οι ίδιοι τα υπονομεύουν με τα ποικιλόμορφα πάθη τους. Η υποκρισία αυτή των μεγαλυτέρων τα οδηγεί σε αντίδραση που εκφράζεται με τους συγκεκριμένους τρόπους και μέσα.
Η ανάδυση της διαφορετικότητας στις ημέρες μας ευνοείται από τη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης. Η εκπληκτική ανάπτυξη και κυριαρχία των μέσων μαζικής ενημέρωσης και επικοινωνίας, με την προβολή νέων προτύπων ζωής αντίθετων με τις παραδοσιακές σταθερές του έθνους και της θρησκείας, υποβοηθούν την εξάπλωση ιδεών που καθίστανται απειλητικές, καθώς διακρίνονται από τάσεις ανατροπής στην ιεράρχηση των αξιών. Ο κίνδυνος της τελικής απαξίωσης του φυσιολογικού, του κανονικού, του λογικού, του αληθινού, του ηθικού, του ωραίου καθίσταται προφανής.
Σε όλα τα πεδία της προσωπικής, διαπροσωπικής, συζυγικής, εκκλησιαστικής και κοινωνικής ζωής παρατηρείται η διαφορετικότητα σε άμεση σχέση με τη συμπληρωματικό-τητα, που οδηγεί τελικά στην πληρότητα. Στην έννοια του ανθρώπου ενυπάρχουν και λειτουργούν φυσικά και συμπληρωματικά δύο διαφορετικότητες, ο άνδρας και η γυναίκα. Η σαρκική τους ένωση έχει οντολογικό χαρακτήρα και οδηγεί στην ενότητα και πληρότητα. Αυτή είναι και η ουσία του μυστηρίου του γάμου: οι δύο με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος γίνονται ένα, γιατί μόνον έτσι μπορεί να προέλθει η νέα ζωή. Ως εκ τούτου καθίσταται προφανές ότι η ομόφυλη ερωτική σχέση αποτελεί έκπτωση στο πάρα φύσιν, χάνει την ενοποιητική της λειτουργία και αχρηστεύει το ρόλο της.

Εκπίπτει από την αποστολή της και καταντά ένα εργαλείο άγονης, άσκοπης και μη γνήσιας ηδονής. Από έναν ομόφυλο «γάμο» απουσιάζει η ουσιαστική ένωση και ενότητα των δύο.

Η αναστήλωση της ωραιότητος του προσώπου, έργο κυρίως της Εκκλησίας, επιτυγχάνεται με το ζωντάνεμα της πίστεως στη θεότητα του Χριστού, με τον πόθο της καλλιέργειας των αρετών και κυρίως της αγάπης, με την κατανόηση της αμαρτωλότητας του ανθρώπου και της αιώνιας προοπτικής του, με την παραδοχή της ματαιότητας του κόσμου και τον σεβασμό της θεικής δημιουργίας. Η θεοποιός χάρις του Θεού επισφραγίζει την αποκατάσταση του αρχεγόνου κάλλους στον άνθρωπο.