Ι.Μ. ΠΑΤΡΩΝ: Στό κήρυγμά του τήν Κυριακή 12.7.2020 στόν Ιερό Ναό τού Αγίου Νικολάου Πατρών, επί τή Ιερά Μνήμη τού Οσίου Παϊσίου τού Αγιορείτου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών κ.κ. Χρυσόστομος, αναφέρθηκε στό θέμα τής μετατροπής τής Αγια-Σοφιάς σέ τζαμί, αλλά καί στίς αλησμόνητες Πατρίδες, από τίς οποίες προήλθε πάμπτωχος καί διωγμένος μέ τήν οικογένειά του, μικρό παιδάκι τότε, ο Όσιος Παΐσιος.
«Η Τουρκία αυτό τό πρόσωπο καί αυτή τή διαγωγή έχει διαχρονικά. Νά μή σέβεται δηλαδή, τά μνημεία καί τόν πολιτισμό, γιατί ποτέ δέν παρήγαγε πολιτισμό. Όλα τά μνημεία μέσα από τίς βάναυσες παρεμβάσεις τών Τούρκων μαρτυρούν είτε ερειπωμένα, είτε βεβηλωμένα, μαρτυρούν καί επισφραγίζουν τήν παραπάνω αλήθεια.
Πού είναι άραγε, οι μεγάλες δυνάμεις καί οι διεθνείς οργανισμοί, νά προστατεύσουν τήν παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά; Η Αγιά Σοφιά είναι μνημείο παγκόσμιο, όμοιο τού οποίου, ούτε υπήρξε πρό αυτού, ούτε θά υπάρξη.
Γιατί τόσα χρόνια δέν υπήρξε διαμαρτυρία, όταν διαβαζόταν τό κοράνι στήν Αγιά Σοφιά; Γιατί τόσα χρόνια, δεκαετίες ολόκληρες, προχωρούσαν μέ ρυθμό χελώνας, οι εργασίες αποκαταστάσεως τών ανεπανάληπτων τοιχογραφιών τού μνημείου, μέ τίς σκαλωσιές νά έχουν μονίμως εγκατασταθή στό εσωτερικό τής Μεγάλης Εκκλησιάς; Πού ήταν οι διεθνείς οργανισμοί όλα τά χρόνια πού η Τουρκία κατέστρεφε μνημεία στήν Ελληνικότατη Κύπρο καί τά μετέτρεπε σέ σταύλους;
Η αλήθεια είναι, ότι όλους τούς ενοχλεί η Ορθόδοξη κληρονομιά καί παράδοση καί ιδιαιτέρως η από αιώνων δημιουργία καί εφευρετικότης, η σπάνια πολιτιστική κληρονομιά τών Ελλήνων. Ο Ιερός Χρυσόστομος είχε πεί γιά άλλη περίπτωση. «Η ζήλεια γεννά τόν φθόνον καί ο φθόνος γεννά τόν φόνον».
Γι αυτό, λοιπόν, άφησαν απροστάτευτους, στά χέρια καί στό έλεος τών βαρβάρων τούς πνευματικούς θησαυρούς. Τώρα ίσως είναι αργά γιά δάκρυα. Κάποιος ερώτησε. «Γιατί δέν μίλησε ο Πάπας;». Αυτό όμως δέν είναι απορίας άξιον. Πώς νά μιλήση αυτός ο Πάπας, ή οποιοσδήποτε Πάπας αφού η Δύση μέσα από τίς Σταυροφορίες κατέστρεψε τήν Αγιά Σοφιά καί εσήλυσε τής Ρωμηοσύνης τούς θησαυρούς, αφήνοντας πτώμα οικτρόν τήν Αυτοκρατορία, καθημαγμένη καί ημιθανή, ώστε νά τήν αποτελειώσουν τό 1453, οι Τούρκοι;
Αλλά, μέσα από τίς συγκεκριμένες ενέργειες τών Τούρκων, ιδικά από τήν τελευταία, η οποία φαίνεται, ότι αφύπνησε συνειδήσεις, πρέπει νά αναλογισθούμε ως Έλληνες, τί επράξαμε κατά τίς τελευταίες δεκαετίες, ώστε νά κρατηθούν ζωντανές οι μνήμες πού μάς άφησαν οι ήρωες καί μάρτυρες τού Γένους μας!
