Πανηγυρίζει ο Ιερός Ναός της Αναλήψεως του Κυρίου στη Βέροια

Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ – Την Πέμπτη 13 Ιουνίου o Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό της Αναλήψεως του Κυρίου και του Αγίου Νεκταρίου Βεροίας.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Και έσεσθέ μοι μάρτυρες … έως εσχάτου της γης».

Την προτροπή αυτή απευθύνει προς τους μαθητές του ο Χριστός λίγο πριν από την Ανάληψή του στους ουρανούς. Μία προτροπή που είναι συγχρόνως και η τελευ­ταία επιθυμία και εντολή του Κυρίου επί της γης. Γιατί όμως ο Χριστός αναθέτει στους μαθητές του και δι᾽ αυτών και σε όλους όσους θα πιστεύσουν ανά τους αιώνες σε αυτόν την απο­στολή αυτή;

Την αναθέτει για δύο λόγους.

Οι μαθητές του γνώρισαν τον Χρι­στο, τον άκουσαν να κη­ρύττει, τον είδαν να θαυμα­τουρ­γεί επί τρία ολό­κληρα χρόνια. Ήξε­ραν ποι­ος ήταν ο Διδάσκαλός τους και μέσω αυτού είχαν γνωρί­σει και τον Θεό-Πατέ­ρα του. Μπορούσαν επομένως να γίνουν και μαρ­τυ­ρες του. Να γι­νουν αυτοί που θα διέδιδαν όσα άκουσαν από τον Χριστό και είδαν να επιτελεί στη διάρκεια των τριών ετών του επιγείου βίου του στα πε­ρατα του κόσμου.

Αυτός είναι, λοιπόν, ο πρώτος λόγος για τον οποίο αναθέτει ο Χρι­στος στους μαθητές του να γίνουν μάρτυρές του, αλλά είναι συγχρόνως και αυτός ο οποίος συμ­βάλλει στη διάδοση του λόγου του Χριστού επί είκοσι αιώνες, εφόσον διά των μαθητών του οι άνθρωποι κάθε εποχής γνωρίζουν τον Χρι­στο και το θαύμα της Αναστάσεώς του. Γνωρίζουν το θαύμα, το οποίο απο­δεικνύει περισσότερο από κάθε αλ­λο τη θεία του φύση και αποτελεί την εγγύηση και της δικής μας ανα­­στάσεως, της απολυτρώσεώς μας από την αμαρ­τία και της θεώ­σεώς μας.

Ο δεύτερος λόγος, για τον οποίο ζητά ο Χριστός από τους μαθητές του να γίνουν μάρτυρές του έως εσχάτου της γης, αποτελεί συγ­χρόνως μία υπενθύμιση και μία προ­τροπή για τη δική τους ζωή και πορεία.

Το Ευαγγέλιο του Χριστού δεν ει­ναι μία διδασκαλία, δεν είναι μία θεωρία που πρέπει να μετα­δω­σουν οι μαθητές του στους άλλους αν­θρώπους, αλλά είναι κάτι που πρε­πει να το δείξουν με τη ζωή τους. Η ζωή τους πρέπει να είναι τέτοια, ώστε να αποτελεί μαρ­τυ­ρία Ιησού Χριστού. Να είναι τέτοια, ώστε, όταν τους βλέπουν οι άνθρωποι, να βλέπουν μέσα από αυτούς τον Χριστό. Να συμβαίνει, δηλαδή, κατ᾽ αναλογία αυτό που έλεγε ο Χρι­στος για τον εαυτό του και τον Πατέρα του. «Ο εωρακώς εμέ, εω­ρακε και τον Πατέρα μου». Όποιος με είδε, είδε και τον Πατέρα μου.

Βεβαίως, εμείς δεν μπορούμε να ταυτισθούμε με τον Χριστό, όπως ταυτίζεται ο ίδιος με τον Θεό-Πα­τέρα με τον οποίο είναι ομοού­σιος και ομόθρονος. Θα πρέπει όμως η ζωή μας να είναι σε τέτοιο βαθμό εναρμονισμένη με το Ευαγ­γέλιο και με τη ζωή του Χριστού, ώστε να δι­δει τη μαρτυρία του σε όσους μας βλέπουν και ζούν γύρω μας.

Γι᾽ αυτό και ο Χριστός δεν περιό­ρι­σε την προτροπή του προς τους μα­θητές και αποστόλους του μόνο στο κήρυγμα. Δεν αρκεί ο λο­γος, δεν αρκεί η διδασκαλία, αν δεν συνο­δεύεται από την πράξη, αν δεν συνοδεύεται από το πα­ρα­δειγμα της ζωής μας, που είναι η μαρτυρία και το τεκμήριο της αληθείας όσων λε­γουμε. Χρειάζεται να ζού­με και εμείς αυτό που διακηρύσσει ο απόστολος Παύλος.

Τι λέγει; «Ζω δε ου­κε­τι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός». Και όταν ζει ο Χρι­στος μέσα μας, όταν η ζωή μας ταυτίζεται με τη ζωή του Χριστού, όταν η ζωή μας είναι πράγματι εν Χριστώ ζωή, τότε θα είμαστε μαρ­τυ­ρες του Χριστού, ει­τε είμαστε κλη­ρικοί, είτε είμαστε μο­ναχοί, είτε είμαστε οικογενειάρχες είτε είμαστε λαικοί. Είμαστε μαρ­τυρες του Χριστού, γιατί η ζωή μας θα είναι το Ευαγγέλιο του Χριστού εφαρμοσμένο στην πράξη. Η ζωή μας θα είναι μία ο­μο­­­λογία ότι πιστεύουμε στον δι᾽ η­μας σταυρω­θε­ντα, αναστάντα και αναληφθέ­ντα Κύριο, ο οποίος ει­ναι ο αρχη­γος της πίστεώς μας, είναι ο λυ­τρω­της των ψυχών μας, είναι αυτός ο οποίος μας αγάπησε περισ­σότερο από κάθε άλλον και στον οποίο οφείλουμε και εμείς την τελεία αγάπη. Και η αγάπη μας αυτή εκ­φρα­ζεται με την υπακοή μας στο θέλημα του Κυρίου μας, η οποία μας αποδεικνύει γνήσιους μαθητές του και μας καθιστά μαρ­τυ­ρες του έως εσχάτου της γης.

Και είναι χρέος μας να γίνουμε μαρ­τυρες του Χριστού, να δώσουμε δηλαδή τη μαρτυρία του σε όλον τον κόσμο, τόσο γιατί αυτό είναι επιθυμία του Κυρίου μας, όσο και γιατί δεν νοείται χριστιανός, ο οποίος δεν δίδει τη μαρτυρία του Χριστού, τη μαρτυρία της πίστεώς του στους ανθρώπους, πρώτα με τη ζωή του και ύστερα με τον λόγο του.

Εορτάζοντας, λοιπόν, σήμερα την ένδοξο Ανάληψη του Κυρίου μας, ας εξετάσουμε ο κάθε ένας μας τον εαυτό μας, αν ανταποκρινόμαστε σ᾽ αυτήν την προ­τροπή και την επιθυμία του Χριστού και ας προσπαθήσουμε να την κάνουμε πράξη στη ζωή μας, πράξη στην οικογένειά μας και στο περιβάλλον μας, στην εργασία μας και στο σχολείο μας, να την κάνουμε πράξη με τη ζωή μας.

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