Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ – Το απόγευμα της Πέμπτης, 23ης Νοεμβρίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων στη σειρά των διαδικτυακών εκπομπών «Επισκοπικός Λόγος» ανέπτυξε το θέμα: «Ο σεβασμός του Αγίου Νικολάου Καβάσιλα προς την Παναγίας μας», με την ευκαιρία της πρόσφατης εορτής των Εισοδίων της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Ο διαδικτυακός «Επισκοπικός Λόγος» μεταδίδεται κάθε Πέμπτη στις 7:00 μ.μ. στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως, στην αντίστοιχη σελίδα στο Facebook, στο κανάλι στο Youtube καθώς και στον ραδιοφωνικό σταθμό της Ιεράς Μητροπόλεως μας «Παύλειος Λόγος 90.2 FM».
Στη διαδικτυακή ομιλία του, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων, ανέφερε μεταξύ πολλών άλλων: Μελετώντας τη σημασία του μυστηρίου του αγίου βαπτίσματος στην πνευματική αναγέννηση του ανθρώπου και στην προσπάθειά του να ζήσει την εν Χριστώ ζωή, όπως μας την ερμηνεύει ο άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας, ας κάνουμε σήμερα μία παρέκβαση στη συνέχεια του λόγου μας, καθώς εορτάζουμε τη δεύτερη κατά σειράν Θεομητορική εορτή του εκκλησιαστικού έτους, την εορτή των Εισοδίων της Υπεραγίας Θεοτόκου. Ας κάνουμε αυτή την παρέκβαση για να αναφερθούμε στο πανσεβάσμιο πρόσωπο της Κυρίας Θεοτόκου, χρησιμοποιώντας και πάλι ως οδηγό μας τον ίδιο ιερό συγγραφέα και θεολόγο, τον άγιο Νικόλαο τον Καβάσιλα. Ο άγιος Νικόλαος συνέθεσε τρεις ομιλίες αφιερωμένες στην Παναγίας μας, στις οποίες αναλύει το νόημα των μεγάλων σταθμών στη ζωή της Υπεραγίας Θεοτόκου και τη σημασία που είχαν αυτοί στο μυστήριο της θείας οικονομίας για τη σωτηρία των ανθρώπων. Συγχρόνως όμως μας αποκαλύπτει μέσα από αυτές και τη μεγάλη αγάπη και τον σεβασμό τον οποίο έτρεφε ο ίδιος προς την Παναγία Μητέρα του Κυρίου μας και μητέρα των ανθρώπων.
Τα ιερά ευαγγέλια αναφέρονται ελάχιστα στην Υπεραγία Θεοτόκο. Ακόμη και ο ιερός ευαγγελιστής Ιωάννης, ο οποίος συνεδέετο στενότατα με τη Μητέρα του Κυρίου μας, εφόσον ο ίδιος ο Χριστός την εμπιστεύθηκε την ώρα της Σταυρώσεως στον ηγαπημένο μαθητή του και εκείνον στη Μητέρα του, δεν μας δίδει στοιχεία της ζωής της. Έτσι ελάχιστα είναι όσα γνωρίζουμε για τη ζωή της Παναγίας μας και αυτά προέρχονται ως επί το πλείστον από την ιερά παράδοση.
Η Παναγία Παρθένος, γράφει, λοιπόν, ο άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας, ήταν καρπός της προσευχής των ευσεβών γονέων της, των αγίων Ιωακείμ και Άννης. Και αυτό ήταν αναμενόμενο, γιατί δεν θα μπορούσε να γεννηθεί η Παναγία, η οποία συνήνωσε τους ανθρώπους με τον Θεό, διαλύοντας το μίσος που υπήρχε μεταξύ τους και άνοιξε στις προσευχές των ανθρώπων τον δρόμο για τον ουρανό, γκρεμίζοντας το διαχωριστικό τείχος, με διαφορετικό τρόπο από τον τρόπο της προσευχής.
Παρότι, λοιπόν, η Παναγία Παρθένος δεν γεννήθηκε στον ουρανό ούτε από ουράνια σώματα, αλλά από τη γη, από αυτό το ξεπεσμένο γένος, που ξέχασε την ίδια του τη φύση. Και ακόμη γεννήθηκε η Υπεραγία Θεοτόκος με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο γεννήθηκαν όλοι οι άνθρωποι, αλλά μόνο αυτή από όλους τους ανθρώπους όλων των εποχών αντιστάθηκε από την αρχή μέχρι το τέλος σε κάθε κακία.
Απέδωσε έτσι η Παναγία στον Θεό αμόλυντη την ωραιότητα που χάρισε στη φύση μας και χρησιμοποίησε, αυτή μόνη, όλα τα όπλα και όλη τη δύναμη που έβαλε ο Θεός μέσα μας, για να αντιμετωπίσει το κακό και την αμαρτία, ώστε να μην μολυνθεί.
Και αυτό ακριβώς, συνεχίζει ο ιερός Πατήρ, υπερβαίνει κάθε θαύμα και προξενεί έκπληξη όχι μόνο στους ανθρώπους αλλά και σε αυτούς τους αγγέλους. Πως, δηλαδή, ενώ η Παρθένος ήταν μόνο άνθρωπος και δεν είχε τίποτε περισσότερο από τους άλλους ανθρώπους, μπόρεσε να διαφύγει, μόνη αυτή, την κοινή ασθένεια της αμαρτίας. Επιπλέον, δεν θα πρέπει να ξεχνούμε ότι η Υπεραγία Θεοτόκος επέτυχε αυτό που δεν επέτυχε κανείς, ούτε και οι πιο ενάρετοι άνθρωποι, ακόμη και αυτοί οι οποίοι έλαβαν και τη χάρη του αγίου βαπτίσματος. Αντίθετα Εκείνη ήλθε στη γη στο μεσουράνημα του κακού, ούτε πριν από την κοινή ασθένεια της φύσεως, πριν δηλαδή από την πτώση των πρωτοπλάστων στην αμαρτία, ούτε μετά την έλευση του κοινού ιατρού, την ενανθρώπηση δηλαδή του Χριστού και τη γέννησή του στον κόσμο.
Μόνο, λοιπόν, η Παναγία τονίζει ο άγιος Νικόλαος, αν και ήταν μέτοχος του προπατορικού αμαρτήματος, και ενώ είχε κληρονομήσει, όπως όλοι οι άνθρωποι, τη ροπή προς το κακό, αντιστάθηκε από την αρχή ως το τέλος της ζωής της σε κάθε κακία και νίκησε.
Η Παρθένος νίκησε αυτή την πρωτάκουστη και θαυμαστή νίκη χρησιμοποιώντας μόνο τον εαυτό της και τα όπλα που έδωσε ο Θεός σε όλους τους ανθρώπους για τον αγώνα της αρετής. Δεν είχε καμία άλλη βοήθεια ή ενίσχυση. Με την αγάπη της όμως στον Θεό, με τη σταθερότητα της θελήσεώς της και τη μεγαλειώδη σωφροσύνη της νίκησε κάθε αμαρτία.
-120x86.jpg)
