Βεροίας Παντελεήμων: Η μοναχική ζωή είναι ένα αναίμακτο μαρτύριο

Ι.Μ. Βεροίας: Την Κυριακή 5 Ιουλίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε και κήρυξε το θείο λόγο στον εσπερινό στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Παναγίας Δοβρά Βεροίας.

Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος τέλεσε την κουρά (ρασοευχή) του δοκίμου Γεωργίου Φρασαριώτη, αποφοίτου της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ..

Ο Σεβασμιώτατος στο κήρυγμα του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Τήν εν σαρκί ζωήν σου κατε­πλά­γησαν αγγέλων τάγματα, πώς μετά σώματος πρός αοράτους συμπλοκάς εχώρησας, πανεύφη­με», ψάλλαμε σήμερα πρός τιμήν τού μεγάλου οσίου τής Εκκλησίας μας, τού οσίου Αθανασίου τού Αθωνίτου, τού ιδρυτού τής Ιεράς Μονής Μεγίστης Λαύρας, τού οποίου εορτάσαμε τή μνήμη.

Καί δέν είναι υπερβολή, διότι η θέληση καί η δύναμη τής ψυχής τού οσίου Αθανασίου ήταν τόσο μεγάλη, πού ο όσιος δέν δίσταζε νά αντιμετωπίζει ακόμη καί «τόν κοσμοκράτορα τού σκότους τού αιώνος τούτου», ο οποίος προσπα­θούσε νά ανακόψει τό θεάρεστο καί υψηλό έργο του, ο οποίος προ­σπαθούσε νά τόν εξαπατήσει καί νά τόν χωρίσει από τόν Θεό, στόν οποίο είχε αφιερώσει ο όσιος ολό­κληρη τή ζωή του, από νεότητός του.

Καί τήν είχε αφιερώσει, εγκα­ταλείποντας τίς ανέσεις πού τού εξασφάλιζε ο πλούτος τής πατρι­κής του οικογενείας. Τήν είχε αφιε­ρώσει, θυσιάζοντας τίς τιμές καί τίς δόξες πού τού προσέφερε η μόρφωσή του καί οι κοινωνικές του διασυνδέσεις. Τήν είχε αφιε­ρώσει «μή εκ λύπης ή εξ ανάγκης» αλλά από απέραντη αγάπη πρός τόν Χριστό, πού ήταν γιά εκείνον η ακρότης τών εφετών, πού ήταν γιά εκείνον αυτός μέ τόν οποίο επιθυμούσε νά επικοινωνεί καθη­με­ρινά μέ τήν προσευχή, αυτόν τόν οποίο επιθυμούσε νά προσεγ­γίζει μέ τήν εφαρμογή τού θελή­ματός του, αυτόν τόν οποίο ήθελε νά ομοιάζει μέ τήν καλλιέργεια τών αρετών, αυτόν γιά τόν οποίο άξιζε κάθε κόπος καί κάθε θυσία καί αυτό ακόμη τό μαρτύριο προ­κειμένου νά τόν ευαρεστεί.

Αυτούς τούς μυχίους καί αγίους πόθους του θέλησε νά εκπληρώσει ο όσιος Αθανάσιος, όταν έγινε μοναχός στήν περίφημη μονή τού Κυμινά στή Βιθυνία, ακολου­θώ­ντας τόν Γέροντά του όσιο Μιχαήλ τόν Μαλεϊνό, αλλά καί όταν αργότερα, όταν προσπαθώντας νά αποφύγει τή φήμη τών ανθρώ­πων, πού προσέτρεχαν σέ αυτόν, γνωρίζοντας τήν πνευματική σχέ­ση του μέ τόν αυτοκράτορα τού Βυζαντίου Νικηφόρο Φωκά, απο­σύρ­θηκε μέ άλλο όνομα στό Περι­βόλι τής Παναγίας, στόν ιερό Άθωνα, όπου αξιώθηκε νά λάμψει μέ τήν αρετή καί τήν αγιότητά του, μέ τόν αγώνα καί τήν άσκησή του, καί νά γίνει θεμελιωτής τού Αγιορειτικού Μοναχισμού καί ιδρυ­τής τής Ιεράς Μονής τής Με­γί­στης Λαύρας.

