Ι.Μ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ: Η συμπλήρωσις 200 χρόνων από τής Εθνεγερσίας τού 1821 μάς φέρει αντιμετώπους μέ τήν ιστορία όχι ασφαλώς ως διανοητική επεξεργασία καί προσέγγιση μέ ιδεολογικό πρόσημο μιάς εμπαθούς ιντελιγκέντσιας πού ρίχνει τά πάρθια βέλη της κατά τής ιστορικής αλήθειας καί επιδιώκει νά συσκοτίσει καί νά διαστρέψει τήν πραγματικότητα αλλά ως αλήθεια τών πραγμάτων.
Δυστυχώς γνωστοί ιδεολογικοί χώροι δέν διστάζουν νά παρασιωπήσουν τήν ιστορική πραγματικότητα καί νά θυσιάσουν τήν ιστορική αλήθεια στό βωμό τών ιδεοληψιών τους.
Τό πρώτο θέμα πού τίθεται είναι τά αίτια καί οι σκοποί τής Εθνεγερσίας καί υψώνονται ως δήθεν εφαλτήρια γιά τόν ξεσηκωμό τού δούλου Γένους η Γαλλική Επανάστασις πού έγινε γιά τήν θεραπεία τού μίσους, πού γκρέμισε τήν απολυταρχία τών Βουρβώνων καί ενθρόνισε τήν τρομοκρατία τής γκιλοτίνας καί τόν ημιπαράφρονα Ναπολέοντα Βοναπάρτη, πού αιματοκύλισε τήν Ευρώπη καί πού είχε ως τελική πράξη τήν παλλινόρθωση τών Βουρβώνων καί η διακήρυξις τής Αμερικανικής ανεξαρτησίας πού έγινε κάτω από τήν ασήκωτη φορολογία τού Άγγλου βασιλέως στούς εποίκους τής Βορειοαμερικανικής Ηπείρου.
Υψώνουν τό πρόταγμα τού Γαλλικού «Διαφωτισμού» γιά νά απομειώσουν τήν ιστορική αλήθεια τήν συνυφασμένη μέ τήν ιδιοπροσωπία καί τήν ταυτότητα τού Γένους πού ζωογονείτο καί τροφοδοτείτο στά τέσσερα μαύρα εκατόχρονα τής δουλείας από τήν πίστη στή διαχρονία τής Αναστάσεως τού Χριστού.
Τά ιστορικά γεγονότα από τής αλώσεως τής Κωνσταντίνου Πόλεως διαψεύδουν όλη αυτή τήν θολοκουλτούρα γιατί καταδεικνύουν ότι οι Έλληνες, οι εις Χριστόν πιστεύοντες Ορθόδοξα, όπως διεκήρυξε τό πρώτο Σύνταγμα τής Επαναστάσεως δέν περίμεναν νά δούν τούς Αμερικανούς νά επαναστατούν γιά τήν φορολογία τού τσαγιού εναντίον τών Άγγλων, ούτε τόν Ροβεσπιέρο νά ανεβάζει στήν γκιλοτίνα τούς συμπατριώτες του γιά νά «εμπνευσθούν».
Από τό 1453 έως τό 1808 υπήρξαν συνεχείς εξεγέρσεις, στάσεις καί επαναστάσεις εναντίον τού Οθωμανικού ζυγού πού αναντίρρητα κονιορτοποιούν τίς ιστορικές ανακρίβειες τών δήθεν διαφωτιστών καί αναδομητών τής ιστορικής αλήθειας.
Ένας πίνακας πού συντρίβει όλο τό ιδεολόγημα τού λεγομένου Ευρωπαϊκού «Διαφωτισμού», ως δήθεν εφαλτηρίου τής Εθνεγερσίας παρατίθεται:
1457 – 1472: Εξέγερση στή Μάνη από τόν Βησσαρίωνα
1466, Αύγουστος: Εξέγερση στήν Πάτρα υπό τόν Mητροπολίτη Πατρών Νεόφυτο.
1479 – 1481: Ελληνική επαναστατική απόπειρα από τόν Κροκόδειλο Κλαδά στή Μάνη καί Θεόδωρο Μπούα στό Άργος, καθώς καί στή Μακεδονία.
1492 – 1496: Ελληνική επαναστατική απόπειρα από τόν Αρχιεπίσκοπο Δυρραχίου, Ανδρέα Παλαιολόγο καί τόν Κωνσταντίνο Αριανήτη στήν Ήπειρο καί Θεσσαλία.
