Αρχιμανδρίτης Σεραφείμ Δημητρίου
Στα 17 χρόνια της Ιερωσύνης μου είναι η πρώτη χρονιά που «δεν έκανα Πάσχα». Από το 2002 στην Μπουζουμπούρα του Μπουρούντι έως και πέρυσι στην Κυανή του Διδυμοτειχού ήμουν ιερουργός της πορείας από το Πάθος στην Ανάσταση.
Μια διακονία που επεκτάθηκε από τα Άπω της Ανατολής στην Μπανγκόκ της Ταϊλάνδης, έως τα της Δύσεως πέρατα, Μαρ δε Πλάτα της Αργεντινής και Σάο Πάολο της Βραζιλίας Ενδιάμεσα άπαξ στην Σίφνο, και από δις στην Ηρακλειά των Μικρών Κυκλάδων και στο Μοναστήρι του Άγιου Ιεροθέου στα Μέγαρα. Μου έμελλε στο 2018 να κλείσω τον νοητό Σταυρό στον ορίζοντα, οδηγηθείς στα βόρεια.
Ήταν ο από παλιά γνώριμος Μητροπολίτης Σουηδίας και πάσης Σκανδιναβίας Κλεόπας, ο δεηθείς αρωγής. Δεν ήταν ακόμα η σειρά μου να μείνω στην ενορία. Πλέον το δύο έξω μια μέσα, έχει γίνει τρείς έξω μια μέσα. Αφού μπορούμε κάθε χρόνο τρεις από τους συνεφημερίους μου να διακονούμε εκτός ενορίας την Μεγάλη Εβδομάδα, με προθυμία το κάνουμε. Έτσι χωρίς δεύτερη σκέψη, ανταποκρίθηκα στο να βρεθώ την Μεγάλη Εβδομάδα στην Στοκχόλμη. Με περασμένη από καιρό την μέση ηλικία, ήμουν το πρώτον της ιερωσύνης μου από ιερουργός, ο ένας αρωγός, ως ο Κυρηναίος του εις τύπον Εκείνου, Υπερτίμου και Εξάρχου των Βορείων Χωρών.
Η ευλογία του Ποιμενάρχου μου, Κυρίου μου κ. Ιερωνύμου δεδομένη, αφού πάντα συντρέχει σε αρωγή του αποδήμου Ελληνισμού. Η συνδρομή του Πρωτοσυγκέλου, Επισκόπου Θεσπιών Συμεών ολόθυμη. “Αν δεν τους βοηθήσουμε εμείς ποιος θα το κάνει” λέγει και υπογράφει τις υπηρεσιακές άδειες στον π. Δαμασκηνό για την Τύνιδα και του π. Ιωάννου και την δίκη μου για Στοκχόλμη.
Μια οικογενειακή δυσκολία εμποδίζει τελικά τον π. Ιωάννη να ταξιδέψει στο εξωτερικό και τον οδηγεί για Πάσχα στην Άνδρο. Από την Μαδρίτη που βρέθηκα να ιερουργήσω για Ακαθίστου και Ευαγγελισμού, αντικαθιστώντας τον εκεί εφημέριο-Μητροπολίτη Πολύκαρπο, ο όποιος έπρεπε να κάνει του Ευαγγελισμού σε ομώνυμο ναό στα νησιά της επαρχίας του, αναζητώ λύση. Η σκέψη μου φτάνει στον Λαγκαδά.
Ο Μητροπολίτης Ιωάννης σκέφτομαι, θα μπορούσε να έχει κάποια λύση. Τηλεφωνώ αναφέρω και μου λέγει, “σε δύο ώρες θα έχεις απάντηση”. Σε λιγότερο από μια ώρα ο πρεσβύτερος Παναγιώτης Κωστούλας και ο διάκονος Ραφαήλ Κυρικλίδης, για το πρώτο του Πάσχα ως κληρικός, ήταν στην διάθεση της Μητροπόλεως Σουηδίας. Η ταχύτητα και η αποτελεσματικότητα του Λαγκαδά Ιωάννου είναι ευλογία για την Εκκλησία.
