Πανηγυρικός Εσπερινός του Αγίου Φωτίου στη Βεργίνα

Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ: Την Κυριακή 5 Φεβρουαρίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Φωτίου Βεργίνης.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων κατά την ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ως των αποστόλων ομό­τροπος και της οι­κου­μένης δι­δάσκαλος τω δεσπότη των όλων ικέτευε, Φώτιε».

Τιμά και εορτάζει η Εκκλησία μας και ιδιαιτέρως η ενο­ρία σας τη μνήμη ενός από τους μεγα­λυ­τε­­ρους πατέρες και θεο­λόγους της, ένα άγιο που λάμπρυνε με τη σο­φία του και την εμ­πνευ­σμένη ποιμαν­το­ρία του τον πατριαρ­χι­κο θρόνο της Κωνσταν­τι­νουπόλεως, συνε­χι­ζο­ν­­τας την παράδοση των τριών μεγάλων Ιεραρ­χων, των οποίων τη μνη­μη εορτάσαμε πριν από λίγες ημέρες.

Ποια είναι όμως τα στοιχεία που συνδέουν τους τρεις Ιεράρχες και τον εορταζόμενο ση­με­ρα Μέγα Φώτιο και τι έχει να πεί ο μεγάλος αυ­τος ιεράρχης σε μας, τους αν­θρώπους του 21ου αιώνος;

Πρώτο στοιχείο είναι η απόλυτη και αποκλει­στική αφιέρωση στον Χριστό και την Εκκλη­σία. Ο άγιος Φώτιος έκανε μία λαμπρή στα­διο­δρομία στην αυτο­κρα­τορική αυλή και απολάμβανε την εύνοια του αυτοκράτορα ως δι­δάσκαλος των παιδιών του. Όταν όμως η Εκ­κλη­σία τον κάλεσε να αναλάβει το πη­δα­λιο του πνευματικού της σκα­φους σε μία πε­ρίοδο κρίσιμη, δεν δι­στασε να εγκαταλείψει τα πάντα και αναλάβει την υψη­λη αλλά πολυ­ευ­θυνη απο­στολή, όπως ακρι­βως είχε κάνει πριν από αυτόν και ο μέγας προ­κάτοχός του άγιος Γρη­γόριος ο Ναζιαν­ζη­νος.

Δεύτερο στοιχείο είναι η συναί­σθηση της προσ­φοράς. Ο άγιος Φώτιος δεν αρκέσθηκε στο επί­ζηλο ύψος του πα­τριαρ­χικού του αξιώ­μα­τος, αλλά εργάσθηκε για το καλό της Εκκλη­σίας και των αν­θρω­πων. Ερ­­γάσθηκε για την πνευ­ματική καθοδή­γη­ση των ανθρώ­πων, κη­ρύττοντας και διδά­σκο­ντας. Εργάσθηκε για να ακουσθεί το όνομα του Χριστού και να γίνει γνω­στο το ευαγγέλιό του στους σλαβικούς λα­­ούς που ζούσαν ακό­μη «εν χώρα και σκιά θανάτου», όπως έκανε και ο άλλος μέγας προ­κάτοχός του, ο άγιος Ιω­­άννης ο Χρυ­­σόστο­μος.

Το τρίτο στοιχείο είναι η υπερά­σπιση της ορθής πίστεως και των δι­και­ων της Εκκλησίας. Υ­πε­­­ρα­σπι­σθηκε το ορ­θο δόγμα που θε­σπισαν οι πατέρες για το άγιο Πνεύμα, το οποίο είχε παραχαράξει η Εκκλη­σία της Ρώμης, αλλά και τα δικαιώματα της Εκ­κλη­σι­ας της Κων­σταν­τι­νου­­πόλεως από την τάση του πάπα της Ρω­μης να ανα­μει­γνυ­εται στα εσωτερικά της, όπως έκαναν και οι τρεις μέγιστοι φω­στη­ρες.

