Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ: Την Κυριακή του Τυφλού 6 Ιουνίου το πρωί o Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό Υπαπαντής του Κυρίου Πατρίδας.
Με αφορμή την συμπλήρωση 100 ετών από την μετεγκατάσταση των Ελλήνων του Πόντου από τις αλησμόνητες πατρίδες στην τοπική κοινότητα της Πατρίδας Ημαθίας, τελέστηκε μνημόσυνο για τα θύματα της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, ενώ στο τέλος ο πρώην νομάρχης κ. Κωνσταντίνος Καραπαναγιωτίδης ομίλησε για την Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού. Οι εκδηλώσεις ολοκληρώθηκαν με τρισάγιο στο μνημείο πλησίον του Πολιτιστικού Συλλόγου «Ευστάθιος Χωραφάς» και κατάθεση στεφάνων.
Τις εκδηλώσεις τίμησαν με την παρουσία τους ο Υφυπουργός Οικονομικών κ. Απόστολος Βεσυρόπουλος, οι Βουλευτές του Νομού κ. Λάζαρος Τσαβδαρίδης, κ. Αναστάσιος Μπαρτζώκας και κ. Φρόσω Καρασαρλίδου, ο Αντιπεριφερειάρχης Ημαθίας κ. Κωνσταντίνος Καλαϊτζίδης, ο Δήμαρχος Βεροίας κ. Κωνσταντίνος Βοργιαζίδης, ο πρόεδρος της ΠΟΕ κ. Γεώργιος Βαρυθυμιάδης και λοιποί τοπικοί στρατιωτικοί και πολιτικοί άρχοντες.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του κατά την Θεία Λειτουργία ανέφερε μεταξύ άλλων: «Τί εποίησέν σοι; πώς ήνοιξέν σου τούς οφθαλμούς;».
Άλλο ένα θαύμα τού Κυρίου μας μάς παρουσίασε η σημερινή ευαγγελική περικοπή, τό θαύμα τής θεραπείας ενός εκ γενετής τυφλού, τόν οποίο συνάντησε στόν δρόμο.
Καί ενώ οι μαθητές του ρωτούν τόν Χριστό ποιά είναι η αιτία τής τυφλώσεως αυτού τού ανθρώπου, Εκείνος τόν θεραπεύει μέ έναν ασυνήθιστο τρόπο, μέ έναν τρόπο πού θά έλεγε κανείς ότι θά μπορούσε νά τόν τυφλώσσει περισσότερο, παρά νά τόν θεραπεύσει. «Έπτυσεν χαμαί καί εποίησεν πηλόν εκ τού πτύσματος καί επέχρισεν αυτού τόν πηλόν επί τούς οφθαλμούς».
Ο Χριστός κατασκευάζει πηλό από τό χώμα τής γής, αποκαθιστώντας μέ τόν ίδιο δημιουργικό τρόπο, μέ τόν οποίο έπλασε ο Θεός τόν πρώτο άνθρωπο, τήν αρχική ατέλεια, τήν τυφλότητα, γι’ αυτό καί ο πηλός δέν τυφλώνει τόν πάσχοντα.
Στή συνέχεια τόν στέλνει νά πλυθεί στήν κολυμβήθρα τού Σιλωάμ, παραπέμποντας έτσι στήν κολυμβήθρα τού αγίου βαπτίσματος, πού φωτίζει καί αναγεννά τόν άνθρωπο, όπως τό φυσικό νερό χαρίζει στόν εκ γενετής τυφλό τό φώς καί μία νέα ζωή.
Άν όμως τό θαύμα τής θεραπείας τού τυφλού είναι τό πιό εντυπωσιακό στοιχείο τής σημερινής ευαγγελικής περικοπής, τό πιό σημαντικό είναι οι αλήθειες πού μάς διδάσκει στή συνέχεια ο ιερός ευαγγελιστής Ιωάννης, παραθέτοντας τίς συνομιλίες τού τυφλού καί τίς αντιδράσεις τών Φαρισαίων.
