Το μνημόσυνο του μακαριστού Άλκη Καμπανού τέλεσε ο Βεροίας Παντελεήμων

Βεροίας Παντελεήμων: Την Κυριακή της Τυρινής, 6 Μαρτίου, ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό του Οσίου Αντωνίου Πολιούχου Βεροίας.

Στο τέλος ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων, τέλεσε το τεσσαρακονθήμερο μνημόσυνο του μακαριστού Αλκιβιάδη Καμπανού, ο οποίος έφυγε πρόωρα από τη ζωή, με τόσο σκληρό και άδικο τρόπο, βυθίζοντας τους γο­νείς του, την αδελφή του, τους οικεί­ους του αλλά και όλη την Ελλάδα, σε ανείπωτη θλί­ψη.

Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ο πατήρ σου ο βλέπων εν τω κρυπτώ αποδώσει σοι εν τω φανε­ρω».

Εισερχόμεθα από αύριο στην Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, εισερ­χόμεθα στο στάδιο της νηστείας και του πνευματικού αγώνος, για να νικήσουμε τα πάθη και να απο­κτήσουμε τις αρετές.

Και όπως κάθε αγώνας έχει κανό­νες, έτσι και ο πνευματικός αγώνας έχει τους δικούς του, η τήρηση των οποίων είναι υποχρεωτική, όπως μας βεβαιώνει ο πρωτοκορυφαίος απόστολος Παύλος λέγοντας: «εάν δε και αθλή τις ου στεφανούται, εάν μη νομίμως αθλήση».

Ένας, λοιπόν, από τους κανόνες της νομίμου αθλήσεως στο στάδιο των αρετών είναι αυτός τον οποίο ορίζει στο σημερινό ευαγγελικό ανά­γνωσμα ο Χριστός, καταδικά­ζοντας την προβολή και τη διαφή­μιση του αγώνος μας και των αρε­τών μας. Και την καταδικάζει, για­τι η προβολή είναι έκφραση υπερη­φανείας και εγωισμού, είναι επι­δίωξη του επαίνου των ανθρώπων, και δείχνει ότι ο άνθρωπος που την επιζητά, δεν αγωνίζεται για να ευ­αρεστήσει στον Θεό. αλλά για να κερδίσει την τιμή των ανθρώπων, χάνοντας έτσι την ανταμοιβή και τον μισθό του Θεού για τον αγώνα του.

Ο Θεός είναι παντογνώστης και δεν χρειάζεται να επιδεικνύουμε όσα κάνουμε για να ελκύσουμε την προσοχή και τον έπαινό του. Γνω­ρίζει και τα μύχια της ψυχής μας, «ετάζει καρδίας και νεφρούς», όπως λέγει η Αγία Γραφή, βλέπει και γνωρίζει όλες τις πράξεις αλλά και τις σκέψεις μας, και αποστρέ­φεται τους υπερηφάνους. Γι᾽ αυτό και ο Χριστός μας συστήνει να μην διαφημίζουμε ούτε τη νηστεία που θα κάνουμε ούτε όποια άλλη προ­σπάθεια, αλλά μάλλον να τις καλύ­πτουμε, ώστε να μην κινδυνεύ­σου­με να πέσουμε στην παγίδα της υπερηφανείας, γνωρίζοντας ότι ο Θεός που βλέπει τον αγώνα που κάνουμε μέσα στην ψυχή μας, σιω­πηλά και ταπεινά, θα αντα­πο­δώσει φανερά με τη χάρη του την προ­σπα­θειά μας.

Ο λόγος όμως του Κυρίου, «ο πα­τηρ σου ο βλέπων εν τω κρυπτώ αποδώσει σοι εν τω φανερώ», έχει και μία άλλη σημασία. Πολλές φο­ρες εμείς οι άνθρωποι ενεργούμε κρυφά και χωρίς να γνωρίζουν οι άλλοι γύρω μας τι κάνουμε. Σχε­διά­ζουμε και σκεφτόμαστε, χωρίς να εξωτερικεύουμε τους λογι­σμούς μας και τις επιθυμίες μας· και πιστεύουμε ότι κανείς δεν γνω­ρίζει τι κάνουμε, τι σκεφτόμαστε, τι επιθυμούμε, αφού κανείς δεν μας βλέπει, κανείς δεν μας ακούει και κανείς δεν μας παρακολουθεί. Και έτσι έχουμε την εντύπωση ότι μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε, μπορούμε να κάνουμε το κακό και την αμαρτία και εγκλήματα ακόμη χωρίς συνέπειες. Αυτή όμως είναι η μεγαλύτερη πλάνη, είναι η μεγαλύτερη παγίδα στην οποία παρασύρουμε τον εαυ­τό μας. Διότι δεν υπάρχει τίποτε στη ζωή μας, δεν υπάρχει τίποτε στη σκέψη μας και στην ψυχή μας, το οποίο να μην το γνωρίζει ο Θεός. Μας διαβεβαιώνει εξάλλου ο ίδιος ο Χριστός «ο πατήρ σου ο βλε­πων εν τω κρυπτώ αποδώσει σοι εν τω φανερώ».

