Ο Μητροπολίτης Βεροίας για την Κυριακή μετά την Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού

Μητροπολίτης Βεροίας: Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Αγίων Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Βεροίας…

χθες Κυριακή μετά την Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού. “Η σταύρωση του ανθρώ­που με τον Χριστό, συνεπάγεται την προσπάθεια του ανθρώπου να μην ζει όπως θα ήθελε ο ίδιος, να μην επιτρέπει στον εαυτό του να ακολουθεί τη μεταπτωτική ροπή προς την αμαρτία, αλλά να αγωνί­ζεται να ακολουθεί τον τρόπο με τον οποίο μας υπέδειξε ο Χριστός να ζούμε και με τον λόγο του και με το παράδειγμα της ζωής του”, είπε μεταξύ άλλων στην ομιλία του.
“Και όταν ο άνθρωπος ζει σύμφω­να με το Ευαγγέλιο, τότε η ζωή του ταυτίζεται με τη ζωή του Χριστού, τότε έχει τον Χριστό ενοικούντα και μένοντα στην ψυχή του, όπως τον είχε και ο μέγας απόστολος Παύλος, τότε τίποτε δεν μπορεί να τον χωρίσει από την αγάπη του, τότε κάθε σταυρός, τον οποίο κα­λούμεθα να σηκώσουμε στη ζωή μας, είτε είναι σταυρός ασθενείας, είτε θλίψεως, είτε της κακίας και της αδικίας των ανθρώπων, είτε τρα­γικών γεγονότων και συμφορών, σαν αυτές που υπέστησαν και υπέμειναν οι πατέρες και οι μητέ­ρες μας πριν από 100 χρόνια κατά τη Μικρασιατική καταστροφή και τους οποίους μνημονεύουμε σήμε­ρα, ή όποιος άλλος σταυρό, τον οποίο θα επιτρέψει ο Θεός, μπορού­με να τον σηκώσουμε με τη δύναμή του, με τη δύναμη του τιμίου Σταυ­ρού του Κυρίου μας, ώστε να επα­να­λαμβάνουμε και εμείς μαζί με τον απόστολο Παύλο: «Χριστώ συνε­σταύρωμαι, ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός».

Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου:
«Χριστώ συνεσταύρωμαι· ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός».

Κυριακή μετά την Ύψωση του τιμίου και ζωοποιού Σταυρού και ο πρωτοκορυφαίος απόστολος Παύ­λος μας υπενθυμίζει σήμερα τη σημασία του Σταυρού του Κυρίου όχι μόνο στη σωτηρία μας αλλά και στη ζωή μας.

Ο Χριστός θα μπορούσε να μας σώσει με πολλούς τρόπους. Θα μπο­ρούσε να μας σώσει χωρίς καν να έλθει στη γη, εφόσον αυτός ήταν ο Θεός και είχε τη δύναμη να διαγράψει τις αμαρτίες μας χωρίς να χρειασθεί να γίνει άνθρωπος και πολύ περισσότερο να θυσιασθεί για μας. Επέλεξε όμως αυτόν τον τρόπο από απέραντη αγάπη για το πλάσμα του, το οποίο εξαπατήθηκε από τον διάβολο και απομακρύν­θηκε από την αγάπη του Θεού και την ευτυχία που Εκείνος του είχε ετοιμάσει. «Τοσούτον γαρ ηγάπη­σεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν», θα γράψει ο ευαγγελιστής Ιωάν­νης. Και η αγάπη του Θεού για εμάς δεν εκφράσθηκε μόνο με την εναν­θρώπιση του Υιού του αλλά και με τη σταυρική του θυσία.

Ο Χριστός επέλεξε τον πιο ατιμω­τικό και τον πιο οδυνηρό θάνατο για τον εαυτό του, τον σταυρικό θάνατο, «γενόμενος υπέρ ημών κατά­ρα», όπως παρατηρεί ο από­στο­λος Παύλος. Πόνεσε για χάρη μας και σωματικά και ψυχικά, αδικήθηκε, συκοφαντήθηκε, χλευ­α­σθη­κε, για να μας διδάξει με το παράδειγμά του την υπομονή σε όλες τις δυσκολίες που θα συνα­ντη­σουμε και εμείς στη ζωή μας, αλλά και την υπομονή σε όσα θα αντιμετωπίσουμε για τη δική του αγάπη, εφόσον θέλουμε να είμεθα μαθητές του.