Φτάσαμε στην Σουηδία. Η επικοινωνία εκ μέρους της Μητροπόλεως Σουηδίας κατέγραφε, επιτελείο υπαλλήλων που μεριμνούσαν για τα πάντα. Αλλεπάλληλα γράμματα στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο με λεπτομέρειες παραλαβής, μετακίνησης, διαμονής, ενδελεχής προγραμματισμός ακριβείας. Η πραγματικότητα μας εξέπληξε. Ένας άνθρωπος όρθιος με έναν φορητό υπολογιστή απάνω σε ένα φωτοτυπικό μηχάνημα, στριμωγμένο στην μικρή κουζίνα του Καθεδρικού Ναού, πληκτρολογεί τις εντολές του Μητροπολίτη. Ο Μητροπολίτης, μου τον σύστησε ως τον δεξιό ψάλτη του ναού. Ναι ακριβώς έτσι.
Την πρώτη ημέρα με ταξί και Έλληνα οδηγό, ο ίδιος ο Μητροπολίτης με είχε παραλάβει από το αεροδρόμιο και ανέβασε με επιμονή προς τούτο, μόνος του τις αποσκευές μου στον τρίτο όροφο μιας παλιάς πολυκατοικίας, εννοείται χωρίς ανελκυστήρα. Ήταν το σπίτι Ελλήνων που θα φιλοξενούσαν τον διάκονο, ο οποίος ήρθε από Θεσσαλονίκη το ίδιο βράδυ και εμένα. Διαπίστωση από την αρχή ότι η εκκλησιαστική κοινότητα λειτουργεί σε πρωτοχριστιανικά πρότυπα. Στο σπίτι αυτό φιλοξενήθηκε και ο ίδιος για αρκετό χρόνο, αφού όταν ενθρονίστηκε υπήρχε ξενοδοχειακή πρόβλεψη δύο ημερών, χωρίς καμία δομή επισκοπικής κατοικίας να υφίσταται για την από το 1969 υπάρχουσα Μητρόπολη. Φιλοξενήθηκε σε ακόμα 3 σπίτια Ελλήνων έως ότου καταλήξει στην «επισκοπική κατοικία» των 28 τετραγωνικών. Σε κάθε λειτουργία μνημονεύει μετά τον Οικουμενικό Πατριάρχη, “του σεβασμίου προκατόχου ημών Παύλου Αρχιερέως” αλλά και του μακαριστού πρώτου Μητροπολίτου Σουηδίας Πολυεύκτου, οι οποίοι στήριξαν την ομογένεια της Σκανδιναβίας, ενώ ο δεύτερος Μητροπολίτης Πάυλος, απέκτησε και 4 μόνιμους Ναούς για την Μητρόπολη.
Από Κυριακή των Βαΐων με καθήκοντα αναπλήρωσης του εφημερίου του Καθεδρικού Ναού Αγίου Γεωργίου Στοκχόλμης. Εκείνος εξυπηρέτησε τις κοινότητες Ουψάλας, Μάλμε και Κοπεγχάγης. Στην Ουψάλα από Μεγάλη Τρίτη ανέλαβε ο π. Παναγιώτης.
Μετά την λειτουργία της Βαϊοφόρου, έκανα 4 Σαραντισμούς. Δεν μου είχε συμβεί να κάνω πάλι ομαδικά την ακολουθία. Την χάρηκα. Σε λίγη ώρα ο επίσκοπος έκαμε ένα Χρίσμα εισόδου στην Εκκλησία εκ της Λατινικής πλάνης. 73 νέοι Ορθόδοξοι στα 3 και κάτι χρόνια της ποιμαντορίας του 3ου ποιμενάρχου των Ορθοδόξων των Βορείων Χωρών.