Τί κάναμε λοιπόν, γιά τήν διάσωση τής πνευματικής μας κληρονομιάς;
Τί επράξαμε γιά τήν ιστορία μας;
Πόσο άξιοι φανήκαμε γιά νά κρατήσωμε άσβεστη τήν λαμπάδα πού οι ήρωες πατέρες μας, μάς παρέδωσαν;
Τί είπαμε στά παιδιά μας καί τί τά διδάξαμε;
Τί εγράψαμε στά βιβλία μας;
Τί γνωρίζουν οι νεώτεροι Έλληνες γιά τήν Κωνσταντινούπολη; Γιά τήν Βυζαντινή Αυτοκρατορία; Γιά τήν Αγια-Σοφιά; Γιά τήν πρώτη καί δεύτερη άλωση τής Βασιλίδος τών πόλεων;
Τί γνωρίζουν τά παιδιά μας γιά τόν πολιτισμό μας γενικά ή γιά τήν δουλεία τετρακοσίων ετών, γιά τούς αγώνες γιά τήν ελευθερία καί τότε καί κατά τά τελευταία έτη;
Φρίττω αλήθεια, όταν επιχειρώ νά απαντήσω σ αυτά τά ερωτήματα.
Όχι απλώς ουδέν εποιήσαμε, αλλά εκάναμε κάτι χειρότερο από τό τίποτα.
Διαστρεβλώσαμε, παραχαράξαμε, αλλοιώσαμε τήν ιστορία. Αποκρύψαμε επιμελώς τίς προγονικές μας ρίζες καί τήν κληρονομιά μας καί αποκόψαμε τά παιδιά μας από τά ζείδωρα τού Γένους μας, τής φυλής μας καί τής Πατρίδος μας.
Μειοδοτήσαμε έναντι τής πατρογονικής μας κληρονομιάς. Επροδώσαμε τίς αξίες. Απομειώσαμε ποικιλοτρόπως τήν Πατρίδα μας. Καταστρέψαμε τήν γλώσσα μας καί υιοθετήσαμε ξένα πρότυπα ζωής. Φορέσαμε «κοστούμι» πού δέν μάς ταιριάζει καί γίναμε αιτία νά γελούν μέ τήν αταίριαστη εμφάνισή μας γνωστοί καί άγνωστοι.
Φανήκαμε ενδοτικοί έναντι τής γείτονος χώρας γιά νά μή τήν δυσαρεστήσωμε.
Σέ λίγους μήνες θά εισέλθωμε στό 2021. Τό έτος αυτό τό αφιερώσαμε, καί δικαίως, στούς εορτασμούς γιά τά 200 χρόνια από τήν Ελληνική Επανάσταση. Πώς άρα γε θά εορτάσωμε; Πώς θά προσφέρωμε θυμίαμα τιμής καί ευγνωμοσύνης σέ όλους αυτούς πού τά τετρακόσια χρόνια σέ κάποιες περιοχές καί σέ άλλες ακόμα περισσότερα, θυσιάστηκαν γιά τήν ιδική μας ελευθερία;
Είναι μιά λαμπρή ευκαιρία νά εξιλεωθούμε έναντι τών σφαλμάτων απέναντί τους, νά πλύνωμε τά όποια λάθη μας μέ τά δάκρυα τής μετανοίας έναντι Θεού καί τών ηρώων προγόνων μας.
Νά ζητήσωμε συγγνώμη γιά όσα τούς πικράναμε. Καί γιά τίς αλήθειες πού εσκεμμένα αποκρύψαμε από τά παιδιά μας.
Νά παρουσιάσωμε μέ παρρησία καί καύχηση, μέ λεβεντιά, ως Έλληνες τά κλέα ηρώων καί μαρτύρων. Νά προσκυνήσωμε στούς τόπους τών θυσιών σέ κάθε σπιθαμή τής Ελληνικής γής πού ποτίστηκε μέ τό αίμα μαρτύρων Κληρικών καί Λαϊκών, όλων τών Ελλήνων ανεξαιρέτως, οι οποίοι αγωνίστηκαν, όχι ταξικά, αλλά ενωμένοι κάτω από Σταυρό τής Ορθοδοξίας καί τόν ίσκιο τής Αγια-Σοφιάς γιά τήν πίστη, γιά τήν ελευθερία, γιά τήν αξία τού ανθρώπου, γιά τόν πολιτισμό.
«Ιδού νύν καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού καιρός μετανοίας…»
-120x86.jpg)
