Ι.Μ.Εδέσσης: Ολοκληρώθηκαν την Τετάρτη 28 Αυγούστου 2024 οι εργασίες του τριημέρου 8ου Πανελληνίου Συνεδρίου Υπευθύνων Ιερέων Νεότητος και Στελεχών Νεότητος των Ιερών Μητροπόλεων της Εκκλησίας της Ελλάδος…
το οποίο πραγματοποιήθηκε στην Ιερά Μητρόπολη Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας μετά από πρόταση της Συνοδικής Επιτροπής Χριστιανικής Αγωγής της Νεότητος της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Η διεξαγωγή των εργασιών της τρίτης και τελευταίας ημέρας του Συνεδρίου πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα εκδηλώσεων του Πνευματικού Κέντρου «Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης» της ενορίας Αγίου Γεωργίου Γιαννιτσών παρουσία του Μητροπολίτη Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ.
Πριν από την έναρξη των εργασιών πραγματοποιήθηκε προβολή βίντεο με τις δράσεις της ενορίας Αγίου Γεωργίου Γιαννιτσών, η οποία έχει αναπτύξει ένα υποδειγματικό και ιδιαίτερα εκτεταμένο εκπαιδευτικό, καλλιτεχνικό και φιλανθρωπικό έργο, όπως τονίστηκε από ομιλητές της τελευταίας συνεδρίας.
Στην καταληκτήρια συνεδρία, η οποία ξεκίνησε στις 10.30 π.μ., πραγματοποιήθηκαν δύο εισηγήσεις. Στην πρώτη ο κ. Ηλίας Λιαμής, Δρ. Θεολογίας, Μουσικός και Πρόεδρος της Συνοδικής Υποεπιτροπής Καλλιτεχνικών Εκδηλώσεων, ανέπτυξε το θέμα: «Ο Ιερέας και ο Κατηχητής/η Κατηχήτρια ως ”υπαρξιακοί” πνευματικοί ηγέτες».
Ο εισηγητής κατ’ αρχήν επισήμανε ότι το Συνέδριο αποτελεί παράδειγμα λειτουργικής δομημένης ηγεσίας και πως η ηγεσία είναι δεξιότητα. Όχι ρόλος εξουσίας, αλλά λειτουργικής συνεργασίας. Το 90% των ανθρώπων μπορεί να εκπαιδευτεί σε αυτήν. Πρόκειται για κατ’ εξοχήν θεολογική έννοια.
Οι σύγχρονοι μάνατζερ χρησιμοποιούν στοιχεία του Χριστιανισμού προκειμένου να πετύχουν τον σκοπό τους, αφού όμως πρώτα τα αποϊεροποιήσουν αποκόπτοντάς τα από την ρίζα τους, που είναι η χριστιανική διδασκαλία. Τα μέλη του συγκεκριμένου συνεδρίου είναι ουσιαστικά διαμορφωτές της ελληνικής εκκλησιαστικής ζωής του 2044, επειδή η κατήχηση αποτελεί αλυσίδα παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος.
Η κατήχηση είναι η απάντηση στα προβλήματα και στα ερωτήματα του ανθρώπου. Για τον λόγο αυτόν οι υπεύθυνοι της κατήχησης οφείλουν να είναι κοσμοπολίτες όπως και ουρανοπολίτες. Άλλωστε αυτοβελτίωση χωρίς την χάρη του Θεού δεν γίνεται. Σήμερα η παιδαγωγία θεωρείται παγκοσμίως επιστήμη αιχμής. Πολλοί, χρησιμοποιώντας την ως αποτελεσματικό μέσο, θα διεκδικήσουν την ψυχή των νέων ανθρώπων με δικούς τους -δυστυχώς όχι απαραίτητα αγαθούς- σκοπούς.
Καθοριστικός παράγοντας για το κατηχητικό – παιδαγωγικό έργο, εκτός από το τί θα μεταδοθεί και το πώς, είναι το ποιος το μεταδίδει. Σε αυτό το σημείο έγκειται η σπουδαιότητα της ηγεσίας, η οποία μπορεί να οριστεί ως η επιρροή που ασκούμε στους άλλους.
