Πατρών Χρυσόστομος: «Τώρα αναπαύεται στο χώμα του χωριού του…» (ΦΩΤΟ)

Ο ΠΑΤΡΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΗΡΩΑ ΗΛΙΑ ΣΠΗΛΙΩΤΟΠΟΥΛΟ

Αφιερωμένο στον ήρωατης Κύπρου Ηλία Σπηλιωτόπουλο και σε όλους τους ήρωες και μάρτυρες της Κυπριακής τραγωδίας του 1974, με την ευκαιρία της συμπληρώσεως σαράντα δύο ετών από την άνανδρη εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο (20 Ιουλίου 1974).

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου

Πέρασαν από τότε σαράντα δύο (42) χρόνια. Δεν ήταν νεκρός, ήταν ήρωας. Οι ήρωες δεν πεθαίνουν ποτέ. Ήταν παιδί, νέος και υπηρετούσε την πατρίδα. Θα απελύετο σε λίγο καιρό, για να γυρίση στο χωριό του και να συνεχίση τον τίμιο αγώνα, μαζί με την απλή αλλά τόσο ωραία οικογένειά του. Όμως το χρέος το ιερό, τον έφερε στην Κύπρο. Έπεσε στο πραξικόπημα εναντίον του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου στις 15 Ιουλίου 1974.
Ακολούθησε η εισβολή του Αττίλα στις 20 Ιουλίου 1974 και τα ζοφερά επακόλουθα σημάδεψαν όχι μόνο τους Έλληνες, αλλά και όλον τον κόσμο. Σημάδεψαν καρδιές που πόνεσαν για παλληκάρια, για γνήσιους Έλληνες στρατιώτες, που έπεσαν στο πεδίο της τιμής και της δόξης προασπιζόμενοι τα ιερά και τα όσια της φυλής και του Γένους μας.
Τα ιερά κόκκαλά τους εσπάρησαν ως βοτάνη αγία στα μαρτυρικά της Μεγαλονήσου χώματα, ώστε πάνω τους να ανθίσουν φυτά και δένδρα μυροβόλα, που το μοσχοβόλημά τους θα διατηρήται στους αιώνες.
Και δεν είναι μόνο οι γνωστοί, οι οποίοι έπεσαν στο πεδίο της μάχης, αλλά και οι αγνούμενοι που έχουν τον δικό τους ξεχωριστό, βαθύ πόνο.
Άλγος μέγα στην καρδιά της Κύπρου και της Ελλάδος. Πληγές ανίατες στο στήθος της «πολιτισμένης» ανθρωπότητος.

Ο Ηλίας Σπηλιωτόπουλος προσφέρθηκε για την πατρίδα. «Τύχη αγαθή», ως θα έλεγε κάποιος κατά την απόδοση αριστείων τιμής.
Γεννήθηκε στο Αγρίδι Αρκαδίας το 1953. Ο Ιούλιος 1974 τον βρήκε στην Κύπρο, όπου έπεσε ηρωικά μαχόμενος.
Σαράντα δύο (42) χρόνια μετά, λίγο πριν από την εορτή του, με τιμές ήρωος επέστρεψαν τα οστά του, στα ευλογημένα Αρκαδικά χώματα στο χωριό του, στο Αγρίδι Γορτυνίας.
Σαράντα δύο (42) χρόνια τον περίμενε η μάνα του. Μαζί της τ’ άλλα της παιδιά και τα εγγόνια της, αλλά και πλήθος λαού πολύ με επικεφαλής τον Μητροπολίτη της περιοχής Σεβασμιώτατο Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμία και τους Άρχοντες της περιοχής. Άντεξε αυτή η μάνα, για να ζήση αυτήν την ημέρα και να πη με πόνο αλλά και με καύχηση και δίκαιη περηφάνεια για τον γυιό της: «Τώρα αναπαύεται στο χώμα του χωριού μας…». Μεγάλωσαν τα ανήψια του, που πήραν το όνομά του και την λεβεντιά του. (Συγκλόνισε με τα λόγια που είπε στην κηδεία ο ανηψιός του Ηλίας, εκ μέρους και των εξαδέλφων του και όλης της οικογενείας) Όμως πήραν και την βαριά κληρονομιά ενός ήρωα, που δεν είναι υλική αλλά πνευματική, ζωγραφισμένη και τυλιγμένη στην Ελληνική Σημαία, την οποία θα κρατούν ως ιερά παρακαταθήκη στην καρδιά και στο σπίτι τους, αφού οι λωρίδες της υπαγορεύουν το αιώνιο για τους Έλληνες σύνθημα «Ελευθερία ή Θάνατος».