Ο λόγος του «εξήλθεν εις πάσαν την γην» με­σα από τα συγγράμ­μα­τα και τις ομιλίες του με τα οποία δίδαξε όχι μο­νο τους ανθρώπους της εποχής του, αλλά και τους πιστούς κάθε επο­χης, όπως ακρι­βως συ­νε­βη και με τα έργα των τριών Ιεραρχών.

Έτσι δικαίως η Εκ­κλη­­σία τον κα­τέταξε με­­ταξύ των αγίων της και η ιστορία μεταξύ των κορυφαίων του πνεύ­ματος που άφησαν τη σφραγίδα τους ανε­ξι­τηλη στην ιστορία της ανθρωπότητος.

Ποια είναι όμως η δι­κη μας σχέση με έναν το­σο μεγάλο ιεράρχη, με έναν τόσο διακε­κρι­με­νο λόγιο και σοφό και επιστήμονα, και τι μπο­ρεί να διδάξει σε μας που τον τιμούμε ση­­­μερα;

Αυτά που μπορούμε να διδα­χθού­με σήμερα από τον Με­γα Φώτιο είναι πρω­τίστως η πίστη, επάνω στην οποία στήριξε ο εορταζόμενος άγιος όχι μόνο τα έργα του αλλά και τη ζωή του, και ακό­μη η υπομονή, με την ο­ποία αντιμετώ­πι­σε όλες τις δυσκολίες και τα προβλήματα που συν­­ην­τησε. Και δεν ήταν λίγα, καθώς δοκί­μασε και την απομά­κρυν­ση από τον πα­τρι­αρ­χικό θρόνο και τη δυσαρέσκεια του αυτο­κρα­τορα και την ακραία αντίδραση του πάπα της Ρώμης που έφθασε μέχρι τον αφορισμό.

Πίστη και υπομονή ει­ναι αυτά που μας διδά­σκει ο άγιός μας σήμερα. Πι­στη και υπομονή ει­ναι αυτά που πρέπει να έχει ο κα­θε αν­θρωπος, και όλοι ε­μείς, ανάγκη για να πο­ρευθούμε στη ζωή μας και να αντιμε­τω­πι­σου­με τις δυσκολίες και τους πει­ρασμούς, τα προ­βλήματα και τις αν­τι­­ξοότητες που συν­αν­τούμε.

Η πίστη στον Θεό, η πίστη ότι ο Θεός παρα­κολουθεί τη ζωή μας και ενδιαφέρεται για το καλό μας, μας στηρίζει στις δύσκολες στιγμές και δεν μας αφήνει να απογοητευθού­με. Η πι­στη στον Θεό μας οπλί­ζει με υπομονή που μας κάνει να αντέχουμε τις δυσκολίες και να ελπί­ζουμε ότι θα τις υπερ­βούμε.

Πίστη και υπο­μο­νη είναι όμως και αυ­τες που μας συνδέ­ουν πε­ρισ­σο­τε­ρο με τον Θεό και μας κάνουν να εμ­πιστευόμαστε τη ζωή μας σ᾽ αυ­τον που μας την χάρισε, έτσι ώστε να τον πλησιάζουμε και εμείς όλο και περισσό­τε­ρο για να αξιωθού­με να τον συν­αν­τήσου­μ­ε, όταν θα μας καλέσει κοντά του, ο­πως συνέ­βη και με τον α­γιο Μέγα Φω­τιο, ο οποίος ευ­φραί­νε­ται πλησίον του Θεού στη βασιλεία των ουρα­νων και μεσι­τεύει για μας οι οποίοι τον τιμού­με.

Είθε να έχουμε την ευλογία του, να έχουμε τη χάρη του, να μας οπλίσει με τη δική του πίστη αλλά και με την υπομονή του, γιατί όλοι καθημερινά συναντούμε δυσκολίες, συναντούμε προβλήματα, συναντούμε ασθένειες, συναντούμε τόσα πολλά, που κανείς μόνος του δεν μπορεί να ξεπεράσει, χωρίς τη βοήθεια του Θεού, χωρίς την εμπιστοσύνη ότι έχουμε Εκείνον που θα σταθεί δίπλα μας στις δυσκολ

ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