Ο ηγέτης κάνει τους άλλους να τον ακολουθήσουν στην υλοποίηση ενός οράματος, που γεννήθηκε από την προσωπική πνευματικότητά του, μέσω δράσεων και πράξεων, με την επίτευξη συγκεκριμένων στόχων. Για να μην καταρρεύσει όμως η όλη προσπάθεια είναι απαραίτητη η αυτοκριτική.
Προσόντα πάνω στα οποία οφείλει να στηρίζεται η δράση ενός ηγέτη είναι: η αντιληπτικότητα (όσον αφορά το περιβάλλον αλλά και τον εαυτό του), η δυνατότητα επικοινωνίας και η επιρροή στους άλλους με την ενεργοποίησή τους χάρη σε κατάλληλους χειρισμούς, που θα έχουν στόχο την εσωτερική ανάπαυσή τους και θα αποφεύγουν τον σκανδαλισμό.
Για τις επιστήμες της αγωγής ο ηγέτης αποτελεί πρόσωπο κλειδί, καθώς αναλαμβάνει να οδηγήσει προς ένα όραμα. Να μεταμορφώσει ολόκληρες ομάδες ή οργανισμούς. Θα πρέπει να είναι ικανός να ωθεί προς τον στόχο, να καθοδηγεί, να υποστηρίζει αλλά και να ελέγχει, όπως φαίνεται και από το παράδειγμα των συγχρόνων αγίων.
Ο πραγματικός ηγέτης δεν έχει ακολούθους, αλλά συνοδοιπόρους. Αυτό συμβαίνει, όταν το όραμα του δίνει ενδυνάμωση, κινητοποίηση, ικανοποίηση, δέσμευση αλλά και νοηματοδότηση σε αυτούς αναγνωρίζοντας και όχι υποτιμώντας την προσωπικότητά τους. Η ενανθρώπιση του Χριστού έχει καταστήσει κάθε άνθρωπο κατά χάριν σημαντικό. Χρειάζεται βέβαια πρωτίστως ο ίδιος να είναι πυρακτωμένος πολλαπλάσια από αυτούς που θέλει να θερμάνει/κινητοποιήσει.
Όραμα για την Εκκλησία είναι η εσχατολογία. Τα παιδιά δηλαδή και οι νέοι στους οποίους απευθυνόμαστε πρέπει να αντιμετωπίζονται ως υποψήφιοι πολίτες της Βασιλείας του Θεού.
Διαφορετικά ο χώρος της κατήχησης δεν προσφέρει τίποτε περισσότερο από έναν κοινό παιδικό σταθμό ή μια ανάλογη δομή. Εν τέλει το να μην γίνει κανείς ηγέτης αποτελεί αμαρτία, δηλαδή αποτυχία και αλλοίωση του «κατ’ εικόνα», αφού ο άνθρωπος δημιουργήθηκε ως «κατ’ εικόνα» Θεού ηγέτης με στόχο να εργάζεται και να φυλάσσει ό,τι του έχει εμπιστευθεί ο Θεός.
Δεν πρέπει να συμβιβαστεί ή να ισοπεδωθεί από τις οποιεσδήποτε αντίξοες συνθήκες. Γι’ αυτό είναι απαραίτητη η χριστιανική πνευματικότητα, που σημαίνει να βλέπει κανείς τον κόσμο όπως ο Χριστός και να δρα όπως Εκείνος. Όσο ενώνεσαι με τον Χριστό, γίνεσαι πατέρας και τότε μιλά Αυτός με το στόμα σου.
Καταλήγοντας ο ομιλητής υπογράμμισε την σπουδαιότητα της πνευματικής ζωής και της συμμετοχής στην λατρευτική ζωή με τις κατάλληλες προϋποθέσεις (άρτια ψαλμωδία, καλαισθησία, κατανόηση) και πρότεινε την συγκρότηση μόνιμης ομάδας σχεδιασμού ενοριακού έργου, την ενδυνάμωση των ενοριακών και των διενοριακών σχέσεων, τις δράσεις εμβάθυνσης στην λατρεία καθώς και την αξιοποίηση της μέσων της τεχνολογίας. Τέλος τόνισε ότι η ηγεσία δεν είναι ρόλος εξουσίας, αλλά ευθύνης. Για την Εκκλησία όμως είναι επιπλέον και ρόλος θυσίας υπέρ των άλλων με σταθερή αναφορά στο πρόσωπο του Χριστού.
