Έντονες είναι οι διεργασίες για την εκλογή νέου Μητροπολίτη Ιωαννίνων, η οποία προς το παρόν είναι άγνωστο πότε θα γίνει. Έντονο όμως και το παρασκήνιο μεταξύ της Ελλαδικής Εκκλησίας και του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος άφηνε μέχρι τώρα να διαφανεί ότι επιθυμεί να τοποθετήσει στη Μητρόπολη Ιωαννίνων κάποιον από τους εν ενεργεία Μητροπολίτες και όχι να προχωρήσει στην εκλογή νέου.
Μάλιστα, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, αυτό το είχε διαμηνύσει και σε τοπικούς παράγοντες οι οποίοι τον συνάντησαν κατά την τελευταία του επίσκεψη στα Γιάννινα.
Η επιθυμία του Αρχιεπισκόπου όμως σκοντάφτει προς το παρόν, στο Φανάρι. Το Πατριαρχείο, δύσκολα θα αποδεχθεί το μεταθετό καθώς αυτό συνιστά κατάργηση του βασικού όρου της Πατριαρχικής και Συνοδικής Πράξης του 1928, με την οποία οι “Νέες Χώρες” παραχωρήθηκαν στην Εκκλησία τη Ελλάδος.
Ήδη έχει υποχωρήσει δύο φορές για τη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης και αν το κάνει και στην περίπτωση των Ιωαννίνων τότε θα έχει συνηγορήσει σε ένα προηγούμενο το οποίο θα μπορεί να έχει συνέχεια και σε άλλες Μητροπόλεις.
Έτσι θεωρείται απίθανο να συνηγορήσει σε κάτι τέτοιο, αντίθετα έχει πολλούς λόγους να θέλει να παραμείνει σε ισχύ η Πράξη του 1928.
Οι τελευταίες πληροφορίες, από εκκλησιαστικούς κύκλους, αναφέρουν ότι η Ιερά Σύνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας θα συνέλθει στα τέλη Ιουνίου προκειμένου να προχωρήσει στην εκλογή Μητροπολίτη Ιωαννίνων, πιθανόν κι άλλων οι θέσεις των οποίων χηρεύουν.
Αξιοσημείωτο είναι ότι από 17 έως 20 Ιουνίου, θα επισκεφθεί την Αθήνα ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, γεγονός που δεν διευκολύνει την σύγκληση της Ιεραρχίας νωρίτερα.
Είναι σίγουρο ότι στην επίσκεψη αυτή και στη συνάντηση με τον Αρχιεπίσκοπο θα ξεκαθαρίσει τις προθέσεις του, τόσο για τη Μητρόπολη Ιωαννίνων όσο και άλλες των Νέων Χωρών που μένουν κενές. Και σαφώς από τη θέση του Οικουμενικού Πατριαρχείου θα εξαρτηθούν σε μεγάλο βαθμό οι τελικές επιλογές της Ελλαδικής Εκκλησίας.
Με τις Πράξεις του 1928, παραχωρήθηκαν «επιτροπικώς» οι Μητροπόλεις των λεγομένων Νέων Χωρών στην Εκκλησία της Ελλάδος, πνευματικά όμως παρέμειναν υπό τη δικαιοδοσία του Οικουμενικού Θρόνου.
Οι Μητροπολίτες των Νέων Χωρών θα μνημόνευαν τον Πατριάρχη ως προκαθήμενο της Εκκλησίας κατά τη θεία λειτουργία και, ενώ θα εκλέγονταν από την Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας της Ελλάδος, ο Πατριάρχης θα είχε λόγο στην εκλογή τους, διατηρώντας το δικαίωμα να διαγράφει υποψηφίους από το σχετικό κατάλογο.
Το καθεστώς αυτό προκάλεσε κατ’ επανάληψιν προστριβές μεταξύ των δύο εκκλησιών, κατά τις οποίες το Πατριαρχείο κατηγορούσε την Εκκλησία της Ελλάδος για αθέτηση των υποχρεώσεών της και αγνωμοσύνη προς τη «Μητέρα Εκκλησία», ενώ η Εκκλησία της Ελλάδος κατηγορούσε τον Οικουμενικό Θρόνο για ανάμιξη στα εσωτερικά της και προσπάθεια επιβολής εμπίστων του στις Μητροπόλεις.
Η μεγαλύτερη ως τώρα κρίση ξέσπασε την άνοιξη του 2004, με αφορμή την εκλογή των νέων Μητροπολιτών Θεσσαλονίκης, Σερβίων & Κοζάνης και Ελευθερουπόλεως. Κατά τη διαδικασία της εκλογής, ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, ακολουθώντας τη διαμορφωθείσα από τους προκατόχους του τακτική, δεν απέστειλε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο τον κατάλογο των εκλογίμων, όπως προβλεπόταν από την Πατριαρχική Πράξη του 1928. Το Πατριαρχείο συγκάλεσε Μείζονα, Ενδημούσα Σύνοδο, η οποία αποφάσισε τη διακοπή της κοινωνίας των Αρχιερέων του Οικουμενικού Θρόνου με τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο.
Τελικά, μετά από αμοιβαίες υποχωρήσεις, οι νεοεκλεγέντες Μητροπολίτες αναγνωρίστηκαν και νέα Μείζων, Ενδημούσα Σύνοδος ήρε την ακοινωνησία με τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και αποκατέστησε τη μνημόνευση του ονόματός του στα δίπτυχα της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως.
-120x86.jpg)