1501: Ελληνική επαναστατική απόπειρα Ελλήνων κατά Τούρκων.
1503: Ελληνική επαναστατική απόπειρα από τόν Μάρκο Μουσούρο.
1525: Ελληνική επαναστατική απόπειρα Ελλήνων κατά Τούρκων από τόν Ιάννο Λάσκαρη.
1531: Ανακάλυψη τής επαναστατικής απόπειρας στή Ρόδο καί σφαγή τού Μητροπολίτη Ευθυμίου καί άλλων.
1532. Επανάσταση στήν Πάτρα μέ τή βοήθεια τού Ισπανικού στόλου υπό τήν ηγεσία τού Ανδρέα Ντόρια.
1565: Ελληνική επαναστατική απόπειρα στήν Ήπειρο.
1571: Μετά τή ναυμαχία τής Ναυπάκτου (7 Οκτ.), οι Έλληνες σέ πολλά μέρη έλαβαν θάρρος καί έκαναν εξεγέρσεις μέ τήν υποκίνηση καί τών δυτικών δυνάμεων. Οι δυτικοί όμως δέν πρόσφεραν ουσιαστική βοήθεια καί οι εξεγέρσεις κατανικήθηκαν σέ λίγους μήνες. Εξεγέρσεις έγιναν καί στήν Ήπειρο, τή Μακεδονία (Χαλκιδική, Σέρρες, Θεσσαλονίκη, Αχρίδα, Μπλάτσι, Κατράνιτσα) καί στή νοτιοδυτική Πελοπόννησο από τούς Μελισσηνούς (: ο Μακάριος μητροπολίτης Μονεμβασίας καί ο αδελφός του Θεόδωρος). Ακολούθησαν σφαγές στήν Παρνασσίδα, Μακεδονία, Πελοπόννησο, τόν Άθω καί στά νησιά. Επανάσταση έγινε καί στήν Πάτρα υπό τήν ηγεσία τού Παλαιών Πατρών Γερμανού Α΄’ καί προκρίτων.
1583: Εξέγερση Βόνιτσας-Ξηρομέρου στήν Ήπειρο, Αιτωλία, Ακαρνανία από τούς Θεόδωρο Μπούα – Γρίβα, Πούλιο Δράκο, Μαλάμο.
1596: Εξέγερση στή Χειμάρρα μέ συμμετοχή τού Αρχιεπισκόπου Αχρίδος Αθανάσιου.
1600: Εξέγερση τού Μητροπολίτη Λαρίσης καί Τρίκκης Διονύσιου τού Φιλοσόφου ο οποίος εξεδάρη ζών καί ανασκολοπισμός τού Μητροπολίτη Φαναρίου Αγίου Σεραφείμ.
1609: Ελληνική Επαναστατική απόπειρα στήν Κύπρο καί τή Μάνη.
1659. Εξέγερση τής Μεσσηνίας, Λακωνίας καί Αρκαδίας μέ τή βοήθεια τού Ενετικού στόλου υπό τόν Μοροζίνη. Στό δεύτερο ήμισυ τού Μαρτίου καταλαμβάνεται γιά λίγο η Καλαμάτα.
1659 – 1667: Ελληνική επαναστατική απόπειρα στή Μάνη.
1684 – 1688: Έκτος Βενετοτουρκικός πόλεμος καί κατάληψη Αιτωλοακαρνανίας,. Πελοποννήσου καί Αθηνών μέ αρχηγό τόν Φραντζέσκο Μοροζίνι. Στίς εχθροπραξίες συμμετείχαν Έλληνες οπλαρχηγοί, μέ κυριότερο τόν Μεϊντάνη στήν Ανατολική Στερά, Θεσσαλία καί Δυτική Μακεδονία.
1696 – 1699: Ελληνική επαναστατική απόπειρα από τόν Γερακάρη καί άλλους .
1705: Εξέγερση τής Ημαθίας υπό τόν αρματωλό Ζήση Καραδήμο.
1716: Ελληνική επαναστατική απόπειρα στή Μακεδονία (Κοζάνη, Βόιο, Εορδαία, Κιλκίς κ.ά.) υπό τόν Mητροπολίτη Ζωσιμά Ρούση.
1717: Ελληνική επαναστατική απόπειρα στήν Ακαρνανία από τόν Τσεκούρα.
