Ο κάλος διάκονος και ιερέας πρέπει πρώτα να φροντίζει για τις ανάγκες του ποιμνίου του και μετά για την προσωπική του ικανοποίηση, ανέφερε μεταξύ άλλων στο χειροτονητήριο λόγο του ο νέος διακονος π. Ανατόλιος Παπαπαναγιώτου στη Λάρισα
Ολόκληρη η ομιλία έχει ως εξής:
ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΕ, ΠΑΤΕΡ ΚΑΙ ΔΕΣΠΟΤΑ
ΣΕΒΑΣΤΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΚΟΝΟΙ,
ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΟΥ,
Δεχόμενος σήμερα το πρώτο βαθμό της ιεροσύνης, αυτόν του διακόνου, από τα αρχιερατικά σας χέρια Σεβασμιώτατε, καλούμαι να εφαρμόσω τα λόγια του Κυρίου μας:
‘ ‘Οστις θέλη γενέσθαι μέγας εν υμίν, έσται υμών διάκονος, και ός αν θέλη υμών γενέσθαι πρώτος, έσται πάντων δουλος ”
Πάτερ ή Πατέρας στην ορολογία της εκκλησίας μας σημαίνει εκείνος που πρωτοστατεί στην διακονιά της αγάπης.
Γι΄αυτό το λόγο η εκκλησία μας θέσπισε το αρχαιότατο αξίωμα του διακόνου ως πρώτο από τις τρεις βαθμίδες της ιεροσύνης, για να επισημάνει στους κληρικούς της και σε όλα τα μέλη της την αναγκαιότητα της διακονίας και της έγνοιας για τις καθημερινές ανάγκες.
Όπως η κατά σάρκα πατρότητα απαιτεί στα πρώτα της στάδια μέριμνα για τα καθαρά βιοτικά ζητήματα, διατροφή, περιποίηση, τεταμένη προσοχή των παιδιών και στη συνέχεια μετάβαση στις μεγαλύτερες ευθύνες της διαπαιδαγώγησης, έτσι και η ιεροσύνη ζητά προοδευτική μετάβαση και εξοικείωση όσων φοβερών διαδραματίζονται πάνω στο Άγιο Θυσιαστήριο. Η λατρευτική μας παράδοση θέλει τον διάκονο ως Άγγελο να παρίσταται και να διακονεί στο Άγιο Βήμα κοντά στους Ιερείς και τον Επίσκοπο.
Η περίοδος αυτή, έστω και εάν στη περίπτωση μου είναι πολύ σύντομη, θα είναι για εμένα παιδαγωγική, περίοδος υπακοής, και προσπάθεια συναίσθησης και επίγνωσης όσων μεγάλων και φοβερών επιτελούνται στο Άγιο Θυσιαστήριο.
Θα είναι μια περίοδος μαθητείας κοντά σας Σεβασμιότατε, κοντά στους Πρεσβυτέρους και τους Διακόνου σας, τόσο στη λειτουργική πρακτική, όσο και στην διακονική και θυσιαστική αγάπη προς τον αδελφό.
Λαμπρό παράδειγμα διακονιάς και ολοκληρωτικής θυσίας αποτελεί ο αρχιδιάκονος και πρωτομάρτυρας Στέφανος ‘’ άνδρας πλήρης πίστεως και πνεύματος αγίου ‘’, ο οποίος κλήθηκε από τους Αγίους Αποστόλους στην διακονία των πρώτων χριστιανών.
Συν της διακονίας του, ο Άγιος Στέφανος εκήρυξεν την αλήθεια στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού χωρίς κανέναν φόβο, γι αυτό αισχρά ψευδοκατηγορήθηκε από τους φαύλους Ιουδαίους, που τον οδήγησαν στο λιθοβολισμό.
Ο Άγιος Στέφανος αξιώθηκε λίγο πριν πεθάνει να δει την δόξα του Θεού αλλά και να γίνει γνήσιος μιμητής του Χριστού προφέροντας από τα Άγια χείλη του τα παρακάτω συγχωρητικά λόγια
‘’ Κύριε, μη στήσης αυτοίς την αμαρτίαν ταύτην’’.
