Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ: Τη Δευτέρα 18 Ιανουαρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στην Ιερά Μονή Αγίας Κυριακής Λουτρού με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Αθανασίου του Μεγάλου.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Μνημονεύετε τών ηγουμένων υμών, οίτινες ελάλησαν υμίν τόν λόγον τού Θεού». Ακολουθώντας τό παράδειγμα τού Χριστού, ο οποίος όχι μόνο προέτρεψε τούς μαθητές του νά μνημονεύουν τών λόγων του, αλλά καί τούς παρέδωσε τό ιερώτατο μυστήριο τής θείας Ευχαριστίας μέ τήν υπόδειξη νά τό τελούν «εις ανάμνησίν» του, ο πρωτοκορυφαίος απόστολος Παύλος παροτρύνει τούς χριστιανούς τής εποχής του, αλλά καί εμάς σήμερα νά μνημονεύουμε «τών ηγουμένων ημών, οίτινες ελάλησαν ημίν τόν λόγον τού Θεού».
Γνωρίζει ο απόστολος τή σημασία τής μνήμης γιά τόν άνθρωπο καί τή ζωή του, πολύ περισσότερο όμως γιά τήν πνευματική του πορεία καί τήν εν Χριστώ ζωή. Γιατί η πνευματική πορεία τού ανθρώπου δέν είναι μία μοναχική πορεία, αλλά μία πορεία μέσα στό σώμα τού Χριστού, τήν Εκκλησία. Καί στήν Εκκλησία ο Χριστός «έδωκε τούς μέν αποστόλους, τούς δέ προφήτας, τούς δέ ευαγγελιστάς, τούς δέ ποιμένας καί διδασκάλους πρός καταρτισμόν τών αγίων εις οικοδομήν τού σώματος τού Χριστού», γιά νά διδάσκουν καί νά καθοδηγούν τά μέλη της στήν ορθή πίστη καί τή σωτηρία.
Γι’αυτό καί σήμερα πού η Εκκλησία μας τιμά δύο μεγάλους διδασκάλους της, τόν Μέγα Αθανάσιο καί τόν άγιο Κύριλλο, πατριάρχες Αλεξανδρείας, δύο μεγάλους υπερασπιστές καί προμάχους τής ορθοδόξου πίστεως καί διδασκαλίας, ο απόστολος Παύλος μάς τονίζει τή σημασία τής μνήμης, τή σημασία πού έχει νά θυμόμαστε αυτούς πού αγωνίσθηκαν γιά νά διατηρήσουν ακαινοτόμητη καί νά μάς μεταδώσουν απαραχάρακτη τήν ορθόδοξη πίστη μας. Καί έχει σημασία νά τούς θυμόμαστε όχι μόνο γιά νά παραμένουμε καί εμείς «εδραίοι καί αμετακίνητοι», αλλά καί γιά νά διδασκόμεθα καί νά ενισχυόμεθα από τούς κόπους καί τούς αγώνες τους καί κυρίως από τήν υπομονή τους.
Διότι η ζωή τής ευσεβείας καί τής εν Χριστώ ζωής δέν είναι μία εύκολη υπόθεση. Ο Χριστός μάς τό είπε ότι είναι στενή καί τεθλιμμένη η οδός πού οδηγεί στή ζωή καί ότι θά συναντήσουμε καί θλίψεις καί στενοχωρίες, εάν θέλουμε νά τόν ακολουθήσουμε ως γνήσιοι μαθητές του. Άλλωστε τό βλέπουμε αυτό νά συμβαίνει στή ζωή τών αγίων τής Εκκλησίας μας.
Τό βλέπουμε νά συμβαίνει καί στή ζωή τού εορταζομένου σήμερα αγίου Αθανασίου, πατριάρχου Αλεξανδρείας, ο οποίος συκοφαντήθηκε καί διώχθηκε καί εξορίσθηκε περισσότερο ίσως από κάθε άλλον, σέ τέτοιο μάλιστα σημείο, ώστε από τά 46 χρόνια τής πατριαρχείας του μόνο τά 16 βρισκόταν στόν θρόνο του στήν Αλεξάνδρεια.