Και όμως εμείς, παρά τη διαβεβαί­ωση του Χριστού, συνήθως αδια­φο­­ρούμε. Δεν περνά από τον νού μας ο,τι ο Θεός βλέπει τα πάντα και γνωρίζει τα πάντα, και γι᾽ αυτό συνεχίζουμε να αμαρτάνουμε, συ­νε­­χίζουμε να αδικούμε τους αδελ­φούς μας, συνεχίζουμε να ενερ­γού­με αντίθετα με το θέλημα και τις εντολές του Θεού. Συνεχίζουμε να δρούμε όπως οι πρωτόπλαστοι, που πίστευσαν ότι ο Θεός δεν θα καταλάβει ότι δοκίμασαν τον απα­γορευμένο καρπό. Συνεχίζουμε να κάνουμε ο,τι έκανε ο Κάιν που σκότωσε τον αδελφό του τον Άβελ και πίστευσε ότι δεν θα γίνει αντι­ληπτό από τον Θεό. Και καθησυ­χάζουμε τον εαυτό μας και συνεχί­ζουμε να εργαζόμεθα στην αμαρ­τία, να κάνουμε το κακό, με αποτέ­λεσμα να έχει φθάσει η κοινωνία μας και ο κόσμος στην κατάσταση που βλέπουμε γύρω μας, που παρα­κολουθούμε στα δελτία των ειδή­σεων και το διαδίκτυο, και θλιβό­μεθα για το πόσο έχει πληθυνθεί το κακό και η ανομία, οι βιαιοπραγίες και τα εγκλήματα εναντίον αθώων ανθρώπων.

Εάν όμως είχαμε κατά νού ότι ο Θεός μας βλέπει διαρκώς και γνω­ρι­ζει και τι κάνουμε και τι σκεπτό­μεθα, τότε θα ήμασταν πολύ πιο προ­σεκτικοί στη ζωή μας, και αυτό θα μας βοηθούσε στον αγώνα μας, θα μας βοηθούσε να αποφύγουμε πολλές αμαρτίες, πολλά λάθη και πολλά κακά. Εάν δεν το έχουμε μέχρι τώρα στον νού μας, είναι καιρός να σκε­φθούμε στην πραγματικότητα ότι ο Θεός μας βλέπει στην καθημερι­νό­τητά μας, στη ζωή μας, στη σκέψη μας, για να μας συγκρατεί και να μας προφυλάσσει από κάθε αδικία, από κάθε αμαρτία που πάμε να κάνουμε ή να σκεφθούμε και να ζητήσουμε τη χάρη του Θεού για να μας βοη­θά και στον πνευματικό αγώνα ιδιαίτερα την περίοδο αυτή, που αρχίζει από αύριο ένας πιο έντονος αγώνας.

Σήμερα όμως τελούμε το τεσσα­ρα­κονθήμερο μνημόσυνο ενός νέου παιδιού, ενός παιδιού μας, ενός παιδιού της πόλεώς μας, που έφυγε από τη ζωή, τόσο πρόωρα αλλά και με τόσο σκληρό και άδικο τρόπο, βυθίζοντας τους καλούς γο­νείς του, την αδελφή του, τους οικεί­ους του αλλά και όλους μας, όλη την Ελλάδα, σε ανείπωτη θλί­ψη. Ένα νέο και ταλαντούχο παιδί, που ο φανατισμός και η απερισκε­ψία κάποιων άλλων νέων, του έκοψε χωρίς κανένα λόγο και χωρίς καμία αφορμή το νήμα της ζωής του, επειδή πίστευαν ότι κα­νείς δεν τους ξέρει και κανείς δεν θα τους δεί, επειδή ξέφυγαν.

Πονούμε για τον Άλκη και συμπο­νούμε με τους γονείς και την οικογένειά του, και προσευχόμεθα στον Θεό, που βλέπει εν τω κρυπτώ και αποδίδει εν τω φανερώ, να αναπαύσει την αγνή ψυχή του. Ο πρόωρος θάνατός του που ήταν τόσο άδικος, τόσο αναίτιος, τόσο σκληρός, τόσο μαρτυρικός, στα μάτια του Θεού λογίζεται όντως ως μαρτύριο, γι᾽ αυτό και πιστεύουμε ότι ο Θεός θα τον έχει κοντά του, μαζί με τους μάρτυρές του. Και αυτό θα πρέπει να παρηγορεί και να στηρίζει τους γονείς και όλους τους οικείους του, όσο μπορεί βέβαια μία σκέψη να απαλύνει τον πόνο τους που είναι δικαιολο­γη­μένα και μεγάλος και βαθύς.

Πιστεύουμε όμως και ευχόμεθα ο Θεός να απαλύνει την οδύνη της ψυχής τους με τη χάρη και την αγάπη του και με τον τρόπο που Εκείνος γνωρίζει. Άλλωστε οι γονείς του έδειξαν την ανωτερότητά τους, έδειξαν την καλλιεργημένη ψυχή τους.

Και θα πρέπει όλοι μας και με κά­θε τρόπο να μην επιτρέψουμε ξανά να συμβούν στην κοινωνία μας, στις πόλεις μας, τέτοιες αποτρό­παι­ες πράξεις, και να υπάρξουν ξανά τέτοιες καταδικαστέες συμπεριφο­ρές. Πρέπει να προσπαθήσουμε να σταματήσουμε τη βία σε όλους τους χώρους και προς όλους τους ανθρώπους, από οπουδήποτε και αν προέρχεται, γιατί καταστρέφει ζωές άδικα και γεμίζει οδύνη και πόνο τις ψυχές όλων μας. Το οφεί­λουμε στον Άλκη, τον οποίο μνημονεύουμε σήμερα και προσευ­χόμεθα στον Θεό για την ανάπαυση της ψυχής του.

Ταπεινώς φρονώ ότι θα πρέπει για όλους αυτούς τους νέους, που διέπραξαν αυτό το έγκλημα, αυτή τη μεγάλη αδικία εις βάρος του Άλκη μας, να προσευχη­θούμε, γιατί και αυτοί είναι ψυχές υπέρ ων Χριστός απέθανε, ούτως ώστε αν χάσουν αυτή τη ζωή, να κερδί­σουν την αιώνια, την αληθι­νη ζωή· πως; μέσα από την ταπείνωση, την ειλικρίνεια και τη με­τά­νοια.