Συγκρίνοντας το βίο του Αγίου Στεφάνου και τις πνευματικές του αρετές με τον βίο μου και τις ανύπαρκτες αρετές μου, ειλικρινά δεν βρίσκω καμία ομοιότητα!!!
Κύριε των Δυνάμεων, δια των πρεσβειών της Υπερευλογημένης Σου Μητρός, του Αγίου πρωτομάρτυρα και αρχιδιακόνου Στεφάνου και των σεπτών ευχών του Σεβασμιοτάτου μου Πατρός και Αρχιερέα σου Ιγνατίου, ευλόγησε με να ομοιάσω έστω και λίγο στον Άγιο Στέφανο.
Να αγαπώ με την αγάπη του, να πιστεύω με την πίστη του, να διακονώ με το πνεύμα της διακονιάς του, να υπηρετώ με την ταπείνωση του, να θυσιάζομαι με το πνεύμα θυσίας του αλλά και να συγχωρώ με το πνεύμα της συγχωρετικότητα του!!!!
Δοξάζω και ευχαριστώ το Θεό για τη τεράστια ευεργεσία του να μου στείλει μέχρι και την στιγμή αυτή, τους ανθρώπους Του, που με την ανιδιοτελή αγάπη τους με διδάξαν ότι η ανθρώπινη ζωή χωρίς αγάπη Χριστού και θυσία, δεν λογίζεται!
Πρωτίστως , Σεβασμιώτατε, θα ήθελα να ευχαριστήσω, Εσάς και τον Πατέρα Αχίλλειο για την τιμή που μου κάνατε να με δεχθείτε στην ευλογημένη μητρόπολη σας.
Η πατρική σας φιλοξενία όλες αυτές τις ημέρες, συνοδευόμενη με την άνευ ορίων αληθινή αγάπη Σας, είναι υποδειγματική και αξιομίμητη.
Η τεράστια αγάπη Σας που απευθύνεται προς όλους τους ανθρώπους, αγαθούς και μη, και η Ιώβεια υπομονή Σας στις θλίβεις της ζωής έρχονται σε πλήρη συμφωνία με τις ζωοποιές Εντολές του Κυρίου.
Ξεχωριστή αναφορά, Θα ήθελα να κάνω σε κάτι που είπατε μετά το τέλος της Λειτουργίας των Προηγιασμένων Δώρων την Παρασκευή.
Είπατε πως το στολίδι της εκκλησιάς πρωτίστως πρέπει να είναι το εκκλησίασμα, ο απλός λαός του Χριστού και έπειτα όλος ο άλλος στολισμός του Ναού και οι λαμπρές ακολουθίες. Εκείνη τη στιγμή αντιλήφθηκα ότι η καρδιά του διακόνου και του πρεσβυτέρου πρέπει να παύσει να κτυπά για την προσωπική του ανάγκη, και να λειτουργεί με τον ρυθμό και τον παλμό της καρδιάς του ποιμνίου του.
Κατάλαβα, ότι ο κάλος διάκονος και ιερέας πρέπει πρώτα να φροντίζει για τις ανάγκες του ποιμνίου του και μετά για την προσωπική του ικανοποίηση.
Κατενόησα, ότι ο καλός διάκονος και ιερέας πρέπει πρώτα να ελευθερωθεί από τον εγωπαθή αυτοεγκλωβισμό του έτσι ώστε να μπορεί ελεύθερα να θυσιαστεί αγαπητικά για το ποίμνιό του.
Τα παραπάνω Σας λογία, Σεβασμιώτατε, αποδεικνύουν την σπάνια διάκριση και σοφία Σας, οι οποίες πηγάζουν από την αγάπη και το πνεύμα θυσίας Σας για τον λαό Σας. Ειλικρινά Σας το λέω, έψαχνα χρόνια να βρω αυτήν τη διάκριση και την θυσιαστική αγάπη σε Μοναστήρια, και στο Άγιον Όρος ακόμα, δυστυχώς όμως δεν την βρήκα… Έμεινα όμως έκπληκτος και δοξάζω τον Θεό που την συνάντησα στον κόσμο και συγκεκριμένα στο πρόσωπο Σας!!
Ευχαριστία, Σεβασμιώτατε οφείλω και στους ευλογημένους διακόνους σας αλλά και στους Πατέρες της Μητροπόλεως σας που και αυτοί με την σειρά τους μου δείξανε την πολύτιμη αγάπη τους.