Σήμερα ημέρα του Προφήτου Ηλία, κατά την οποία έγινε η εισβολή των Τούρκων στην Ελληνική μας Κύπρο πριν σαράντα δύο χρόνια, γονατίζομε μπροστά στους τάφους των ηρώων και μαρτύρων της Κύπρου, Κυπρίων και Ελλαδιτών και μνημονεύομε των αγώνων και των θυσιών τους, ασπαζόμενοι τη γη που κρατάει στα σπλάχνα της, τα κόκκαλά τους.
Κύπρος: Πόνος και καημός μεγάλος! Δόξα και δάκρυ! Φυλακισμένα μνήματα και ελεύθερες ψυχές!

Κύπρος: Τύμβος της Μακεδονίτισσας, Στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ και τόσα άλλα μαρτυρικά και αιματοποτισμένα τοπωνύμια!
Κύπρος: Μονή του Κύκκου και του Μαχαιρά!
Κύπρος: Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός, Γρηγόρης Αυξεντίου, Ευαγόρας Παλληκαρίδης και τόσοι άλλοι σταυραετοί της λευτεριάς!
Θυμάμαι με συγκίνηση βαθειά, όταν μεταφέραμε στην Κύπρο το 2013 την Κάρα του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου προς ευλογία και αγιασμό του μαρτυρικού Κυπριακού λαού. Ζωντάνεψαν μνήμες και θύμησες, αγώνες και θυσίες. Περάσαμε, με πόνο ψυχής αβάσταχτο, στα κατεχόμενα και φτάσαμε στο φυλακισμένο μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα στην Καρπασία.
Κλαύσαμε και προσευχηθήκαμε με δέος και ρίγος ψυχής. Παρακαλέσαμε να δώση ο Θεός λύση στο θέμα της Κύπρου, αφού οι ισχυροί της γης, τόσες αδικίες διέπραξαν και διαπράττουν εις βάρος του Κυπριακού Ελληνισμού.

Σαράντα δύο (42) χρόνια μετά, ο Ηλίας που γύρισε για να αναπαυθή στα αγιασμένα χώματα του χωριού του, ο κάθε Ηλίας, ο κάθε Στρατιώτης που θυσιάστηκε στην Κύπρο, για την δόξα της Ελλάδος και την Ελευθερία, για την τιμή και την πατρώα αγιασμένη παράδοση, μας καλούν σε πνευματική αφύπνιση και συνεχή διαμαρτυρία για την αδικία και το ψεύδος, για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ζητούν δικαίωση των αγώνων τους μέσα από τους δικούς μας αγώνες για την πατρίδα μας και μέσα από την δική μας στάση για την προάσπιση των αδιαμφισβήτητων εθνικών μας δικαιωμάτων.
Πριν λίγα χρόνια στην Πάτρα πραγματοποίησαμε σε συνεργασία με τους Κυπριακούς Συλλόγους της Αχαΐας, μεγάλη εκδήλωση, προς τιμήν των ηρώων της Κύπρου. Σήμερα, εορτή του Προφήτου Ηλία, τελέσαμε μνημόσυνο, στο Μοναστήρι του που γιόρταζε στην Πάτρα, προσευχηθήκαμε με δάκρυα στα μάτια, για την ανάπαυση των ψυχών των ηρώων της Κυπριακής τραγωδίας.

Κλείνοντας την αναφορά μας αυτή για την υπόθεση της Κύπρου, μακαρίζομε την ηρωίδα μάνα του Ηλία, που περίμενε 42 χρόνια στο Αγρίδι της Γορτυνίας, τα λείψανα του ήρωα γιού της. Μακαρίζομε τα αδέλφια του και τα ανήψια του, γιατί μπορούν να καυχώνται για τον ιδικό τους ήρωα, για τον Έλληνα Στρατιώτη που σκοτώθηκε στην Κύπρο μας.

Στον ήρωα Ηλία Σπηλιωτόπουλο και σε όλους όσοι έπεσαν στην Κύπρο, για την λευτεριά και την τιμή της πατρίδος, ταιριάζουν του λεοντόψυχου Ευαγόρα Παλληκαρίδη τα λόγια:
Θα πάρω μιάν ανηφοριά,
θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια
που παν στη Λευτεριά.

Θ’ αφήσω αδέρφια, συγγενείς
τη μάνα τον πατέρα
μες στα λαγκάδια πέρα
και τις βουνοπλαγιές.

Κι όποιος θελήσει για να βρεί ένα «χαμένο αδερφό», έναν παλιό του φίλο,

Ας πάρει μιάν ανηφοριά,
ας πάρει μονοπάτια
να βρεί τα σκαλοπάτια
που παν στη Λευτεριά.

Με την Ελευθεριά μαζί
μπορεί να βρεί και μένα.
Αν ζω θα μ’ εύρη εκεί.