Εξομολογήσεις και επικοινωνία με ανθρώπους που πήγαν εκεί, για να εξασφαλήσουν το ζείν. Παντού όμως θα βρεις κάποιον που έζησε, πέρασε ή έχει κάποια σχέση με την ενορία, την Αγία Μαρίνα Ηλιουπόλεως. Στο αναλόγιο, όταν το ζήτησα άμεσα παραχώρηση της υμνωδίας από πρωτοψάλτη, λαμπαδάριο και τους δομέστιχους. Έτσι για να μην ξεχάσουμε ότι σε κάποια μέρη του κόσμου, κάναμε και τον παπά και τον ψάλτη και τον νεωκόρο.
Διαπεράσαμε την εβδομάδα των Παθών, παρακολουθώντας του ποιμένος τα παθήματα, την αγωνία για το ποίμνιο. Από κράτος εις κράτος και από ενορία εις ενορία. Και καθημερινά μέριμνα για τα παιδιά. Να νιώθουν το ναό σπίτι τους, για να υπάρξει μέλλον. Έκανε κληρικούς από τους εντοπίους, πράγμα που εξασφαλίζει μια μονιμότητα. Αναζητά συνεχώς να προσλάβει για τα κενά των ενοριών, ιερείς με ιεραποστολικό φρόνημα. Ίδρυσε ενορίες εκ του μηδενός. Διαρκής αγώνας συντήρησης και επαύξησης σε συνθήκες δύσκολες.
Οι χαμένες ευκαιρίες του παρελθόντος για την επαρχία, δεν πτοούν την αρχιερατεία του. Πρέπει να συντηρηθεί ο ναός, το λέει και το ξαναλέει. Μετ’ επιμονής προσπαθεί να ιερουργεί κατά την τάξη της Αγίας και Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. Και μετά οι αγάπες. Οι ενορίτες ολοπρόθυμα ανταποκρίνονται στις παρακλήσεις και προσκλήσεις του.
Από Μεγάλης Πέμπτης πρωί στον Καθεδρικό του Ναό, για να μεταδώσει και εκείνος Σώμα και Αίμα Χριστού στο λαό, ακριβώς όπως και το Μέγα Σάββατο. Αγόρια και κορίτσια πλαισίωσαν τον Εσταυρωμένο και πριν αποχωρήσουν, έλαβαν ξηρούς καρπούς από την Μητροπολίτη για να μαθαίνουν και τα της νηστείας. Ασφυκτικά γεμάτος ο ευμεγέθης ναός στην Αποκαθήλωση και τα παιδιά πρωταγωνιστές. Αδιαχώρητο στον Επιτάφιο και την Ανάσταση και έξω από τον ναό. Πολλοί οι παλιοί, μα αρκετοί και οι νέοι, ένεκα κρίσης, μετανάστες και ο Επίσκοπος να κατεβαίνει έως των ρείθρων του δρόμου, για να ευλογήσει το ποίμνιο του. Ήρθε και ο Εσπερινός της αγάπης γλυκίσματα για τα παιδιά μαζί με το αυγό και πρώτα αυτά, το μέλλον μας. Προηγουμένως δεν εμπόδισε τον μικρό Μάξιμο που σαν σαλιγκαράκι σκαρφάλωνε στον θρόνο, την ώρα που έπρεπε να ανέβει ο ίδιος.
Μπορεί να μην ιερούργησα τις ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδος, αλλά έζησα το Πάσχα της Μητροπόλεως Σουηδίας στο μέλλον. Βίωσα την Ανάσταση της από τις στάχτες, με φοίνικα τον Μητροπολίτη Κλεόπα. Ως αρωγός του φέρελπι επισκόπου της κατά Σκανδιναβία Εκκλησίας, επανέλαβα καθ’ ευατόν, ότι είχα γράψει στην έκθεση μου στον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, επιστρέφοντας από την Ταϊλάνδη. ” Μακαριώτατε … δεν γνωρίζουν τι χάνουν εκείνοι εκ των συνάδελφων μου που δεν προστρέχουν εις αρωγή των αναγκών στην επαρχία και στην ξένη”. Πραγματικές εμπειρίες ιεραποστολής, αφού Χριστός Ανέστη.
){kind=link}