Άπειρη ευγνωμοσύνη οφείλω στους κατά σάρκα γονείς μου και στα αγαπημένα μου αδέλφια για όλα όσα μου έχουνε προσφέρει μέχρι και σήμερα, κυρίως όμως για την χαρά που νιώσανε στο άκουσμα της απόφασης μου για αφιέρωση στο Θεό. Είμαι σίγουρος ότι σιωπηρά κάνανε προσευχή στον Θεό να με φωτίσει να γίνω διάκονος στον Αμπελώνα Του. Η χαρά τους, στα μάτια των ανθρώπων του κόσμου τούτου είναι μωρία αλλά στα μάτια του Θεού είναι ευλογιά και ευφροσύνη.
Οι γονείς μου με προσέφεραν στον Θεό ανεπιφύλακτα χωρίς το παραμικρό δισταγμό, πραγματικά τους οφείλω ένα τεράστιο ευχαριστώ και εύχομαι ο Θεός και Πατέρας των όλων, να τους ευλογεί, να τους αγιάζει και να τους χαρίζει τον Παράδεισο Του στο νυν και στον μέλλοντα αιώνα.
Επίσης τους οφείλω ένα τεράστιο συγγνώμη για όσες φορές εν γνώση και εν αγνοία μου τους έχω πληγώσει και στενοχωρήσει!!!
Ένα μεγάλο ευχαριστώ οφείλω στον Πνευματικό μου Πατέρα, πατέρα Συμεών.
Θα μπορούσα να τον παρομοιάσω με έναν παρά πολύ καλό, και ακούραστο λαξευτή πέτρας.
Από τη στιγμή που με γνώρισε εδώ περισσότερα από 20 χρόνια, ο πατήρ Συμεών συνάντησε στον εσωτερικό μου κόσμο μια άμορφη μάζα, και με τεράστιες θυσίες και αγώνες, προσπαθεί μέχρι και σήμερα να την μεταμορφώσει σε εικόνα Θεού. Όμως, δυστυχώς για εμένα, συνέχεια τον εμποδίζω σε αυτό το αγαθό και Θεάρεστο έργο του!!!
Με την απόλυτη διάκριση του και με το πνεύμα σεβασμού και ελευθερίας που έντονα τον χαρακτηρίζει, μου ενέπνευσε την αγάπη προς τον Θεό και μου έδειξε στην πράξη τι σημαίνει κάποιος να είναι κοντά στον Θεό.
Επίσης, μέσα από την καρδιά μου, ευχαριστώ τους φίλους και τους συγγενείς μου που διάνυσαν τόσο χιλιόμετρα για να παρευρεθούν σήμερα στο πλευρό μου. Η παρουσία τους με γέμισε θάρρος και δύναμη για τα όσα συμβαίνουν και θα συμβούν σήμερα σε εμένα.
Τέλος, όλη η ευχαριστία και η δοξολογία ανήκει στο Θεό, για όλα τα παραπάνω, δηλαδή τα εν γνώση αλλά και για όλα τα εν αγνοία.
Με τα παρακάτω λόγια του μεγάλου Ρώσου Αγίου, Αγίου Ιωάννη της Κρονστάνδης θα ήθελα να Σε ευχαριστήσω Χριστέ μου αλλά και να σου πω πόσο Σε χρειάζομαι στην ζωή μου:
ΚΥΡΙΕ, χωρίς Εσένα είμαι ένας άτιμος άνθρωπος, μόνο μαζί σου γίνομαι καλός.
Χωρίς Εσένα είμαι δειλός, μόνο μαζί Σου γίνομαι τολμηρός.
Χωρίς Εσένα είμαι ευερέθιστος και νευρικός, μόνο μαζί Σου γίνομαι ήρεμος και πράος.
Χωρίς Εσένα είμαι υπερήφανος, μόνο μαζί σου γίνομαι ταπεινός.
Χωρίς Εσένα είμαι αδύναμος, μόνο μαζί Σου γίνομαι δυνατός.
ΣΕ ΕΣΕΝΑ ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ, ΑΝΗΚΕΙ ΚΑΘΕ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ,
ΑΜΗΝ