Όμως όχι μόνο δέν παραπονέθηκε καί δέν διαμαρτυρήθηκε ποτέ ο Μέγας Αθανάσιος. Αντίθετα, αντιμετώπιζε τίς δοκιμασίες καί τίς θλίψεις πού συναντούσε ως «νεφύδρια», ως δηλαδή μικρά νέφη, πού σύντομα θά διαλυόταν, καί τίς υπέμενε μέ καρτερία καί μέ εμπιστοσύνη στόν Θεό, αξιοποιώντας τόν χρόνο τής δοκιμασίας πνευματικά, μέ τήν παραμονή του γιά μεγάλα διαστήματα στήν έρημο, κοντά στόν θεμελιωτή τού μοναχικού βίου, τόν Μέγα Αντώνιο.
Μνημονεύοντας, λοιπόν, σήμερα τόν μεγάλο αυτόν ιεράρχη τής Εκκλησίας μας, τόν Μέγα Αθανάσιο, άς διδαχθούμε από τήν υπομονή καί τήν καρτερία του στίς δοκιμασίες.
Άς μάθουμε πώς πρέπει νά αντιμετωπίζουμε τίς δοκιμασίες πού επιτρέπει ο Θεός νά μάς επισκεφθούν, καί τίς προσωπικές αλλά καί τίς γενικότερες, όπως η δοκιμασία τής πανδημίας τού κορωνοϊού, η οποία πλήττει όλους μας τούς τελευταίους μήνες.
Άς μήν δυσανασχετούμε καί άς μήν απελπιζόμεθα, αλλά άς τήν αντιμετωπίζουμε ως μία ευκαιρία τήν οποία μάς προσφέρει ο Θεός γιά τή σωτηρία μας, γιατί θέλει νά μάς βοηθήσει μέσα από αυτήν νά ασκηθούμε στήν υπομονή, νά ταπεινωθούμε καί νά συναισθανθούμε ότι η ζωή μας ευρίσκεται στά χέρια τού Θεού καί εξαρτάται από αυτόν αποκλειστικά.
Άς αντιμετωπίσουμε αυτή τή δοκιμασία, αλλά καί όποια άλλη υπάρχει στή ζωή μας, γιά νά καλλιεργήσουμε περισσότερο τήν εμπιστοσύνη μας στόν Θεό, γιά νά ιεραρχήσουμε τίς προτεραιότητες τής ζωής μας αλλά καί τής προσευχής μας, γιά νά συνειδητοποιήσουμε ότι η υπομονή είναι αυτό πού έχουμε ανάγκη καί πρέπει νά αυξήσουμε μέσα μας, γιατί χωρίς υπομονή δέν μπορούμε νά επιτύχουμε τίποτε, αλλά κυρίως δέν μπορούμε νά προοδεύσουμε πνευματικά.
Η υπομονή μας είναι αυτή η οποία τελικά θά μάς σώσει μέ τή χάρη τού Θεού, σύμφωνα μέ τόν λόγο τού Κυρίου ότι «ο υπομείνας εις τέλος σωθήσεται».
Άς έχουμε, λοιπόν, κατά νούν πάντοτε τό παράδειγμα τού μεγάλου πατρός τής Εκκλησίας μας, τού αγίου Αθανασίου, αλλά καί όλων τών πατέρων καί τών αγίων καί τών μαρτύρων, καί γιά νά εμπνεόμεθα καί νά ενισχυόμεθα στόν αγώνα μας, αλλά καί γιά νά επικαλούμεθα τίς πρεσβείες του, ώστε καί δι’ αυτών νά τύχουμε καί εμείς τό έλεος τού Θεού καί τή σωτηρία μας.
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
-250x180.jpg)