Στην δεύτερη και τελευταία εισήγηση του Συνεδρίου ο Αρχιμανδρίτης Ιωαννίκιος Γιαννόπουλος, Ιεροκήρυκας της Ι. Μητρόπολης Ιλίου, ειδικευόμενος ψυχίατρος, παρουσίασε το θέμα: «Προβληματισμοί στη διαχείριση κρίσεων, δύσκολων χαρακτήρων, περιπτώσεων απώλειας ή πένθους, δυσφορίας φύλου, παιδιών με επικοινωνιακή δυσκολία με τον κοινωνικό τους περίγυρο, ειδικών ποιμαντικών καταστάσεων».
Ο εισηγητής αναφέρθηκε κυρίως στο ζήτημα της απώλειας κάθε μορφής και του πένθους που την ακολουθεί, τονίζοντας ότι το πένθος και η κατάθλιψη θεωρούνται φυσιολογικά, όταν δεν ξεπερνούν ένα εύλογο χρονικό διάστημα.
Παρουσίασε επίσης τα συμπτώματα του φυσιολογικού πένθους σε ψυχικό και σωματικό επίπεδο καθώς και τις συνέπειες της λανθασμένης αντιμετώπισής του και της αντιμετώπισης του παρατεινόμενου πένθους.
Ανέπτυξε τα στάδια του πένθους και πρότεινε την κατάλληλη στάση απέναντι στα πρόσωπα που διέρχονται από αυτά προτείνοντας συγκεκριμένες τεχνικές υποστήριξής τους. Αναφερόμενος στις ιδιαιτερότητες που παρουσιάζει το πένθος κατά την παιδική ηλικία πρότεινε την κατάλληλη αντιμετώπιση παραθέτοντας σχετικά παραδείγματα από την ποιμαντική εμπειρία.
Τέλος αναφέρθηκε στην σύγχρονη κατάσταση όσον αφορά στην συμμετοχή των παιδιών και των νέων στην κατήχηση και συνέστησε την ανάπτυξη από μέρους του κατηχητή της συνολικής (εξωτερικής και εξωτερικής) θέασης του παιδιού, της ενσυναίσθησης, της εστίασης στα προβλήματα των παιδιών χωρίς να αρκείται στις δικές του εμπειρίες. Πρότεινε επίσης το άνοιγμα σε φορείς ψυχικής υγείας, για τις περιπτώσεις που θα χρειαστεί η αρωγή τους, και τόνισε πως η αντιμετώπιση όλων των προβλημάτων θα πρέπει προ πάντων να γίνεται με γνώμονα την ουράνια πραγματικότητα.
Ακολούθησε συζήτηση με ερωτήσεις προς τους εισηγητές καθώς και προς τον εισηγητή της κεντρικής εισήγησης του Συνεδρίου (26/8), κ. Νικόλαο Τσιρέβελο.
Μετά την ολοκλήρωση της συνεδρίας ο συντονιστής του Συνεδρίου Αρχιμανδρίτης Πολύκαρπος Μπόγρης εξέφρασε τις ευχαριστίες προς τον Μητροπολίτη Εδέσσης κ. Ιωήλ, στους εισηγητές και προς όλους όσους συνετέλεσαν στην άρτια διεξαγωγή του. Ευχαρίστησε δε ιδιαίτερα την κατασκηνωτική ομάδα των νέων που διακόνησαν με προθυμία σε όλη την διάρκεια της διοργάνωσης κάτω από την εποπτεία του Αρχιερατικού Επιτρόπου Γιαννιτσών, Πρωτοπρ. Ιωάννου Σπυρίδη.
Μετά το πέρας του συνεδρίου παρατέθηκε γεύμα στην πόλη των Γιαννιτσών, ενώ το πρόγραμμα του Συνεδρίου ολοκληρώθηκε με προσκύνημα στο Ιερό Ησυχαστήριο Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά Κουφαλίων της Ιεράς Μητρόπολης, όπου η Γερόντισσα Ξένη, καθηγουμένη της ιεράς Μονής, και η ιερά αδελφότητα υποδέχθηκαν εγκάρδια και φιλοξένησαν τους συνέδρους.
