Σύμη: Η εορτή του Προφήτη Ηλία

Ι.Μ. ΣΥΜΗΣ: Με απλότητα καί σεμνοπρέπεια ετελέσθη καί εφέτος στήν Σύμη η εορτή τής «εν πυρίνω άρματι εις ουρανούς αναβάσεως τού Προφήτου Ηλιού τού Θεσβίτου», ο Λαός τής οποίας πανδήμως εκδήλωσε τόν σεβασμό του καί τίμησε τόν ένδοξο αυτό Προφήτη καί στούς δύο ομωνύμους Ι. Ναούς του.

Τό εσπέρας τής παραμονής, Κυριακή 19η Ιουλίου 2020, ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Χρυσόστομος, χοροστάτησε στόν Μέγα πανηγυρικό Εσπερινό, ο οποίος ετελέσθη στό γραφικό εκκλησάκι τού Προφήτου Ηλία τού «Ανηφόρου», πού βρίσκεται σκαρφαλωμένο στήν βραχώδη πλαγιά τού βουνού, πάνω από τόν όρμο τού Πανορμίτη, επί τής επαρχιακής οδού Σύμης-Πανορμίτη. Συμμετείχε ο π. Γεώργιος Χατζηχρυσάφης καί ο Διάκονος π. Γεώργιος Κακακιός.

Πρό τής απολύσεως καί αφού ευλογήθηκαν οι προσφερόμενοι άρτοι, ο Σεβ. Ποιμενάρχης μας λαμβάνοντας αφορμή από τά αναγνώσματα τής Ακολουθίας ομίλησε διδακτικότατα γιά τήν μεγάλη αυτή μορφή τής Παλαιάς Διαθήκης, τήν ακλόνητη πίστη καί αγάπη πού έτρεφε στόν αληθινό Θεό, τόν πνευματικό του ζήλο, καθώς καί γιά τήν επανεμφάνισή του στούς εσχάτους καιρούς, πρός επιστηριγμόν τών πιστών καί ενίσχυση τής Εκκλησίας.

Κλείνοντας τόν μεστό θεολογικό του λόγο, ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε, ο Προφήτης Ηλίας νά επιστηρίζει καί νά ενδυναμώνει τόν πνευματικό ζήλο όλων, ώστε στίς δύσκολες εποχές πού ζούμε, νά αντλούμε δύναμη από τό παράδειγμά του καί νά βιώνουμε τήν ακλόνητη πίστη του, ότι «Ζή Κύριος ο Θεός».

Τέλος η ευσεβής οικογένεια τών Επιστατών τού Ναού, προσέφερε στούς συμμετέχοντες προσκυνητές παραδοσιακά κεράσματα, πού απόλαυσαν καθισμένοι στά πέτρινα πεζούλια τού περιβόλου μέ απαράμιλλη θέα τόν γραφικό όρμο τού Πανορμίτη.

Τήν επομένη κυριώνυμη ημέρα τής εορτής, Δευτέρα 20η Ιουλίου, ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Χρυσόστομος χοροστάτησε τού Όρθρου καί τέλεσε τήν Θεία Λειτουργία, στήν παλαίφατη Ι. Μονή τού Προφήτου Ηλιού «Βίγλας», κατά τήν Συμαϊκή ντοπιολαλιά στόν «Άϊ Νουλιά», πού επίσης βρίσκεται σκαρφαλωμένη στήν απότομη πλαγιά τού ομώνυμου βουνού, πλησίον τού Κοιμητηρίου τής Αγ. Μαρίνας. Συλλειτουργοί του ήσαν ο π. Στέφανος Μακρής καί ο Διάκονος π. Γεώργιος Κακακιός, ενώ προσήλθαν καί αρκετοί φιλάγιοι πιστοί.

Ο Σεβασμιώτατος κύρηξε τόν θείο λόγο, αναφερόμενος στήν μορφή τού εορταζομένου Προφήτου Ηλία, ο οποίος καίτοι «μονώτατος» στήν θάλασσα τής ποικιλώνυμης ειδωλολατρείας καί αποστασίας τής εποχής του, ζεί καί πολιτεύεται ευσεβώς σύμφωνα μέ τίς εντολές τού Θεού, αποτελώντας ανυπέρβλητο παράδειγμα καί γιά όλους εμάς τούς σημερινούς Χριστιανούς, οι οποίοι καλούμαστε νά εφαρμόσουμε αντιστοίχως τό θέλημα τού Θεού στήν ζωή μας, έστω κι άν τό περιβάλλον πού ζούμε τό αγνοεί επιδεικτικά.

Μετά τήν απόλυση, κατά τά πατροπαράδοτα ήθη καί έθιμα τής Σύμης πού λειτούργησαν στό διάβα τών χαλεπών χρόνων τής σκλαβιάς καί λειτουργούν μέχρι σήμερα ως ένας επιπλέον συνδετικός κρίκος μεταξύ τών κατοίκων της, η οικογένεια τών ευλαβών Επιστατών, προσέφερε στούς συμμετέχοντες πιστούς φρεσκοψημένο καφέ καί εόρτια κεράσματα στό προαύλιο, αλλά καί τούς εξωτερικούς χώρους τής Μονής, οι οποίοι προσφέρουν μοναδική πανοραμική θέα στόν παραδοσιακό οικισμό τής Σύμης.

Η εντυπωσιακή, γιά τήν θέση της αυτή, Ι. Μονή ανηγέρθη τό έτος 1722 από τόν Ηγούμενο Ματθαίο, έναν οσιακής βιωτής κληρικό, ο οποίος μερίμνησε προκειμένου νά αγιογραφηθεί καί τό Καθολικό τού Προφήτου Ηλία, μετά τήν αποπεράτωση, μέ ιδιαίτερο μάλιστα εικονογραφικό πρόγραμμα στό οποίο περιλαμβάνονται χαρακτηριστικές σκηνές από τήν πολυκύμαντη ζωή τού μεγάλου αυτού Προφήτου. Εντός τού περιβόλου τής Μονής υπάρχει καί δεύτερος κατάγραφος Ναός, αυτός τής Υπαπαντής τού Σωτήρος, κτίσμα τού έτους 1728, μέ κτίτορα τόν ίδιο Ηγούμενο, καθώς καί τά Κελλιά τών Μοναχών, πού ζούσαν εκεί μέχρι τά τέλη τού 19ου αιώνος.

Σύμφωνα δέ μέ τίς υπάρχουσες ιστορικές μαρτυρίες, στά χρόνια τής σκλαβιάς οι Πατέρες τής Μονής είχαν αναπτύξει αξιοσημείωτο εθνικό καί πνευματικό έργο, αφού συντηρούσαν πλούσια βιβλιοθήκη καί συνέδραμαν έμπρακτα στήν λειτουργία τής παρακείμενης Σχολής τής Αγίας Μαρίνας, η οποία απέβη φάρος πνευματικής καί θύραθεν γνώσεως γιά τήν νεότητα τής Σύμης.

Ακολουθεί φωτογραφικό λεύκωμα αντιστοίχως τών δύο λατρευτικών Συνάξεων