1749: Ελληνική επαναστατική απόπειρα στή Μακεδονία καί τίς Βόρειες Σποράδες.
1766 – 1770: Ορλωφικά από τούς Γ. Παπάζωλη, Π. Μπενάκη, Α. Ψαρό, Ν. Φορτούνη, Σπ. καί Ι. Μεταξά, Χρ. Γρίβα, Στ. Γεροδήμο, Σουσμάνη, Κομνά Τράκα, Μητρομάρα, τούς Νοταράδες, Γ. Ζιάκα, Άκ. Χατζημάτη καί Ι. Φλώρο.
1770 – 1771: Ελληνική εξέγερση στά Σφακιά τής Κρήτης υπό τόν Δασκαλογιάννη.
1788 – 1792: Ελληνική επαναστατική απόπειρα από τούς Λάμπρο Κατσώνη καί Ανδρέα Ανδρούτσο μέ ταυτόχρονη εξέγερση σέ Βορειοδυτική Μακεδονία (περιοχές Κορεστίων, Περιστερίου, Μοριχόβου).
1806 – 1807: Ελληνική επαναστατική απόπειρα από τούς Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, Νικοτσάρα, τούς Λαζαίους, Γεώργιο Τζαχίλα, Βασίλειο Ρομφέη καί τόν Νικόλα Τσάμη.
1808: Ελληνική επαναστατική απόπειρα από τούς πάπα-Ευθύμιο Βλαχάβα, Θεόδωρο Βλαχάβα καί Δημήτριο Βλάχο, Νικοτσάρα, καί τούς Λαζαίους.
Όλες αυτές οι επαναστατικές κινήσεις κατεπνίγησαν στό αίμα καί βέβαια κονιορτοποιούν ιστορικά τό μύθευμα τών αναθεωρητών τής ιστορίας.
Ωστόσο η ιστορική πραγματικότης τής δημιουργίας τού νέου Ελληνικού Κράτους διά νά είμεθα τίμιοι μέ τήν αλήθεια, οφείλεται στήν ουσιωδεστάτη συμβολή τών ξένων δυνάμεων καί ιδία τής Αγγλίας, Γαλλίας καί Ρωσσίας.
Η διχόνοια πού τόσο δυναμικά ο Διονύσιος Σολωμός τήν περιέγραψε οδήγησε τόν επικό αγώνα τού Γένους στήν καταστροφή.
Ο Τουρκοαιγύπτιος Ιμπραήμ Πασάς είχε ουσιαστικά καταπνίξει τήν Επανάσταση καί σχεδίαζε τήν δημογραφική αλλοίωση τής Πατρίδας μέ τήν μετοίκηση φελλάχων καί τόν εξανδραποδισμό στά σκλαβοπάζαρα τής Ανατολής τών εναπομεινάντων Ελλήνων.
Η ναυμαχία τού Ναυαρίνου καί η αποστολή τού Γάλλου στρατηγού Μaison τό 1828 στήν Ελλάδα, συνέτριψε τόν Τουρκοαιγυπτιακό Στόλο καί Στρατό τού Ιμπραήμ καί θεμελίωσε τήν αρχή τού νέου Ελληνικού Κράτους.
Όμως παρά τίς ήττες τής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ο Σουλτάνος Μαχμούτ Β΄ δέν αποδέχετο τήν Ελληνική ανεξαρτησία καί μόνον όταν ο Τσάρος Νικόλαος επί κεφαλής Ρωσσικής στρατιάς διέσχισε τόν Δούναβη καί τό καλοκαίρι τού 1829 τά Ρωσσικά στρατεύματα έφτασαν 70 χιλμ. από τήν Κωνσταντινούπολη ο Σουλτάνος πανικόβλητος υπέγραψε τήν συνθήκη τής Ανδριανουπόλεως στίς 14/9/1829 μέ τήν οποία ανεγνώρισε τήν ανεξαρτησία τής Ελλάδος.
Μέ τήν συνθήκη τού Λονδίνου πού επακολούθησε στίς 3/2/1830 οι τρείς προστάτιδες δυνάμεις Αγγλία, Γαλλία καί Ρωσσία ανεγνώρισαν τήν ανεξαρτησία τής Ελλάδος.
Αυτά μαρτυρεί η αναντίρρητη ιστορική πραγματικότης. Κάθε τί «άλλο» είναι απλώς ιδεοληψία.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
