Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ – Το Σάββατο 27 Ιουλίου με την ευκαιρία της εορτής του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος του Ιαματικού, κατά την οποία άγει τα ονομαστήρια του ο Ποιμενάρχης μας, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, τελέστηκε στον Ιερό Ναό Αγίου Αντωνίου Πολιούχου Βεροίας Πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο προεξάρχοντος του εορτάζοντος Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Παντελεήμονος.
Στον όρθρο χοροστάτησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, ενώ στο Αρχιερατικό Συλλείτουργο έλαβαν ακόμη μέρος οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Κασσανδρείας κ. Νικόδημος, Κερκύρας κ. Νεκτάριος, Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλος, Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, Άρτης κ. Καλλίνικος, Ιερισσού κ. Θεόκλητος, Τρίκης κ. Χρυσόστομος, Λαγκαδά κ. Πλάτων καί Κιλκισίου κ. Βαρθολομαίος, ενώ συμπροσευχόμενος παρέστη ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λβόβ κ. Φιλάρετος.
Στη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε η εις Πρεσβύτερον Χειροτονία του Αρχιδιακόνου της Ιεράς Μητροπόλεως π. Παντελεήμονος Παπαεμμανουήλ. Ακολούθησε η προχείριση του νεοχειροτονηθέντα σε Αρχιμανδρίτη.
Κατά τη διάρκεια του όρθρου και της θείας Λειτουργίας τέθηκαν σε προσκύνηση η Ιερά Εικόνα της Παναγίας Σουμελά και τα ιερά Λείψανα του Αγίου Λουκά του Ιατρού και του Αγίου Παντελεήμονος.
Ομιλία Σεβασμιωτάτου κατά την χειροτονία
«Την Σοφίαν φίλην σεαυτώ περιποιησάμενος, και κοινωνόν της Ζωής επαγόμενος, υπ᾽ Αυτής τετίμησαι … Νεανικήν συ την ένστασιν έχων και ρωμαλέον ψυχής το ανάστημα κεκτημένος, πάσαν αικίαν ρωμαλέως υπέστης».
Με αυτές τις ασματικές γραμμές, αδελφοί μου, ο ιερός υμνογράφος αποτυπώνει το πενταπόσταγμα των επιλογών ενός γενναιοτάτου αθλητού της χριστιανικής πίστεως, του αγίου και ενδόξου ιαματικού Παντελεήμονος. Αποτυπώνει το καταστάλαγμα μιάς αποφασισμένης, ακλονήτου, σταθερής, ανδρείας στάσεως ζωής και θανάτου ενός νέου ανθρώπου, που ανά τους αιώνες στέκεται ως υπόδειγμα και πρότυπο αξιομίμητο για τους νέους και όχι μόνο.
«Έκανες», λέγει, «φίλη σου την αληθινή Σοφία και μπήκες μέσα στη ζωή της και Αυτή σε τίμησε. … με νεανικό σφρίγος και με ρωμαλέο φρόνημα υπέμεινες κάθε μαρτυρική κακομεταχείριση».
Πόσο εύκολο είναι στ᾽ αλήθεια να βρεθούν σήμερα νέοι που επέλεξαν να κάνουν φίλη τους την ενυπόστατη Σοφία του Πατρός, τον Θεό και Λόγο, Ιησού Χριστό, και να γίνουν κοινωνοί στη ζωή αυτής της Σοφίας, που είπε «Εγώ ειμι η αλήθεια και η Ζωή»; Νέοι, που επέλεξαν να προβάλουν την ένστασή τους όχι απέναντι στον άγονο συντηρητισμό και στα παρωχημένα μοντέλα του πολιτισμού μας, αλλά απέναντι στα κελεύσματα των νεανικών παθών και ανικανοποίητων δήθεν αναγκών, όπως αυτά τα διεμόρφωσαν οι ευτελείς τάσεις της εποχής, οι επιπόλαιες ιδέες του συρμού ή μάλλον του άκριτου παρασυρμού στις ανέσεις και στον διασυρμό της ανθρώπινης φύσεώς μας; Οι περισσότεροι νέοι δυστυχώς ακολουθούν το ρεύμα. Οραματίζονται το προσωπικό τους μέλλον στα όρια του γρήγορου πλουτισμού, της μεγάλης δημοσιότητας, των εύκολων ακαδημαικών επιδόσεων, της επιτυχημένης επαγγελματικής αποκατάστασης και ανέλιξης και της ακραίας απόλαυσης κάθε πτυχής του σύντομου βίου.