Άς μήν ξεχνούμε, άλλωστε, ότι ο Χριστός δέν θαυματουργεί γιά νά εντυπωσιάσει τούς ανθρώπους είτε τής εποχής του είτε τής εποχής μας, ούτε γιά νά θεραπεύσει έναν καί μόνον άνθρωπο, όσο σημαντικό καί άν είναι αυτό, αλλά θαυματουργεί γιά νά ωφελήσει τούς ανθρώπους κάθε εποχής καί νά μάς διδάξει τό αληθινό νόημα τής πίστεως.
Οι Φαρισαίοι εξετάζουν τόν αναβλέψαντα τυφλό, βλέπουν τό θαύμα, αλλά δέν θέλουν νά τό πιστεύσουν.
Γνωρίζουν από τίς προφητείες ότι ο Μεσσίας πού θά έρθει θά θεραπεύει τίς ασθένειες τών ανθρώπων, αλλά τώρα πού βλέπουν τίς θεραπείες δέν θέλουν νά πιστεύσουν ότι έχουν ενώπιόν τους τόν Μεσσία.
Επιδεικνύουν τήν πίστη τους, απαιτώντας τήν τήρηση τού νόμου καί καταδικάζοντας τόν Χριστό, γιατί θεραπεύει κατά τήν ημέρα τού Σαββάτου, αλλά όταν καλούνται νά δείξουν τήν πίστη τους αναγνωρίζοντας τό θαύμα, αυτοί τό αμφισβητούν. Ρωτούν καί ξαναρωτούν, αλλά τελικά δέν πιστεύουν.
«Σημείον επιζητούν, καί σημείον ου δοθήσεται αυτοίς», γιατί η απιστία τους θέτει συνεχώς προσκόμματα στήν πίστη, καί ενώ θέλουν νά δείξουν ότι ρωτούν γιά νά πιστεύσουν, αυτοί παραμένουν στήν απιστία τους, γιατί η πίστη τούς ενοχλεί.
Δέν είναι όμως μόνο οι Φαρισαίοι τής εποχής τού Χριστού πού δέν πιστεύουν στά θαύματα καί αμφιβάλλουν γιά τή θεότητά του. Τό ίδιο κάνουμε καί εμείς. Ζητούμε θαύματα από τόν Χριστό, καί όταν συμβαίνουν θαύματα, εμείς αμφιβάλλουμε καί δυσπιστούμε.
Επινοούμε προφάσεις γιά νά μήν πιστεύσουμε. Εφευρίσκουμε επιχειρήματα γιά νά μειώσουμε τή σημασία τους ή γιά νά τά δικαιολογήσουμε μέ τήν κοινή λογική. Χλευάζουμε τούς ανθρώπους πού τά υποστηρίζουν, πού τά έζησαν, λέγοντάς τους ότι παραπλανήθηκαν, ή αφήνουμε τούς εαυτούς μας νά παρασυρθούν από τίς αμφιβολίες καί τήν απιστία άλλων.
Ζητούμε θαύματα γιά νά πιστεύσουμε, αλλά αδιαφορούμε γιά όλα τά θαύματα πού συμβαίνουν καθημερινά γύρω μας, γιά τό θαύμα τής ίδιας τής ζωής, γιά τό θαύμα πού ζούμε στό μυστήριο τής θείας Ευχαριστίας καί τών άλλων ιερών μυστηρίων, γιά τά θαύματα πού επιτελεί η χάρη τού Θεού διά τών αγίων μας καί τών ιερών τους λειψάνων.
Κάποιοι ίσως θά έλεγαν ότι θά περίμεναν κάποιο πιό «εντυπωσιακό» θαύμα γιά νά παραδεχθούν ότι ο Χριστός κάνει καί σήμερα θαύματα.
Όμως ο Χριστός δέν είναι θαυματοποιός ούτε θαυματουργεί ανάλογα μέ τά δικά μας μέτρα καί τίς δικές μας επιθυμίες. Θαυματουργεί από αγάπη πρός τά πλάσματά του καί αφήνει στήν ευχέρεια τών ανθρώπων νά τά πιστεύσουν ή νά μήν τά πιστεύσουν.
