“Τα Χριστούγεννα που θα γιορτάσουμε ας τονώσουν και τη δική μας πίστη και ελπίδα στον ερχόμενο Κύριο Ιησού. Αυτό τονίζει μεταξύ άλλων στο χριστουγεννιάτικο μήνυμά του ο Μητροπολίοτης Σάμου Ευσέβιος.
Το μήνυμα αναφέρει:
Αγαπητά μου παιδιά,
Οκτακόσια χρόνια πριν να γεννηθεί ο Χριστός, ο προφήτης Ησαΐας είδε με τα ισχυρά προφητικά του μάτια, τον «μεγάλης βουλής άγγελον» τον «ισχυρόν Θεόν» ως ένα μικρό βρέφος. Και όταν «ήλθε το πλήρωμα του χρόνου», γεννήθηκε ο Κύριός μας στη Βηθλεέμ.
Ο ερχομός του Μεσσία είναι μια πραγματικότητα. Δεν είναι πιά προσδοκία. Ο Σωτήρας του κόσμου γίνεται άνθρωπος, που έρχεται ανάμεσα στους ανθρώπους ως «Βρέφος εσπαργανωμένον», «κείμενον εν φάτνη».
Ο διάβολος για να πολεμήσει το Θεό, χρησιμοποίησε τον άνθρωπο. Το ίδιο όπλο εναντίον του πονηρού χρησιμοποιεί και ο Ιησούς. Γίνεται «παρομοιοπρόσωπος» (Κύριλλος Ιεροσολύμων) με τον άνθρωπο και αναλαμβάνει το «ομοιοπαθές» σε όλα, πλην της αμαρτίας, «ιν ‘ ευμαρέστερον παιδευθώσιν οι άνθρωποι», δηλαδή για να εξοικειωθούν με την σωτηρία τους οι άνθρωποι, ο Θεός γίνεται όπως εμείς. Επί πλέον μας άφησε πολύτιμη παρακαταθήκη το σώμα και το αίμα Του μέσα στο Μυστήριο της ζωής, για να ζήσουμε αιώνια απαλλαγμένοι από τα δεσμά της αμαρτωλής δουλείας.
Η ενανθρώπηση του Χριστού χαρακτηρίζεται σαν «σεισμός γης» (Γρηγόριος Θεολόγος) και βιώνεται σαν συνέχεια και νέα φάση της δημιουργίας, σαν νέα δημιουργία, σαν ανακαίνιση και θέωση όλης της κτίσεως, σαν ζωοποίηση και κατά Χριστόν θεοποίηση του ανθρώπου. Ο Υιός του Θεού έγινε Υιός ανθρώπου, για να μεταβάλει τους υιούς του Αδάμ, των ανθρώπων, σε υιούς του Θεού, για να κάνει τον άνθρωπο «Θεό, όσο δυνατό στην ανθρώπινη δύναμη» (ιερός Χρυσόστομος), για να γίνει πραγματικότητα «ο ανακαινισμός της φύσεώς μας, στην υπόσταση και με την υπόσταση του Χριστού (Ισαάκ ο Σύρος).
Τα Χριστούγεννα η ανθρώπινη φύση ανακαινίζεται καθώς ένα καινούργιο ρεύμα ζωής περνάει μέσα στο σώμα της φθοράς. Ο Θεός με την σάρκωσή Του δεν παραβιάζει την ελευθερία του ανθρώπου, αλλά ανακαινίζει την ανθρώπινη φύση του για να μπορεί ο άνθρωπος διά της χάριτος του Αγίου Πνεύματοςνά αποκτήσει την αρχική του ακεραιότητα.
Γι’ αυτό οι άγιοι Πατέρες και γενικά οι άγιοι δεν ενδιαφέρονται τόσο για την σωματική και βιολογική κατασκευή και προέλευση του ανθρώπου, αλλά εκπλήσονται μπροστά στο μεγάλο θαύμα, το ότι με την ενανθρώπηση του Χριστού έγινε μέλος του Σωματός Του.
Ο άνθρωπος δεν έχει αξία γιατί απλώς γεννιέται βιολογικά, αλλά γιατί με το μυστήριο της Θεογενεσίας (το άγιο βάπτισμα) γίνεται μέλος του αναστημένου Σώματος του Χριστού, γιατί όλη η φύση του προσελήφθη από το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος.