Ήταν και εκείνος ο μακάριος Παντελεήμων, ο Παντολέων, όπως ονομαζόταν προ του βαπτίσματος, ένας νέος άνθρωπος, ένας πλούσιος νέος, με αγάπη και σεβασμό απέναντι στην ανθρώπινη ζωή και υγεία, ένας επιτυχημένος επιστήμων και φέρελπις ιατρός, που ξεπερνούσε μάλιστα στην ιατρική τέχνη πολλούς από τους ήδη εμπειρότερους από αυτόν ιατρούς της πολυπληθούς Νικομήδειας. Παρά το νεαρόν της ηλικίας του ήταν αξιοσέβαστος και «πάσιν επέραστος και ζηλευτός», ενώ μπροστά του υστερούσαν όλοι οι άλλοι μαθητές του διδασκάλου του Ευφροσύνου. Και είχε και εκείνος ως νέος όλο το δικαίωμα να ζήσει τη ζωή του μέσα στην πρόσκαιρη ευδαιμονία, στη χαρά του πλούτου, στον οφειλόμενο σεβασμό εκείνων που τον είχαν ανάγκη· αλλά όλων των δικαιωμάτων του παρητήθη. Ναί! παρητήθη όχι μόνον από το δικαίωμα του ευ ζην, αλλά και από αυτού του ζην· και παρητήθη, για να απολαύσει το αιωνίως ζην μετά της Σοφίας του Θεού, του Ιησού Χριστού, που και Εκείνος, νέος στην ηλικία, έδωσε αντάλλαγμα την ζωή του υπέρ του κόσμου, θυσιάστηκε, για να γίνει εκχυνόμενο το Αίμα του αντίδοτο και φάρμακο πανίσχυρο, ικανό να χαρίσει την αληθινή ζωή, και το Σώμα του τροφή αθανασίας για την λιμοκτονούσα και αποθνήσκουσα ανθρωπότητα.
Ήταν πλούσιος· και θα μπορούσε ως ικανός ιατρός να γίνεται ημέρα με την ημέρα πλουσιότερος. Επέλεξε όμως να διαμοιράσει την τεράστια περιουσία του στους φτωχούς και να θεραπεύει τους πάντες δίχως πληρωμή. Ήταν όμορφος και ρωμαλέος· και θα μπορούσε να απολαμβάνει τη συντροφιά γυναικών, των ωραιοτέρων και επιφανεστέρων. Προέκρινε όμως το μαρτυρικό κάλλος. Ήταν εύστροφος, ευμαθής, διανοητικά προικισμένος· και είχε όλα τα προσόντα για να αφήσει το όνομά του περίφημο, περιάκουστο, ένδοξο στην ανθρώπινη ιστορία. Κι όμως, αδελφοί μου, αυτός ο νέος ανέτρεψε τα πάντα μέσα του, για να γραφτεί το όνομά του στη βίβλο της ζωής από το χέρι του Χριστού.
Ποιος νέος παίρνει τέτοιες γενναίες αποφάσεις στην εποχή μας; Ποιος νέος ιατρός θεραπεύει, χωρίς να πληρώνεται; Υπάρχει κάποιος που το κάνει; Άξιος είναι και αξιέπαινος. Ποιος αρνείται τη δημοσιότητα χάριν της ταπεινής και αφανούς και εν κρυπτώ πολιτείας; Ποιος επιλέγει συνειδητά την αγνότητα του σώματος και δεν παρασύρεται από εικόνες και ακούσματα ιδιαιτέρως στην εποχή των αχαλίνωτων παθών; Υπάρχει κάποιος που τα κάνει όλα αυτά με την καρδιά του; Άξιος είναι και αξιέπαινος.
