Ο Ηγούμενος της Ι.Μ. Κουτλουμουσίου στην Ι. Μ. Κιλκισίου: Τι είναι καλό και τι κακό στη ζωή μας

Μέσα σε κλίμα θρησκευτικής κατάνυξης τελέστηκε ο τέταρτος κατανυκτικός Εσπερινός στην Ιερά Μητρόπολη Πολυανής και Κιλκισίου, την Κυριακή της Σταυροπροσκηνήσεως, 6 Απριλίου 2013, στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πολυανής και Κιλκισίου κ. Εμμανουήλ.
Ομιλητής της πνευματικής ομιλίας που ακολούθησε κατά την διάρκεια του Εσπερινού ήταν ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου Αγίου Όρους πανοσολογιώτατος αρχιμανδρίτης Χριστόδουλος, ο οποίος ανέπτυξε περιεκτικά και ουσιαστικό το θέμα: «Η παρουσία και οι μορφές του κακού στον κόσμο».
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Εμμανουήλ ευχαρίστησε θερμά τον Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου για την αποδοχή της πρόσκλησης να παραστεί στο Κιλκίς για ακόμη μια φορά και να γεμίσει τις καρδιές των πιστών με λόγο πνευματικό, λόγο αγάπης και ενίσχυσης.

«Το θέμα μου είναι η παρουσία, οι μορφές και φύση του κακού. Το κακό είναι ένα πρόβλημα φιλοσοφικό, κοινωνικό, προσωπικό. Όμως, μη σας πιάνει κατάθλιψη. Δεν σκοπεύω να δώσω στο κακό αξία και μέγεθος. Σκοπεύω μάλλον να κάνω κάποιες διευκρινήσεις για το τι είναι καλό και τι είναι κακό στη ζωή μας, έτσι ώστε να ζούμε πιο αληθινά, και να μην αφήνουμε το ψέμα να ριζώνει και να δουλεύει μέσα μας» είπε στην αρχή της ομιλίας του ο Ηγούμενος π. Χριστόδουλος ενώ σε άλλο σημείο της μεστής ομιλία του ανέφερε: «Υπάρχει ένας νόμος πνευματικός: όσο η ψυχή απομακρύνεται από τη ζωή, τόσο πλησιάζει το θάνατο. Ζωή ο Θεός, στέρηση της ζωής ο θάνατος. Με την αλλοτρίωση μας από τον Θεό, εξαιτίας της πονηρίας και του εγωισμού μας, εμείς οι ίδιοι κατασκευάζουμε το δικό μας θάνατο.

Όπως λέει στον Μεγάλο Κανόνα ο άγιος Ανδρέας Κρήτης, όσο κι αν μας περιβάλλουν άγρια θηρία, εμείς γινόμεθα δήμιοι της ψυχής μας. Η κατάσταση αυτή προκαλεί πόνο, και αγωνία και ανασφάλεια. Οι αρνητικές αυτές εμπειρίες, ο πόνος, η αγωνία, το άγχος, η ανασφάλεια, μας χτυπούν ένα καμπανάκι. Εάν τις αξιοποιήσουμε, μπορεί να αναζητήσουμε και να ξαναβρούμε τον εαυτό μας, και με την μετάνοια να επιστρέψουμε στον Θεό. Μπορεί όμως, αντ’ αυτού, να γαντζωνόμεθα ακόμη περισσότερο από τα υλικά αγαθά, να γινόμεθα περισσότερο κακοί, περισσότερο ιδιοτελείς, περισσότερο μίζεροι και αφιλάνθρωποι. Το τι θα κάνουμε, εξαρτάται από τη δική μας διάθεση, τη δική μας προαίρεση».

«Οφείλουμε να το ομολογήσουμε: οι προτεραιότητες μας δεν είναι αυτές που παραγγέλει ο Χριστός. Ο Χριστός μακαρίζει την πτωχεία, αλλά εμείς την ξορκίζουμε σαν κακό. Κι ό,τι ακούμε στην Εκκλησία ή στους βίους των αγίων, μαρτύρων και οσίων, το θαυμάζουμε μεν, αλλά θέλουμε να είναι μακριά  από μας. Θα μπορούσε ποτέ μια μητέρα να ενθαρρύνει το παιδί της στο μαρτύριο; Όχι δα, δε ζητά από μας Θεός να γίνουμε μάρτυρες ή όσιοι! Αυτά είναι για μεμονωμένα άτομα, τα οποία ο Θεός έχει εκλέξει, όχι για μας» είπε ο π. Χριστόδουλος.