Ο Χριστός όμως επέλεξε όμως τον σταυρικό θάνατο και για έναν ακόμη λόγο. Τον επέλεξε, γιατί θέλησε να μας αφήσει ένα σύμβολο αυτής της θυσίας του, ένα ορατό ίχνος της μεγάλης του αγάπης για μας, ένα σημείο αναφοράς για τη ζωή και τη σωτηρία μας. Γιατί αυτό είναι ο Σταυρός, για εμάς τους χρι­στιανούς. Είναι το σύμβολο της θυσίας του Χριστού, αλλά και της νίκης του κατά της αμαρτίας. Είναι το σημείο της δυνάμεώς του που ενεργεί ανά τους αιώνες για όσους το επικαλούνται ή το σημειώνουν, και τους προστατεύει και τους σώζει.

Είναι όμως ο Σταυρός του Κυρίου μας και το σημείο αναφοράς στον αγώνα μας για τη σωτηρία. Αν ο Χριστός σταυρώθηκε για να μας απαλλάξει από την αμαρτία και να καταστήσει μετόχους της σωτηρίας και κληρονόμους της βασιλείας του, τότε μπορούμε και εμείς να γίνουμε συμμέτοχοι του Σταυρού του ανταποδίδοντας την αγάπη του προκειμένου να γίνουμε μέτο­χοι και της σωτηρίας.

Αυτό ακριβώς κάνει και ο από­στολος Παύλος, όταν λέγει, όπως ακούσαμε στο σημερινό αποστολι­κο ανάγνωσμα, «Χριστώ συνε­σταύ­­ρωμαι». Αν ο Χριστός σταυ­ρω­θηκε για τις αμαρτίες μας, οφείλουμε και εμείς να σταυρω­νόμεθα μαζί του, γιατί με τον τρο­πο αυτό θα μπορέσουμε να ενω­θούμε μαζί του και να ζήσουμε όπως θα ήθελε Εκείνος να ζούμε, για να κερδίσουμε τη σωτηρία μας.

Γιατί σταύρωση για μας δεν σημαί­νει αυτό που υπέμεινε ο Χριστός. Δεν σημαίνει να σταυρωθούμε σω­ματικά πάνω σε κάποιον σταυρό, αλλά να ζήσουμε σύμφωνα με το θέλημα και τις εντολές του, έστω και εάν αυτό προϋποθέτει να πιέ­σουμε τον εαυτό μας ή να υπομεί­νουμε όσα συνεπάγεται η κατά Θεόν ζωή. Διότι δεν είναι δυνατόν να κερδίσουμε την άφεση των αμαρτιών, που επήγασε από τον Σταυρό του Χρι­στού, εάν εμείς επιμένουμε στην αμαρτία.

Γι᾽ αυτό και ο πρωτοκορυφαίος απόστολος Παύλος επεξηγεί την ομολογία του, ότι έχει συσταυρω­θεί με τον Χριστό, με τη διαβεβαίω­ση ότι έχει ταυτίσει απόλυτα τη ζωή του με τη δική του. «Χριστώ συνεσταύρωμαι, ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός».

Η σταύρωση, λοιπόν, του ανθρώ­που με τον Χριστό, συνεπάγεται την προσπάθεια του ανθρώπου να μην ζει όπως θα ήθελε ο ίδιος, να μην επιτρέπει στον εαυτό του να ακολουθεί τη μεταπτωτική ροπή προς την αμαρτία, αλλά να αγωνί­ζεται να ακολουθεί τον τρόπο με τον οποίο μας υπέδειξε ο Χριστός να ζούμε και με τον λόγο του και με το παράδειγμα της ζωής του.

Και όταν ο άνθρωπος ζει σύμφω­να με το Ευαγγέλιο, τότε η ζωή του ταυτίζεται με τη ζωή του Χριστού, τότε έχει τον Χριστό ενοικούντα και μένοντα στην ψυχή του, όπως τον είχε και ο μέγας απόστολος Παύλος, τότε τίποτε δεν μπορεί να τον χωρίσει από την αγάπη του, τότε κάθε σταυρός, τον οποίο κα­λούμεθα να σηκώσουμε στη ζωή μας, είτε είναι σταυρός ασθενείας, είτε θλίψεως, είτε της κακίας και της αδικίας των ανθρώπων, είτε τρα­γικών γεγονότων και συμφορών, σαν αυτές που υπέστησαν και υπέμειναν οι πατέρες και οι μητέ­ρες μας πριν από 100 χρόνια κατά τη Μικρασιατική καταστροφή και τους οποίους μνημονεύουμε σήμε­ρα, ή όποιος άλλος σταυρό, τον οποίο θα επιτρέψει ο Θεός, μπορού­με να τον σηκώσουμε με τη δύναμή του, με τη δύναμη του τιμίου Σταυ­ρού του Κυρίου μας, ώστε να επα­να­λαμβάνουμε και εμείς μαζί με τον απόστολο Παύλο: «Χριστώ συνε­σταύρωμαι, ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός».

Περισσότερες φωτογραφίες ΕΔΩ