Ας μη νομίσουμε όμως πως τέτοιοι νέοι δεν υπάρχουν σήμερα. Υπάρχουν, αν και σπανίζουν. Είναι αυτοί που εμπνέονται και σοφίζονται από τη Σοφία του Θεού, που ανταποκρίνονται με χαρά στην πρόσκλησή της, όπως ανταποκρίθηκε και ο μεγαλομάρτυς και ιαματικός Παντελεήμων. Είναι αυτοί που προετοίμασαν εαυτούς να ανατρέψουν εαυτούς, έτοιμοι και αποφασισμένοι να θυσιάσουν τη ζωή τους όχι μόνον με τον θάνατο, αλλά με μία διαφορετική ζωή μέσα στον κόσμο. Είναι αυτοί οι νέοι που εγκαταλείπουν τον εαυτό τους στα χέρια της θείας Προνοίας και με προθυμία αναλαμβάνουν να θυσιάσουν ο,τι έχουν και δεν έχουν, για να γίνουν φίλοι και κοινωνοί της Άνω Σοφίας, που είπε σε αυτούς που ήραν τον προσωπικό τους σταυρό, ποιούντες όσα ενετείλατο: «Υμείς φίλοι μου εστε· ουκέτι λέγω υμάς δούλους».
Ένας τέτοιος νέος, φερώνυμος του ήθους και του ονόματος του εορταζομένου αγίου, ένας εκλεκτός νέος, που αψήφισε τις γλυκές, πλην ολέθριες, μελωδίες των σειρήνων του κόσμου, είναι και ο χειροτονούμενος αρχιδιάκονος της Ιεράς μας Μητροπόλεως, ομότεχνος του αγίου Παντελεήμονος ως πτυχιούχος φαρμακοποιός, μιάς και την εποχή εκείνη οι ιατροί παρασκεύαζαν μόνοι τους τα φάρμακα και είχαν την αποκλειστική ευθύνη για την αποτελεσματικότητά τους.
Ένας σύγχρονος, μικρός άγιος Παντελεήμων είναι, αδελφοί μου, ο επί σειρά ετών διακονήσας την τοπική Εκκλησία και τον ταπεινό Επίσκοπό της με αυταπάρνηση, αληθινή υπακοή, απέραντη αγάπη προς τον Θεάνθρωπο, για χάρη του οποίου εγκατέλειψε τα πάντα, για να μπορεί να καυχάται μαζί με τον μέγα Παύλο ότι «πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντί με Χριστώ».
Γόνος της Ημαθίας, της Αλεξάνδρειας, τέκνον πιστό της Εκκλησίας, ανδρώθηκε μέσα στη διακονία, χαριτώθηκε μέσα στα ιερά μυστήρια, αγιάστηκε, συγκροτήθηκε επιστημονικά και καταξιώθηκε ακαδημαικά, αναδείχθηκε μέσα στην ταπεινή του πλην σπουδαία προσφορά ως διακόνου, την οποία σήμερα ολοκληρώνει, έτοιμος να αναλάβει το μεγάλο υπούργημα της ιερωσύνης, με τον βαθμό του πρεσβυτέρου.
Είναι για μένα μεγάλη η συγκίνηση και η χαρά, όχι μόνον επειδή φέρει το όνομά μου και το όνομα του αγίου μεγαλομάρτυρος και ιαματικού Παντελεήμονος, όχι μόνον επειδή έως τώρα στάθηκε δίπλα μου αρωγός στο έργο της διαποίμανσης ψυχών ως ένας εκ των εκλεκτών και άμεσων συνεργατών μου, αλλά κυρίως γιατί σήμερα μου δίνεται η ευκαιρία από τον Θεό να του παράσχω έτι περισσότερο κάτι από το πνεύμα μου, να του προσφέρω ζωή από την ζωή μου, χάρη από το Πνεύμα το Άγιο που με κατέστησε Αρχιποίμενα της Μακεδονικής ποίμνης της Βεροίας, της Ναούσης και της Καμπανίας.