Μέ παρόμοιους μύχιους πόθους, τούς οποίους από ετών, όπως προσωπικά γνω­ρίζω, είχε φυλαγμένους καί καλλιεργούσες στήν ψυχή σου, προσέρχεσαι καί σύ σήμερα, ημέρα τής εορτής τού οσίου Αθανασίου τού Αθωνίτου, σέ αυτό τό περι­βόλι τής Παναγίας μας, στήν Ιερά Μονή τής Παναγίας Δοβρά, γιά νά τούς μετατρέψεις σέ πραγματικό­τητα, γιά νά αφιερώσεις τήν ψυχή σου καί τήν ύπαρξή σου στήν αγάπη τού Θεού, στήν υπακοή τού αγίου θελήματός του, στήν άσκη­ση καί στήν προσευχή, γιά νά ζείς πιό κοντά σέ Εκείνον πού πρώτος σέ αγάπησε καί πρώτος σέ επέ­λεξε, γιά νά τόν γνωρίσεις όχι μόνο από τά επιστημονικά συγ­γράμ­ματα καί τίς θεολογικές πραγ­ματείες στίς οποίες ενε­τρύ­φησες ευσυνείδητα μέχρι σήμερα κατά τή διάρκεια τών προπτυχια­κών καί μεταπτυχιακών σπουδών σου στή Θεολογική Σχολή τού Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσ­σαλονίκης, αλλά καί γιά νά γνωρίσεις τόν Θεό μέσα από τή βίωση τής μοναχικής ζωής, μέ από τήν εμπειρία τής λειτουργικής καί μυστηριακής ζωής, μέσα από τήν κοινή ζωή ως μέλος τής Ιεράς αυτής Αδελφότητος.

Έφερες μέχρι σήμερα τό όνομα πού έλαβες κατά τή βάπτισή σου, τό όνομα ενός νέου στήν ηλικία αγίου τής Εκκλησίας μας μέ πολ­λά χαρίσματα καί πολλές δυνατό­τητες, τού αγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τού τροπαιοφόρου. Όμως ο μέχρι σήμερα προστάτης σου άγιος Γεώργιος δέν υπε­λό­γισε, όπως καί ο όσιος Αθανάσιος, όλα όσα είχε στόν κόσμο, αξιώματα, τιμές, πλούτη, αλλά τά θεώρησε «σκύβαλα», σκουπίδια, τά θεώρησε άχρηστα καί ασήμαντα, προκειμέ­νου νά κερδίσει τό μείζον, προ­κει­μένου νά κερδίσει τόν Χριστό. Γι’ αυτό καί τού αφιέρωσε καί τήν ψυχή του καί τή ζωή του· γι’ αυτό καί επέλεξε μέ χαρά τό μαρτύριο γιά τήν αγάπη τού Χριστού, γιά τόν οποίο εφλέγετο η καρδιά του.

Καί εάν μέχρι αυτή τήν ώρα, πού ενεδύθης τό ράσο τού μοναχού, ακολούθησες τά βήματα τού αγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, από σήμερα καλείσαι νά μιμηθείς καί τό μαρτύριό του. Όχι γιατί θά χρειασθεί νά θυσιάσεις τή ζωή σου όπως εκείνος, αλλά γιατί η μονα­χική ζωή, γιά όποιον επιθυμεί νά τήν ζήσει πραγματικά καί ουσια­στι­κά, είναι ένα αναίμακτο μαρτύ­ριο, γιατί ο μοναχός καλείται νά θυσιάζει τίς επιθυμίες του, τίς ανέ­σεις του, τήν ανάπαυσή του, τό θέλημά του, τίς αδυναμίες του γιά τήν αγάπη τού Χριστού· νά τίς θυ­σιάζει μέ τήν υπακοή στόν Ηγού­μενο καί τόν πνευματικό του πα­τέρα, στήν Αδελφότητα, μέ τήν εκκοπή τού ιδίου θε­λήματος, μέ τήν ταπείνωση, μέ τήν υπομονή, μέ τήν άσκηση, μέ τήν προσευχή.

