Βεροίας Παντελεήμων: Ας αγωνι­ζόμεθα με ταπείνωση και υπακοή στους πνευ­ματικούς μας πατέρες

Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ: Tην Κυριακή 14 Μαρτίου(Τυρινής) ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον υπό κατασκευή Ιερό Ναό του Αγίου Λουκά του Ιατρού στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας.

Η Θεία Λειτουργία τελέστηκε τηρουμένων όλων των προβλεπόμενων περιοριστικών μέτρων για την προστασία της δημόσιας υγείας, ενώ μεταδόθηκε απευθείας μέσα από την ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως, την αντίστοιχη σελίδα στο Facebook και τον ραδιοφωνικό σταθμό «Παύλειος Λόγος» στους 90.2 FM.

Στην Ιερά Ακολουθία έψαλλαν ο Πρωτοψάλτης του Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου Ναούσης, Άρχων Μαΐστωρ της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας κ. Γεώργιος Ορδουλίδης και ο Πρωτοψάλτης του Ιερού Ναού του Αγίου Σάββα Κυριωτίσσης Βεροίας κ. Ιορδάνης Ζερδαλής.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Σύ δέ νηστεύων άλειψαί σου τήν κεφαλήν καί τό πρόσωπόν σου νί­ψαι, όπως μή φανής τοίς ανθρώ­ποις νηστεύων».

Μία από τίς σημαντικότερες προ­κλήσεις μέ τίς οποίες βρίσκεται αντι­μέτωπος ο αγωνιζόμενος πνευ­ματικά χριστιανός, είναι αυτή στήν οποία αναφέρεται ο Χριστός στή σημερινή ευαγγελική περικο­πή μιλώντας στούς μαθητές του.

Καί καθώς ευρισκόμεθα στήν αρχή μιάς περιόδου νηστείας καί πνευματικού αγώνος η Εκκλησία μας μάς υπενθυμίζει τούς λόγους τού Κυρίου μας, ώστε νά τούς έχουμε κατά νούν καί νά γνωρί­ζουμε τί θά πρέπει νά κάνουμε καί τί νά αποφεύγουμε.

Η πρόκληση στήν οποία αναφέ­ρεται ο Χριστός είναι η πρόκληση τής αυτοπροβολής καί αυτοδιαφη­μί­σεως. «Σύ δέ νηστεύων άλειψαί σου τήν κεφαλήν καί τό πρόσωπόν σου νίψαι, όπως μή φανής τοίς ανθρώποις νηστεύων».

Σύ πού νηστεύεις, άλειψε τό κεφάλι σου καί νίψε τό πρόσωπό σου γιά νά μή φανείς στούς ανθρώ­πους ότι νηστεύεις, λέγει ο Χρι­στός, θέλοντας νά μάς προφυλάξει από τόν πειρασμό τής υπερηφα­νείας καί τής υψηλοφροσύνης καί νά μάς αποτρέψει από μία διάθεση επιδείξεως, η οποία συχνά μάς διακατέχει.

Κάποιοι ίσως αντιτείνουν στήν προτροπή αυτή τού Χριστού, λέγο­ντας ότι τό νά νηστεύει κανείς φανερά θά μπορούσε νά είναι μία ομολογία πίστεως σέ έναν κόσμο, στόν οποίο επικρατεί η υλοφρο­σύνη καί η γαστριμαργία καί ο οποίος έχει απομακρυνθεί από τίς εντολές τού Χριστού καί τής Εκ­κλησίας ή ακόμη καί νά λειτουρ­γήσει ως παράδειγμα πρός εκεί­νους οι οποίοι δέν νηστεύουν.

Θά μπορούσε ίσως νά ισχύει αυτό, εάν ο άνθρωπος ήταν απολύτως απαθής καί δέν κινδύνευε από τίς προσβολές τών πειρασμών. Όμως κανένας χοϊκός άνθρωπος, ακόμη καί ο μεγαλύτερος άγιος, δέν είναι απολύτως ανεπηρέαστος από τίς επιθέσεις τού πειρασμού, καί γι’ αυτό είναι ανάγκη νά προφυλάσ­σεται μέ τήν ταπεινοφροσύνη καί νά αποφεύγει τόν πειρασμό τής αυτοπροβολής καί αυτοεπιδεί­ξε­ως, ο οποίος, όπως είδαμε στήν περίπτωση τού Φαρισαίου, είναι εξαιρετικά επικίνδυνος.

