Ι.Μ Δημητριάδος: Η Δ΄ Γενική Ιερατική Σύναξη της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, για το τρέχον ιεραποστολικό έτος, πραγματοποιήθηκε σήμερα στο Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλίας, υπό την προεδρεία του Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου.
Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Μητροπολίτης Αργολίδος κ. Νεκτάριος, ο οποίο ανέπτυξε το θέμα «Ποια γλώσσα μιλάμε». Ο ομιλητής παρατήρησε ότι οι Κληρικοί, συχνά, αδυνατούμε να επικοινωνήσουμε με τον σύγχρονο άνθρωπο, διότι δεν έχουμε αίσθηση της πραγματικότητας, ενώ αποφεύγουμε την αυτοκριτική. Σχολίασε, μάλιστα, το κλίμα που επικρατεί στις σύγχρονες ιερατικές και θεολογικές σχολές. Στις πρώτες, αναπτύσσεται μια αφύσικη συμπεριφορά, ένα παρωχημένο λεξιλόγιο, ενώ και τα ενδιαφέροντα των σπουδαστών είναι περιορισμένα στο εξωτερικό περίβλημα της εκκλησιαστικής ζωής και δεν ασχολούνται με την ουσία. Στις δεύτερες, κυριαρχούν ατέρμονες επιστημονικές αναλύσεις, αγνοείται, όμως, η σπουδή στην κατήχηση και στην ποιμαντική τέχνη. Ανάλογες καταστάσεις παρατηρούνται και στις ενορίες. Αποτέλεσμα είναι η Εκκλησία μας να υποφέρει από πρόσωπα που επιλέγουν τα άκρα: είτε την εκκοσμίκευση, είτε τον φονταμενταλισμό. Το μοντέλο αυτό πρέπει να είναι παράδειγμα προς αποφυγήν.
Ο κ. Νεκτάριος τόνισε ότι ο Κληρικός πρέπει να γνωρίζει τις ανάγκες του ποιμνίου του, διαφορετικά, θα αποτύχει. Να πάψει να χρησιμοποιεί κούφια γλώσσα, με ακατανόητο περιεχόμενο. Την ίδια στιγμή και ο ξύλινος λόγος, ο ιδεολογικός, γεμάτος συνθήματα και συμβουλές, είναι απαράδεκτος, γιατί δεν εισχωρεί στην καρδιά. Κατά τον Αργολίδος, η Εκκλησία μας έχει έναν λόγο και τρόπο: την μαρτυρία. Αντιθέτως, ο κόσμος διαθέτει την προπαγάνδα και την διαφήμιση. Συχνά, πέφτουμε στον πειρασμό, δεν προσφέρουμε γνήσιο και αληθινό λόγο, αλλά ψεύτικο και κάλπικο. Όμως, δεν είμαστε προπαγανδιστές, ούτε διαφημιστές. Γι’ αυτό, δεν πρέπει να κάνουμε εκπτώσεις στην μαρτυρία μας. Ο ξύλινος λόγος δεν έχει σχέση με την απαιτούμενη πράξη. Τα λόγια είναι εύκολα και ανώδυνα.
Ο Μητροπολίτης παρατήρησε ότι η σύγχρονη ποιμαντική και κατηχητική πράξη πρέπει να έχει προσωπικό χαρακτήρα και να αποφεύγει τις γενικολογίες. Δυστυχώς, ο λόγος, μας σήμερα, εκπέμπει περισσότερο αρνητικά, παρά θετικά μηνύματα, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να απογοητεύονται.
Τόνισε ιδιαιτέρως, ο κ. Νεκτάριος, την ανάγκη της πνευματικής ζωής για τον Κληρικό, καθώς και της μορφωτικής του κατάρτισης, που θα τον απομακρύνει από απαρχαιωμένες και ανεφάρμοστες μεθόδους και συμβουλές. Κάλεσε να μην ωραιοποιούμε το παρελθόν, αλλά να αγαπήσουμε το σήμερα και να εργαζόμαστε με σύγχρονο τρόπο, χωρίς, βέβαια, να αλλοιώνουμε το μήνυμα του Χριστού. Επεσήμανε ότι οι περισσότεροι από τους νέους Κληρικούς έχουν πάρει διαζύγιο από την πνευματική μελέτη, που οδηγεί στην πνευματική ανάπτυξη και στον υγιή προβληματισμό. Αν αυτή εκλείψει, δεν θα μπορούμε να βοηθήσουμε τους άλλους. Τέλος, εντόπισε την ανάγκη οι Κληρικοί να γνωρίζουν τον σύγχρονο κόσμο, να έχουν ανθρωπολογικές γνώσεις, να επικοινωνούν με τα σύγχρονα ρεύματα, να παλεύουν με τα προβλήματα του κόσμου και να ομιλούν την γλώσσα του.
Ακολούθησε γόνιμος διάλογος και η σύνοψη των συμπερασμάτων από τον κ. Ιγνάτιο.
