Το “ύστατο χαίρε” στον Καθηγούμενο της Ιεράς Βασιλικής και Σταυροπηγιακής Μονής Μολυβδοσκεπάστου, Αρχιμ. Πατρός Θεοδώρου Διαμάντη, είπαν Ιεράρχες, μοναχοί, εκπρόσωποι του Ιερού Κλήρου, επισκέπτες και πλήθος πνευματικών του τέκνων.
Ο Καθηγούμενος εκοιμήθη χθες 16 Αυγούστου σε ηλικία 77 ετών μετά από προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε το τελευταίο διάστημα .
Η σορός του εναποτέθηκε για προσκύνηση στο Καθολικὸ της μονής, όπου και τελέστηκε χθες αγρυπνία και σήμερα νωρίς το απόγευμα η Eξόδιος Aκολουθία.
Σε όσους ζούσαν μαζί του αλλά και σε όσους είχαν την ευλογία να τον γνωρίσουν από κοντά θα μείνει χαραγμένος στη μνήμη και τη ψυχή τους ως ένας ενάρετος και άγιος άνθρωπος ,όπως τονίστηκε σήμερα σε όλους τους επικήδειους που εκφωνήθηκαν στον ιερό χώρο της μονής.
Σημειώνεται ότι επικήδειους εκφώνησαν μεταξύ άλλων ο σεβασμιότατος μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης, Ανδρέας αλλά και εκπρόσωπος της πολιτείας ο οποίος μετέφερε το μήνυμα για την εκδημία του μακαριστού, του προέδρου της Βουλής κ.Κ.Τασούλα και του υφυπουργού Προστασίας του Πολίτη.
Στη νεκρώσιμη ακολουθία στον προαύλιο χώρο της μονής έλαβαν μέρος εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριάρχου αρχιμανδρίτης π.Σεραφείμ ,ηγούμενος της μονής του αγίου Νικάνορος (Ζαβόδρας) Γρεβενών, οι Μητροπολίτες Καστορίας Σεραφείμ, Αιτωλίας Κοσμάς, Σιατίστης Αθανάσιος και Κονίτης Ανδρέας.
Με βαθιά συγκίνηση και σεβασμό όλοι οι παρευρισκόμενοι αφού εναπόθεσαν μια χούφτα χώμα στην τελευταία του κατοικία στη συνέχεια πήραν λίγο σιτάρι σε ανάμνησή του και ακολούθησε σύμφωνα με το τυπικό η δεξίωση σε χώρο του μοναστηριού.
Γεννήθηκε στους Βαριάδες Ιωαννίνων το 1942 και ήταν απόφοιτος του Ιεροδιδασκαλείου Βελλάς και της Θεολογικής Σχολής Αθηνών. Εκάρη μοναχός και ιεροδιάκονος το 1970 και ενεγράφη στο Μοναχολόγιο της Μονής Μολυβδοσκεπάστου, ενώ ένα χρόνο αργότερα χειροτονήθηκε πρεσβύτερος, λαμβάνοντας το οφφίκιο του αρχιμανδρίτη. Αναγνωρίζοντας ο μακαριστὸς κυρὸς Σεβαστιανὸς τις διοικητικὲς και ποιμαντικές ικανότητές του, του ανέθεσε τη διοίκηση των ιδρυμάτων της Μητροπόλεως και του Προσκυνηματικού Ιεροῦ Ναού Αγίου Κοσμά του Αιτωλού Κονίτσης, ενώ παράλληλα του εμπιστεύθηκε έναν κομβικὸ ρόλο στη λειτουργία των κατασκηνώσεων και των κατηχητικών της μητροπόλεως. Ταυτόχρονα, ο ίδιος υπήρξε ακάματος ιεροκήρυκας και πνευματικός. Το 1988 ορίστηκε Ηγούμενος της Μονής Μολυβδοσκεπάστου, στην οποία και εγκαταβίωσε οριστικά. Το 1994 εξελέγη απὸ την αδελφότητα κανονικὸς και ισόβιος ηγούμενος, και ενθρονίστηκε απὸ τον ίδιο το Μητροπολίτη Σεβαστιανό.
Επί των ημερών του συντελέστηκε η ανασύσταση και αναμόρφωση της Μονής, η οποία πλέον αποκλήθηκε “νέα κολυμβήθρα του Σιλωάμ απὸ το μακαριστὸ Μητροπολίτη.
Πέραν όλων αυτών, ωστόσο, ο Γέροντας ήταν επίσης έμπειρος πνευματικός. Με διάθεση θυσιαστική, αγάπη ανυπόκριτη και διακριτικὸ λόγο παραμυθίας, ανακούφισε αμέτρητες ψυχὲς λαϊκών και κληρικών. Ο μακαριστός Κυριολεκτικά, ανάλωσε τον εαυτό του στην αγαπητικὴ διακονία των συνανθρώπων του.
){kind=link}