Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ – Το εσπέρας της Κυριακής 28 Ιανουαρίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων μετέβη στο Πνευματικό Κέντρο της Ενορίας Αγ. Κωνσταντίνου και Ελένης και Οσ. Νικοδήμου Βεροίας προκειμένου να ευλογήσει την βασιλόπιτα της «Ενωμένης Ρωμιοσύνης» Βέροιας.
Μετά την κοπή ο Σεβασμιώτατος μίλησε στα μέλη για το μείζον θέμα της επικαιρότητας και στη συνέχεια είχε την ευκαιρία να συζητήσει και να απαντήσει σε ερωτήσεις.
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου:
Ακολουθώντας και φέτος το πατροπαράδοτο έθιμο της κοπής της βασιλόπιτας προς τιμήν του αγίου πατρός ημών Βασιλείου, αρχιεπισκόπου Καισαρείας, του ουρανοφάντορος, του Μεγάλου, επικαλεσθήκαμε και την ευλογία του για το νέο έτος, για σας και τις οικογένειές σας, για το έργο το οποίο επιτελεί το Σωματείο σας, αλλά και για την πατρίδα μας και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, άλλα εκ των έξω και άλλα εκ των έσω.
Και όπως όλοι γνωρίζετε τις τελευταίες εβδομάδες υπάρχει ένα θέμα που μας απασχολεί όλους τους Έλληνες, γιατί αφορά την οικογένεια, έναν θεσμό ιερό τόσο για την Εκκλησία μας όσο και για το Έθνος, καθώς η οικογένεια υπήρξε και είναι ακόμη και σήμερα ο συνεκτικός εκείνος ιστός που βοήθησε τον Ελληνισμό να ζήσει και να αντιμετωπίσει και κρίσεις και πολέμους και κάθε είδους προβλήματα.
Γιατί, αν η πρόοδος και η ευημερία ενός Έθνους στηρίζεται στους πολίτες του, η οικογένεια είναι αυτή που δημιουργεί και καλλιεργεί τους νέους πολίτες, εμπνέοντας και διδάσκοντάς τους αρχές και αξίες πολύτιμες για να σταθούν στη ζωή, για να προσφέρουν και να εξελιχθούν.
Και όμως αυτή η οικογένεια που τόσα πολλά προσέφερε και προσφέρει στην πατρίδα μας και η οποία, είναι αλήθεια, κλονίζεται τα τελευταία χρόνια από τις ποικίλες αλλαγές στον τρόπο ζωής, πλήττεται τώρα ακόμη περισσότερο από την προσπάθεια αλλοιώσεως της εννοίας της οικογενείας και του γάμου, με την καθιέρωση ενός άλλου γάμου, που δεν αφορά ετεροφύλους αλλά ομοφύλους, καθιερώνοντας δηλαδή οικογένειες που δεν πληρούν τις προϋποθέσεις τις οποίες έχει καθορίσει η ανθρώπινη φύση και ο Δημιουργός Θεός για την ένωση των ανθρώπων.
Και αυτό συμβαίνει με το επιχείρημα της ισότητος των ανθρώπων και της αναγνωρίσεως των δικαιωμάτων των παιδιών.
Ασφαλώς και τα παιδιά δεν φέρουν καμία ευθύνη και δεν θα πρέπει να αδικούνται. Όμως γιατί δεν το σκέφθηκαν αυτό προηγουμένως όσοι επιδιώκουν να ονομάζονται γονείς τους; Γιατί δεν σκέφθηκαν πόσο οδυνηρό και άδικο είναι για ένα παιδί να μεγαλώνει χωρίς τον έναν από τους δύο φυσικούς γονείς του ή και τους δύο, όχι γιατί αυτοί δεν υπάρχουν, αλλά γιατί εμείς, με τη δική μας επιλογή ή έγκριση, τους εξαφανίσαμε και τους στερήσαμε από το παιδί; Γιατί δεν σκέφτονται όσοι υποστηρίζουν τον νέο νόμο ότι αυτή η έλλειψη κάνει το παιδί ούτως ή άλλως διαφορετικό από τα άλλα παιδιά, στο σχολείο και στη γειτονιά και το καθιστά αυτόματα όχι ίσο με αυτά;
Άλλωστε, ακούμε και οι ίδιοι οι ενδιαφερόμενοι να λένε ότι εμείς είμαστε μία «διαφορετική» οικογένεια. Αν το αναγνωρίζουν αυτό, τότε πως είναι δυνατόν να διεκδικούν τα ίδια δικαιώματα με τις άλλες οικογένειες;
Αυτά όμως δυστυχώς τα παραβλέπουμε, και εν ονόματι ενός δήθεν εκσυγχρονισμού και εξομοιώσεως με άλλες χώρες επιδιώκουμε να υιοθετήσουμε αυτόν τον δήθεν γάμο και την δήθεν οικογένεια, αδιαφορώντας τις συνέπειες που θα έχει και για την οικογένεια και για την κοινωνία και για τα ίδια τα παιδιά, τα οποία θα μεγαλώνουν σε μία «οικογένεια» με δύο ομοφύλους γονείς. Διότι μπορεί πράγματι να προσφέρουν αγάπη στα παιδιά, αλλά αρκεί αυτή η αγάπη; Και δεν θα αποτελεί διά βίου έλλειψη με άγνωστες συνέπειες για τα παιδιά η ανατροφή τους σε ένα περιβάλλον όπου δεν είναι διακριτά το πρότυπο του ανδρικού και γυναικείου φύλου.
Αλλά και πέρα από τις συνέπειες που θα έχει για τα παιδιά η νομική επισημοποίηση μιάς ένωσης ομοφύλων ανθρώπων ως γάμου, έχουμε σκεφθεί ποιες επιπτώσεις θα έχει στην κοινωνία μας; Όταν με αυτό τον τρόπο εξισώνουμε μία σχέση που δεν συμβαδίζει με την ανθρώπινη φύση, γιατί δεν αποδέχεται τις αντικειμενικές διαφορές που υπάρχουν μεταξύ των δύο φύλων, με το μυστήριο του γάμου και με τον θεσμό της οικογενείας, δεν είναι σαν να δυναμιτίζουμε μία διαχρονική σταθερά της κοινωνίας και ιδιαιτέρως της ελληνικής κοινωνίας, δηλαδή την οικογένεια; Δεν είναι σαν να δυναμιτίζουμε τα θεμέλιά της και να την κλονίζουμε ανεπανόρθωτα; Δεν είναι σαν να την απαξιώνουμε και να την καταργούμε, σαν να αρνούμεθα την παράδοσή μας και να αντιτιθέμεθα στις εντολές του Θεού;
Είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε αυτόν τον κίνδυνο και να μην αντιμετωπίσουμε την υπόθεση αυτή σαν κάτι που δεν μας αφορά. Έχουμε χρέος να εκφράσουμε όλοι την άποψη και την αντίθεσή μας, ακολουθώντας τη θέση της Εκκλησίας μας, στο σχέδιο νόμου που αλλοιώνει την έννοια του γάμου και της οικογενείας, και να ενημερώσουμε και όσους δεν έχουν κατανοήσει τους κινδύνους που ελλοχεύουν για την οικογένεια και για την κοινωνία μας.
Είναι χρέος όλων μας ανεξαιρέτως να στείλουμε το μήνυμά μας, ότι ένας τέτοιος νόμος είναι αντίθετος προς τον νόμο του Θεού, τις αρχές τις αξίες μας και τις παραδόσεις μας, και γι᾽ αυτό μας βρίσκει αντίθετους.
-120x86.jpg)
