Ένα ποίημα για το Μεγάλο Σάββατο και το Άγιο Φως

“ΤΟ ΥΠΕΡΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΝ ΕΚΕΙΝΟΝ ΣΑΒΒΑΤΟΝ”

Του Βασίλη Χαραλάμπους

Κεκλεισμένη η Αγία Πόρτα
δεδιωγμένος ο γέρων Πατριάρχης Σωφρόνιος
ομού μετά της των Ορθοδόξων ομηγύρεως
δεδιωγμένοι από Αρμενίων αλλοδόξων

από τον Πανίερον τούτον Ναόν
εν έτει από της του Χριστού Γεννήσεως
χίλια πεντακόσια τεσσαράκοντα εννέα.

Τού Πατριάρχου αι λαμπάδες εσβεσμένες
οι κώδωνες σιωπηλοί
εσβεσμένα και τα κηρία
τα σήμαντρα άηχα
η νυξ μακρά.

Ο γέρων Πατριάρχης γονυπετής
την αρχαίαν αφίησι ικεσίαν
αγωνίας αρρήτου
προς τον όντα Φως μέγα
τον Κύριον της Δόξης.

Αίφνης ο κίων εν τη Αυλή τη Αγία εσχίσθη
το Άγιον Φως έλαμψεν
η νυξ φωταυγής γέγονεν
αλαλαγμοί χαράς ουρανίου.

Αύτη η φωτοφάνεια
την θεοφάνειαν εικονίζει.*

Το Άγιον Φως τας λαμπάδας του Πατριάρχου ανάπτει
ομού και του λαού τα κηρία
οι μακράν του ολβίου τάφου
εγγύς γεγόνασιν
και οι εγγύς μακράν.

Καί ο της Άγαρ υιός φρουρών
άλλοις οφθαλμοίς ορά τα γενόμενα
της αληθείας την πίστην ομολογεί
δι’ αίματος μαρτυρίου την απιστίαν καταργεί
υιός φωτός γενόμενος.

Ψάλλει ο Πατριάρχης
αντιφωνά ο της χάριτος Ισραήλ
οι κώδωνες ισοκρατούσιν
τα σήμαντρα την ανεκλάλητον χαράν
άλλω τρόπω λαλούσιν.

Το υπερευλογημένον εκείνον Σάββατον
ουρανία βαθμίς γέγονεν.