Αγαπητέ μου Αρχιδιάκονε, υιέ μου αγαπητέ, εν ω ηυδόκησα· σήμερα ομολογείται τοις πάσιν ότι «το ρωμαλέον της ψυχής ανάστημα κεκτημένος» και «την Σοφίαν φίλην σεαυτόν περιποιησάμενος», είσαι έτοιμος να φθάσεις μέχρι την θυσία υπέρ Αυτής σε έναν κόσμο άσοφο, ασύνετο, άφρονα. Σε έναν κόσμο πλήρως διεστραμμένο, γεμάτο φόβο απέναντι στην αλήθεια, γεμάτο ενστάσεις προς ο,τι είναι χριστιανικό, ηθικό, εθνικά ωραίο, επωφελές, υπερήφανο. Σήμερα, παιδί μου, μαρτυρείς ένα άλλου είδους μαρτύριο, αυτό της συνειδήσεως, στο οποίο ο άρχων του κόσμου τούτου σε υπέβαλε, όταν αποφάσισες να ενδυθείς το αγγελικό σχήμα του μοναχού και το τιμημένο ράσο του κληρικού της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ο άγιός σου υπέφερε πολλά και αφόρητα, όμως από όλα αυτά τον λύτρωσε θαυματουργικά ο Χριστός, τον οποίο με όλη του την ψυχή και την καρδία και την διάνοια αγάπησε, όπως και εσύ.
Μην αμφιβάλλεις, παιδί μου καλό, ότι και εσένα θα σε λυτρώνει ο Κύριος από όσα μαρτύρια και δοκιμασίες σου ετοίμασε το μίσος και ο φθόνος και η ζήλεια του διαβόλου, όταν αποφάσισες να ακολουθήσεις τη στενή και τεθλιμμένη οδό του μοναχού και του κληρικού. Τίποτε από όλα αυτά δεν μπορεί να συγκριθεί με το στέφος το άφθαρτο που κανένας μάρτυρας δεν στερήθηκε. Τίποτε δεν συγκρίνεται με την τιμή που δίνει η Σοφία στους αγαπώντας Αυτήν.
Είναι ιδιαιτέρως συγκινητική η ώρα της εις πρεσβύτερον χειροτονίας σου. Σε εμπιστεύομαι, γιατί τα πέντε ασημένια τάλαντα της διακονίας τα διπλασίασες. Και πιστεύω ότι και τα πέντε χρυσά τάλαντα της ιερωσύνης θα τα διπλασιάσεις. Σε εμπιστεύομαι, γιατί απέδειξες ότι μπορείς να καταφέρεις πολλά εν τω ενδυναμούντι σε Χριστώ, ως άλλος Παύλος, ως άλλος ιαματικός Παντελεήμων, βοηθώντας την Εκκλησία, τους αυριανούς ενορίτες σου, στον δρόμο προς τη σωτηρία, φωτίζων και φωτιζόμενος, ιαθείς και ιώμενος, καθαίρων και καθαιρόμενος, σώζων και σωζόμενος.
Εύχομαι από καρδίας η χάρις του Θεού να επέλθει πλουσίως στην ιερατική σου πλέον διακονία, ώστε να ακούσεις και εσύ την ευλογημένη φωνή του Κυρίου σου που παιδιόθεν αγάπησες «Ευ δούλε αγαθέ και πιστέ· είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου». Αλλά μέχρι να έλθει εκείνη η ώρα, τουλάχιστον άκουσε την πατρική φωνή του Επισκόπου σου που σε καλεί στην ιερωσύνη, βοώσα «Ευ διάκονε, αγαθέ και πιστέ· είσελθε χαίρων εις την χαράν του Δεσπότου σου».