Η πίστη στό θαύμα δέν εξαρτάται από τό μέγεθος τού θαύματος αλλά από τήν γνησιότητα τής πίστεως. Όποιος δέν πιστεύει αυτά πού θεωρεί μικρά, δέν θά πιστεύσει ούτε στά μεγάλα, όπως οι Φαρισαίοι δέν πίστευσαν ούτε στή θεραπεία τού τυφλού αλλά ούτε καί στήν ανάσταση τού Χριστού.
Αντίθετα, όποιος πιστεύει στά «μικρά» θαύματα, αυτός, κατά τήν υπόσχεση τού Κυρίου μας, «καί μείζω τούτων όψει».
Καί ένα τέτοιο μεγάλο θαύμα, παρά τήν αδυναμία τής πίστεώς μας, έχουμε τήν ευλογία νά ζούμε καί νά τιμούμε σήμερα. Καί αυτό δέν είναι άλλο παρά η συμπλήρωση 100 ετών από τήν εγκατάσταση τών προγόνων σας σέ αυτόν εδώ τόν τόπο, στήν Πατρίδα.
Γιατί ποιός θά μπορούσε νά φαντασθεί ότι ήταν δυνατόν νά φθάσουν οι πατέρες σας στόν τόπο αυτό μετά από τόσες ταλαιπωρίες πού υπέστησαν καί οι δικοί τους πατέρες;
Ποιός θά μπορούσε νά φαντασθεί ότι θά αναζητούσαν εδώ μία νέα πατρίδα, αφήνοντας πίσω τους τόν Πόντο καί τήν περιοχή τής Κιόλας γιά νά αποφύγουν τίς σφαγές τπων Τούρκων.
Καί όμως, έφθασαν μέ επικεφαλής τόν Ευστάθιο Χωραφά, παίρνοντας μαζί τους όλα τά υπάρχοντά τους, ό,τι μπορούσε νά μετακινηθεί, κυρίως όμως παίρνοντας μαζί τους καί ό,τι μπορούσαν νά μεταφέρουν από τήν Εκκλησία τής Υπαπαντής, τό τέμπλο, τίς εικόνες, τά ιερά σκεύη καί τά άμφια, τά βιβλία ακόμη καί τίς καμπάνες.
Έφθασαν μέ πλοία στή Θεσσαλονίκη. Εκεί, στίς δύσκολες συνθήκες εξαιτίας τής ελονοσίας κάποιοι δέν άντεξαν, οι υπόλοιποι όμως υπό τήν ηγεσία καί πάλι τού Ευσταθίου Χωραφά καί τού δασκάλου Παύλου Ορφανίδη, ήλθαν εδώ, στό Τουρκοχώρι, όπως λεγόταν τότε, πού έμοιαζε μέ τίς αλησμόνητες πατρίδες, τήν Κασταμονή καί τό Ταχτα-γράν, καί εγκαταστάθηκαν, παρά τήν απόφαση τού ελληνικού κράτους νά εγκατασταθούν στό Κιλκίς, καί μετονόμασαν τό χωριό Πατρίδα, αυτό τό χωριό, τό χωριό σας πού συμπληρώνει φέτος 100 χρόνια ζωής καί ιστορίας, καί έζησαν καί ζούν τό δικό τους θαύμα, χάρη στή δύναμη τής ψυχής τους καί τή βοήθεια τού Θεού.
Τιμώντας σήμερα αυτή τήν επέτειο τών 100 ετών τής Πατρίδος, μνημονεύουμε τόν αείμνηστο Ευστάθιο Χωραφά καί όλους όσους ήλθαν μαζί του από τίς αλησμόνητες πατρίδες καί δημιούργησαν τή νέα Πατρίδα καί συγχαίρουμε τόν Σύλλογο, τούς Προέδρους καί τά μέλη του, πού διατηρούν ζωντανή τή μνήμη τής ιστορίας τών πατέρων τους, τή μνήμη αυτού τού θαύματος, καί συνεχίζουν τήν ιστορία.
Καί θά τήν συνεχίζουν εφόσον μένουν προσηλωμένοι στίς παραδόσεις τους, αλλά καί εφόσον μένουν συνδεδεμένοι μέ τόν Θεό πού ευλόγησε αυτό τό θαύμα.
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
-250x180.jpg)
