Πανήγυρις Γενεσίου Θεοτόκου στα Νέα Μάλγαρα Θεσσαλονίκης(ΦΩΤΟ)

Την Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου το πρωί ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα ιερό ναό Γενεσίου της Θεοτόκου στα Νέα Μάλγαρα Θεσσαλονίκης.

Ο σεβασμιώτατος στην ομιλία του τόνισε:

«Μακάριοι οι ακούοντες τον λο­γον του Θεού και φυλάσσοντες αυ­­τον».

Εορτή του Γενεσίου της Υπερα­γίας Θεο­το­κου και η Εκκλησία μας μας υπεν­θυμίζει με το ευαγ­γε­λικό ανάγνω­σμα της ημέρας το εγ­κώμιο της άγνωστης εκείνης γυ­­ναίκας που ακούοντας τον Χρι­στο να διδάσκει το πλήθος ύψωσε τη φωνή της για να επαινέσει την Πα­ναγία Μητέρα του που αξιώ­θη­κε να τον έχει Υιό της.

Ο μακα­ρι­σμος όμως της γυ­ναί­κας για την Παναγία συνοδεύ­θηκε από τον μα­καρισμό του Χρι­στού για εκεί­νους που ακούν και φυ­λάσσουν τον λο­γο του Θεού. «Μα­κάριοι οι ακού­ον­τες τον λο­γον του Θεού και φυ­λάσσοντες αυ­τον».

Καί παρότι οι δύο αυτοί μακα­ρι­σμοί φαίνεται να μην έχουν κα­μία σχέση μεταξύ τους, είναι στην πραγ­ματικότητα αλλη­λεν­δετοι και μας δίνουν το ίδιο ακριβώς μήνυμα. Διότι, αν η Πα­να­γία μας αξιώθηκε να γίνει Μη­τε­ρα του Χριστού και να μακα­ρι­ζε­ται από τις γενεές των ανθρώπων, ήταν γιατί σε όλη της τη ζωή α­κουε και φύλασσε τον λόγο του Θεού.

Αν ανατρέξουμε στη ζωή της, θα την βρούμε τριών μόλις ετών στον ναό του Θεού, στα Άγια των Αγίων, να ακούει τον νόμο και τον λόγο του Θεού από τα χείλη των ιερέων του. Καί αργότερα θα τη δούμε να μελετά τον θείο νόμο και να εφαρ­μόζει τις εντολές του Θεού, γεγονός που αποδεικνύεται και από την άμεση και καταφα­τι­κη απάντησή της στον Αρχάγγελο Γαβριήλ, όταν ήρθε για να της με­τα­φε­ρει την πρόσκληση του Θεού για να υπηρετήσει το μυστήριο της θείας οικονομίας.

Η άμεση αποδοχή του θελήματος του Θεού και η υποταγή σ᾽ αυτό που εκφράζει η Παναγία μας λε­γον­τας «ιδού η δούλη Κυρίου, γε­νοιτό μοι κατά το ρήμα σου», δεί­χνει ότι η Κόρη της Ναζαρέτ όχι μο­νο άκουε τον λόγο του Θεού αλ­λα και τον τηρούσε στη ζωή της, και γι᾽ αυτό είναι άξια του διπλού μακαρισμού που ακούσαμε σήμερα στο ευαγγελικό ανάγνωσμα.

Την ίδια αυτή υπακοή στον νόμο και τον λόγο του Θεού μαρτυρά, αδελ­φοί μου, και η μόνη παρό­τρυν­­ση της Παναγίας μας που πα­ραδίδεται από τα ιερά κείμενα των Ευαγγελίων, και είναι αυτή στον γάμο της Κανά με την οποία συ­στήνει στους ανθρώπους να κα­νουν ο,τι τους λέγει ο Υιός της.

«Μακάριοι οι ακούοντες τον λο­γον του Θεού και φυλάσσοντες αυ­­τον».

Ο μακαρισμός αυτός του Χριστού δεν αφορά μόνο την Παναγία μας. Αφορά τον καθένα από εμάς, α­δελ­φοί μου, που αποφασίζουμε στη ζωή μας να ακούμε τον λόγο του Θεού και να τον εφαρμόζουμε. Κάποιοι πιστεύουν ότι η προσπά­θεια του ανθρώπου να ζήσει συμ­φωνα με τις εντολές του Θεού αποτελεί δέσμευση και περιορισμό της ελευθερίας του, και τον καθι­στα δυστυχή. Αυτό όμως δεν ι­σχύει, αδελφοί μου, γιατί ο Θεός σε­βεται την ελευθερία του αν­θρω­που, την οποία άλλωστε αυτός του χάρισε, και δεν του έδωσε τις εν­το­­λες του για να τον περιορίσει ή να τον καταπιέσει, αλλά για να τον βοηθήσει να βαδίσει στη ζωή του ένα δρόμο στον οποίο μπορεί να συναντήσει δυσκολίες και εμ­πο­δια, με τα οποία είναι άλλωστε συνυ­φασμένη η ζωή του αν­θρω­που, αλλά είναι ένας δρόμος που δεν καταλήγει ποτέ στον γκρεμό ή στην καταστροφή.

Ο άνθρωπος που ακολουθεί στη ζωή του τις εντολές του Θεού βα­δίζει αναπαυμένος, γιατί γνω­ρι­ζει ότι ο Θεός τον καθοδηγεί και τον προφυλάττει· γιατί γνωρίζει ότι ο δρόμος των εντολών οδηγεί πραγ­ματι στην ουράνια μακαριό­τητα.

Άλλωστε τον δρόμο της υπακοής στο θέλημα του Θεού, τον οποίο κα­λούμεθα να βαδίσουμε και ε­μείς, εάν θέλουμε να γίνουμε α­ξιοι του μακαρισμού του Κυρίου, δεν βάδισε μόνο η Παναγία μας, το Γενέσιο της οποίας εορτάζουμε ση­­μερα, αλλά βάδισε και ο ίδιος ο Χριστός, όπως ακούσαμε στο ση­με­­ρινό αποστολικό ανάγνωσμα «ε­τα­πείνωσεν εαυτόν γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού».

Εάν, λοιπόν, ο Χριστός, που ήταν Υιός και Λόγος του Θεού, έκανε υπακοή στον Πατέρα του και μα­λι­στα υπακοή που έφθανε μέχρι τη σταυρική του θυσία όχι για να επι­τύχει κάτι για τον εαυτό του αλλά για να επιτύχει τη δική μας σω­τη­ρία, μπορούμε να κατανοή­σου­με πόσο αναγκαία και ωφέ­λι­μη είναι για μας η υπακοή στον λόγο και το θέλημα του Θεού.

Γι᾽ αυτό και ας μην επαναπαυ­ο­μαστε μόνο στο γεγονός ότι ακού­με ή με­λετούμε τον λόγο του Θε­ου, γιατί αυτό δεν αρκεί. Χρει­α­ζε­ται να τον φυλάσσουμε στην ψυ­χη μας και να τον εφαρ­μόζουμε στη ζωή μας, όπως έκανε και η Πα­να­γία μας, για να αξιωθούμε και ε­μείς του μα­καρισμού του Κυ­ρίου «μακάριοι οι ακούοντες και φυ­lάσσοντες τον λόγο του Θεού», όπως και Εκεί­νη.