Καί αυτό δέν ισχύει μόνο γιά τήν νηστεία, αλλά γιά κάθε πνευμα­τική προσπάθεια πού κάνουμε. Διότι, καθώς ο πονηρός δυσαρε­στεί­ται από τόν αγώνα μας καί από τή διάθεσή μας νά προσπαθήσουμε γιά νά ζήσουμε σύμφωνα μέ τίς εντολές τού Θεού, επιδιώκει νά μάς παρασύρει στήν υπερηφάνεια καί στήν επίδειξη, ώστε δι’ αυτών νά χάσουμε ό,τι κερδίσαμε από τόν αγώνα μας καί ό,τι κατακτήσαμε μέ τή χάρη τού Θεού.

Γι’ αυτό καί οι πατέρες τής Εκ­κλησίας δέν παραλείπουν νά τονί­ζουν τή σημασία τής ταπεινοφρο­σύνης, η οποία αποτελεί τή θύρα πού διασφαλίζει τούς καρπούς τού πνευματικού μας αγώνος καί δέν επιτρέπει στόν αντίδικο τής ψυχής μας νά τούς συλήσει.

Ο Χριστός, άλλωστε, επανειλημ­μένα μάς δίδαξε ότι ο Θεός γνω­ρίζει τά κρυπτά τών ανθρώπων, γνωρίζει τά μύχια τών ψυχών μας, καί έτσι δέν χρειάζεται νά προβάλ­λουμε τίς ενάρετες πράξεις μας ή τόν αγώνα μας γιά νά τά επιδεί­ξουμε. Η εν Χριστώ ζωή δέν βιώ­νεται εξωτερικά, δέν βιώνεται κοσμι­κά, αλλά εσωτερικά, βιώνε­ται μέσα στήν ψυχή τού κάθε πιστού, βιώνεται στό «ταμιείον» του, όπως λέγει καί πάλι ο Κύριος, αναφερόμενος στήν προσευχή.

Καί ο Θεός πού βλέπει τόν αγώνα καί τήν προσπάθειά μας, θά μάς ανταμείψει «εν τώ φανερώ», κατά τή διαβεβαίωση τού Κυρίου. Αρκεί εμείς νά μήν επιδιώκουμε νά λά­βουμε τήν αμοιβή τής προσπαθείας μας επιδεικνύοντάς την στούς ανθρώπους, γιατί ο έπαινος τών ανθρώπων μάς στερεί όχι μόνο τόν μισθό τού Θεού αλλά τίς περισσό­τε­ρες φορές καί τή χάρη του.

Γι’ αυτό καί θά πρέπει νά είμεθα προσεκτικοί είτε στό θέμα τής νηστείας είτε σέ άλλα θέματα τής πνευματικής μας ζωής, καί νά μήν επιδιώκουμε μέ κανένα τρόπο νά δείχνουμε στούς ανθρώπους γύρω μας τί κάνουμε ούτε νά υπερη­φανευόμεθα γιά αυτό ούτε καί νά αρεσκόμεθα καί νά αναπαυόμεθα στόν έπαινο τών ανθρώπων, καί γιά νά μήν αστοχήσουμε στήν προ­σπάθειά μας, στερούμενοι τής χάρι­τος τού Θεού, καί γιά νά μήν σκανδαλίσουμε τούς αδελφούς μας, παριστάνοντας τούς εναρέ­τους, αλλά κυρίως γιά νά μήν πέ­σουμε στόν πειρασμό τής υπερηφα­νείας καί τής ανθρωπαρεσκείας καί αντί νά ωφεληθούμε πνευματικά από τόν αγώνα μας, τελικά κατα­κρι­θούμε.

Άς προσπαθήσουμε, λοιπόν, τήν Αγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή, στήν οποία θά εισέλθουμε από αύριο, νά ακολουθήσουμε τήν προ­τροπή τού Χριστού, καί άς αγωνι­ζόμεθα μέ ταπείνωση καί υπακοή στούς πνευ­ματικούς μας πατέρες, ώστε καί νά προετοιμασθούμε κατάλληλα γιά νά ζήσουμε τό θείο Πάθος καί τήν Ανάσταση τού Κυ­ρίου μας.