[irp posts=”389576″ name=”Ι.Μ. Σάμου: Ημερίδα με θέμα «Η προσφορά της τοπικής Εκκλησίας στη σαμιακή κοινωνία»”]
Αγαπητά μου παιδιά,
Ο Απόστολος Παύλος αισθανόταν πως μόνο με την πίστη πλησιάζει κανείς το μυστήριο της Γεννήσεως, γι’ αυτό και έλεγε για τον εαυτό του «ο διώκων ημάς ποτε, νυν ευαγγελίζεται την πίστην ην ποτε επόρθει» (Γαλ.1.23). Η περίοδος της αναμονής του Μεσσία για τους δικαίους της Π. Διαθήκης ήταν μια περίοδος πίστεως. Οι προ Χριστού άγιοι έζησαν «διά πίστεως», τονίζει ο Απόστολος Παύλος. Τα μάτια τους δε σταματούσαν στον κόσμο αυτό. Με την δύναμη της πίστεως διέσχιζαν τους αιώνες και έβλεπαν καθαρά το πρόσωπο του ερχομένου Μεσσία.
Όμως η περίοδος της αναμονής του Μεσσία για τους πιστούς της Π. Διαθήκης ήταν μια περίοδος δοκιμασιών και πόνου. Βασικό χαρακτηριστικό όλων των προ Χριστού δικαίων και πιστών ανθρώπων ήταν ο πόνος, ο διωγμός, το μαρτύριο. Ο Μεσσίας ήρθε, αφού προηγουμένως πόνεσε πολύ η ανθρωπότητα. Ο πιστός λαός του Θεού, ο οποίος εκαλείτο από τον άγγελο να χαρεί «χαράν μεγάλην» για την γέννηση του Σωτήρα ήταν ένας πονεμένος και πολυβασανισμένος λαός. Και η χαρά αυτή ήταν ακριβώς ο καρπός της αναμονής του εν πόνω.
Η ζωή μας εξακολουθεί να είναι μια αναμονή του Χριστού και μετά την γέννησή Του. Μια ετήσια αναμονή της επετείου της γεννήσεώς Του και μια ισόβια αναμονή του ερχόμενου Κυρίου. Η περίοδος αυτή και της δικής μας προσμονής είναι περίοδος πόνου. Βασικό χαρακτηριστικό της ζωής μας ως πιστών είναι ο πόνος. Το μίσος, που τρέφουν και εκδηλώνουν οι κακοί εναντίων των δικαίων, είναι παλαιό και συνεχίζεται. Όμως, το μήνυμα των Χριστουγένων, είναι ότι ο πόνος κάθε ανθρώπου, της ανθρωπότητας ολόκληρης, θα φέρει την χαρά. Τον θρήνο θα τον διαδεχθεί η ευφροσύνη.
Κάποιος άγγελος αργά ή γρήγορα θα σταλεί να μηνύσει στους αναμένοντας εν πόνω πιστούς: «Ιδού ευαγγελίζομαι υμίν χαράν μεγάλην». Ο Χριστός ήρθε και έρχεται και θα έρθει Σωτήρας και Λυτρωτής.
Έρχεται μετά την πλάση για να αναπλάσει τώρα τον άνθρωπο, για να γίνει ο «καινός», ο νέος άνθρωπος της χάριτος, ο «κατά Χριστόν κτισθείς». Κι αν υπάρχει κάτι που κάνει τον χρόνο καινούργιο δεν είναι η εναλλαγή κάποιων αριθμών, αλλά η είσοδος του Υιού του Θεού μέσα στο χρόνο της ιστορίας.
Η πίστη είναι χειραγωγός μέσα στον κόσμο. Παίρνει το ανθρώπινο γένος από το ζοφερό δειλινό της πτώσης του Αδάμ και το οδηγεί στο φωτεινό όρθρο της γεννήσεως του Χριστού. Παραλαμβάνει τον άνθρωπο από τη φάτνη της Γεννήσεως και τον οδηγεί στον παράδεισο της αιώνιας ζωής. «Ου φέρει το μυστήριον έρευναν πίστει μόνη τούτο πάντες δοξάζομεν».
Ας είμαστε σε αναμονή του Χριστού μέχρι τέλους της ζωής μας.
Τα Χριστούγεννα που θα γιορτάσουμε ας τονώσουν και τη δική μας πίστη και ελπίδα στον ερχόμενο Κύριο Ιησού.
Ο Κύριος μας το βεβαίωσε: «Ναί, έρχομαι ταχύ».
Χρόνια Πολλά! Ευλογημένα Χριστούγεννα!
Ευχέτης προς τον Νηπιάσαντα Χριστό
Ο Επίσκοπός σας
+ Ο Σάμου και Ικαρίας Ευσέβιος