Γι’ αυτό καί παρότι κατά τήν κου­ρά συνηθίζεται ο μοναχός νά λαμ­βάνει ένα νέο όνομα, απο­φάσισα νά σού δώσω τό ίδιο όνομα, τό όνομα τού αγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, γιά νά εμπνέεσαι από τό μαρτύριό του καί νά αγωνίζεσαι καί σύ μέ τήν ίδια αυταπάρνηση γιά τήν αγάπη τού Χριστού, δίδο­ντας συγχρόνως καί τή μαρτυρία του στούς ανθρώπους.

Τό έκανα όμως καί γιά έναν ακόμη λόγο, διότι ευλαβούμαι ιδι­αι­τέρως τόν άγιο μεγαλομάρτυρα Γεώργιο τού Μπετζαλά, όπως ονο­μάζεται η εικόνα τού αγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, πού είναι δίπλα στά Ιεροσόλυμα, όπου η μητέρα του είχε τά κτήματα της καί όπου τόν τι­μούν μέχρι σήμερα, ορθόδοξοι καί μουσουλμάνοι, καί τόν θεωρώ καί εγώ προστάτη μου, διότι όποτε τόν επικαλέσθηκα καί ζήτησα τή βοήθειά του, ο άγιος έσπευσε αμέ­σως νά ανταποκριθεί. Καί τώρα τού χρεωστούσα ένα τάμα, καί τό τάμα τό εκπληρώνω μέ τό νά σού δώσω τό όνομά του, όπως έκανα καί μέ τίς πρώτες κουρές πού έδωσα τό όνομα πάλι τού αγίου Γεωργίου τού Μπετζαλά στόν π. Γεώργιο, τόν μεγαλύτερο.

Αισθάνομαι, λοιπόν, γι’ αυτό βα­θύ­τατα υποχρεωμένος, καί θεώ­ρησα αγαθή συγκυρία τό γεγονός ότι τό βαπτιστικό σου όνομα ήταν Γεώργιος, ώστε νά σού τό δώσω καί ως μοναχικό, εκφράζοντας καί μέ τόν τρόπο αυτό τήν ευγνωμο­σύνη μου πρός τόν άγιο μεγαλο­μάρ­τυρα Γεώργιο, ακολουθώντας καί τό παράδειγμα τού Γέροντός μου, μακαριστού Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης Παντελεήμονος, ο οποίος έκανε τό ίδιο σέ ανάλογη περίπτωση.

Έχεις, λοιπόν, από σήμερα τόν άγιο μεγαλομάρτυρα Γεώργιο ως προστάτη σου καί στή μοναχική σου ζωή, μαζί μέ τήν Παναγία μας, τή Μη­τέρα τού Κυρίου μας, τήν προστά­τιδα καί εφόρο τής Μονής μας, αλλά καί όλων τών μοναζόντων, καί μαζί μέ αυτήν καί τούς λοι­πούς αγίους προστάτες τής Μονής καί τόν τιμώμενο σήμερα όσιο Αθανάσιο τόν Αθωνίτη.

Έχεις τίς ευχές καί τήν αγάπη τού Επισκόπου σου, τού καθη­γου­μένου τής Ιεράς Μονής μας καί πνευματικού σου πατρός, π. Παντε­λεήμονος, καί όλων τών πατέρων οι οποίες θά σέ ενισχύουν στόν αγώνα καί τήν προσπάθειά σου στή νέα σου ζωή.

Έχεις καί τήν ευχή καί τήν αγά­πη τών ευλαβών γονέων σου πού μέ χαρά δέχθηκαν τήν επιλογή τής ζωής σου καί μέ πολλή αγάπη σέ προσέφεραν στήν Εκκλησία καί στόν μοναχισμό, καί όλων τών συμπρο­σευχομένων οικείων καί φίλων σου. Καί εύχομαι από καρ­δίας νά ευαρεστήσεις τόν Θεό μέ τήν υπακοή καί τήν προθυμία σου, μέ τήν αγάπη καί τήν αφοσίωσή σου, μέ τή συνέπεια καί τήν υπο­μονή σου, μέ τήν ταπείνωση καί τήν καθαρότητα τής ζωής σου, ώστε νά ζήσεις όντως ισάγγελη ζωή, όπως καί ο όσιος Αθανάσιος, αλλά καί νά δίδεις τήν ομολογία τής πίστεως, όπως ο άγιος μεγαλο­μάρτυς Γεώργιος.

Περισσότερες φωτογραφίες ΕΔΩ