Πανηγύρισε ο Ι.Ν. Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης και Οσίου Νικοδήμου Βεροίας
Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ: Την Κυριακή 21 Μαίου (του Τυφλού) ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης και Οσίου Νικοδήμου Βεροίας.
Στο τέλος της λειτουργίας ο Σεβμσαιώτατος ευχήθηκε στον εορτάζοντα εφημέριο της Ενορίας πρωτοπρεσβύτερο π. Κωνσταντίνο Νικολαίδη.
Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος τόνισε: «Ανάστηθι και στήθι επί τους πόδας σου· εις τούτο γαρ ώφθην σοι, προχειρίσασθαί σε υπηρέτην και μάρτυρα ων τε είδες, ων τε οφθήσομαί σοι».
Ενώπιον του βασιλέως Αγρίππα, ακούσαμε στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα τον πρωτοκορυφαίο απόστολο Παύλο να αφηγείται την ουράνια οπτασία που είδε στον δρόμο προς τη Δαμασκό και τον έκανε να αλλάξει ριζικά τη ζωή του, να δεί το φως της αληθείας και να κηρύξει την αλήθεια του Χριστού σε όλο τον κόσμο.
Ήταν τυφλός προηγουμένως ο Σαύλος, όχι ως προς τους σωματικούς οφθαλμούς αλλά ως προς τους πνευματικούς. Γι᾽ αυτό και όχι μόνο δεν πίστευε στον Χριστό, αλλά και εδίωκε σφοδρά τους μαθητές του.
Ο Χριστός όμως, που γνωρίζει την ψυχή και τη διάθεση του κάθε ανθρώπου, σπεύδει να τον βρεί· και κλείνοντάς του προσωρινά τους σωματικούς οφθαλμούς, τον θεραπεύει από την τύφλωση της ψυχής και τον μεταβάλλει σε διαπρύσιο κήρυκά του.
Τυφλός όμως ήταν και το κύριο πρόσωπο της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, και μάλιστα εκ γενετής. Ο Χριστός τον πλησίασε όχι τυχαία, αλλά γιατί γνώριζε την αγαθή του διάθεση και γιατί, όπως είπε και στους μαθητές του, γεννήθηκε τυφλός για να φανερωθούν σ᾽ αυτόν τα έργα του Θεού. Γι᾽ αυτό και, αφού του άλειψε με πηλό τα μάτια και τον έστειλε να πλυθεί, ο τυφλός ανέβλεψε όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχικά. Είδε για πρώτη φορά τον κόσμο, αλλά είδε και την αλήθεια, είδε τον Χριστό, και έγινε και αυτός, όπως και ο απόστολος Παύλος, κήρυκας της αληθείας και της δυνάμεως του Χριστού.
Οι δύο αυτές περιπτώσεις, του εκ γενετής τυφλού και του πρώην διώκτου Σαύλου, που θεραπεύθηκαν από τη σωματική και την ψυχική τους τύφλωση με τη θαυμαστή επέμβαση του Χριστού, δεν είναι οι μόνες στις οποίες ο Χριστός αποκαλύφθηκε σε ανθρώπους και τους οδήγησε στο φως της αληθείας και της πίστεώς του.
Πολλοί νομίζουν ότι ο Χριστός είναι κάπου μακριά και δεν ασχολείται με τους ανθρώπους και με ο,τι συμβαίνει στον κόσμο μας. Όμως αυτό δεν ισχύει, όπως αποδεικνύει η ζωή της Εκκλησίας μας είκοσι αιώνες τώρα.
Ο Χριστός υποσχέθηκε στους μαθητές του πριν από την Ανάληψή του ότι δεν θα τους εγκαταλείψει και θα είναι μαζί τους μέχρι συντελείας του αιώνος. Και αυτή την υπόσχεση την τηρεί. Την τηρεί όχι σαν ένας θεατής από απόσταση αλλά ως Σωτήρας και Λυτρωτής των ανθρώπων, που επεμβαίνει στην ιστορία και στη ζωή των ανθρώπων αλλάζοντας την για τη σωτηρία τους αλλά και τη σωτηρία του κόσμου.
Μία τέτοια θαυμαστή επέμβαση μας υπενθυμίζει και η σημερινή εορτή των αγίων θεοστέπτων βασιλέων και ισαποστόλων, Κωνσταντίνου και Ελένης, των προστατών της ενορίας σας, τους οποίους τιμούμε και πανηγυρίζουμε σήμερα.
Διότι τι άλλο παρά θαυμαστή επέμβαση του Χριστού στη ζωή του Μεγάλου Κωνσταντίνου αλλά και στην πορεία του κόσμου δεν ήταν το όραμα του Σταυρού και η προτροπή «εν τούτω νίκα»; Μία επέμβαση που όχι μόνο βοήθησε τον Μέγα Κωνσταντίνο να νικήσει σε μία καθοριστική μάχη, αλλά και του άλλαξε τη ζωή, γιατί τον έκανε να πιστεύσει στον Χριστό, στον οποίο πίστευε και η μητέρα του, η αγία Ελένη, απαρνούμενος την πίστη στους θεούς των ειδώλων που ακολουθούσε μέχρι τότε.
Και δεν άλλαξε η επέμβαση αυτή του Χριστού μόνο τη δική του ζωή. Άλλαξε και τη ροή της ιστορίας του κόσμου, γιατί τον ανέδειξε υπερασπιστή και πρόμαχο του Χριστιανισμού. Και μαζί με την αγία Ελένη, τη μητέρα του, ο άγιος και μέγας Κωνσταντίνος συνέβαλε στην εδραίωση και τη διάδοση της πίστεως και στην ενίσχυση της Εκκλησίας του Χριστού, η οποία μετά από τρεις αιώνες σκληρών διωγμών από τους προκατόχους του Ρωμαίους αυτοκράτορες, δοκιμαζόταν από την αίρεση του Αρείου, την οποία κατεδίκασε η πρώτη Οικουμενική Σύνοδος, η οποία συνεκλήθη από τον Μέγα Κωνσταντίνο.
Η σημερινή, λοιπόν, μνήμη των αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, ας θυμίζει και σε μας πάντοτε ότι ο Χριστός επεμβαίνει στη ζωή μας με τον τρόπο που Εκείνος γνωρίζει, για να μας φωτίσει και για να μας οδηγήσει στη σωτηρία. Αρκεί εμείς να είμαστε έτοιμοι να αντιληφθούμε και να δεχθούμε την επέμβασή του και να θελήσουμε, όπως ο εκ γενετής τυφλός, όπως ο πρώην διώκτης και μετέπειτα πρωτοκορυφαίος απόστολός του Παύλος, όπως ο Μέγας και άγιος Κωνσταντίνος, να ακολουθήσουμε τον Χριστό στον δρόμο που μας υποδεικνύει, στον δρόμο της πίστεως και της σωτηρίας.