Το Σάββατο 1η Φεβρουαρίου, στον Ιερό Ναό του Αγίου Παντελεήμονος στον Άλιμο, ο Σεβασμ. Μητροπολίτης Νέας Σμύρνης κ. Συμεών χειροτόνησε Διάκονο τον κ. Αναστάσιο Σταματίου.
Οπως αναφέρει ανακοίνωση της Μητρόπολης: “Ο νέος Διάκονος είναι 34 ετών, γόνος πολύτεκνης οικογενείας, έγγαμος, και αναμένουν συν Θεώ, με την σύζυγό του Μαρίνα το πρώτο τους παιδί.
Είναι πτυχιούχος της Σχολής Χημικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου και αυτή την περίοδο φοιτά και στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Μέχρι σήμερα εργάζεται σε μία Ιαπωνική εταιρία που ασχολείται με την παρακολούθηση και συντήρηση των ακυρωτικών μηχανημάτων του Μετρό.
Διπλωματούχος της Βυζαντινής Μουσικής, κρατούσε ως τώρα το αριστερό αναλόγιο του Ιερού Ναού του αγίου Παντελεήμονος, ενορία στην οποία γαλουχήθηκε εκκλησιαστικά για 8 περίπου χρόνια.
Οι ενορίτες του αγίου Παντελεήμονος που γνώρισαν από κοντά τον π. Αναστάσιο, χριστιανοί και γειτονικών ενοριών, καθώς και πολλοί κληρικοί συμπροσευχήθηκαν στη χειροτονία του και ευχήθηκαν να φανεί άξιος της ιερής διακονίας που επωμίσθηκε.
Ακολουθεί η προσφώνηση του Σεβασμ. Μητροπολίτη μας :
«Αγαπητέ μου υποδιάκονε Αναστάσιε,
Προσφιλέστατοι αδελφοί χριστιανοί της ευλογημένης Ενορίας του Αγίου Παντελεήμονος,
Δύο είναι τα αισθήματα που συνέχουν την ψυχή ενός επισκόπου κάθε φορά που καλείται να χειροτονήσει κάποιο νέο κληρικό.
Το πρώτο είναι η ευθύνη. Η ευθύνη που επωμίζεται γι᾽ αυτόν που αποφάσισε να χειροτονήσει. Είναι άραγε άξιος; Θα γίνει ένας καλός κληρικός; Θα υπηρετήσει επάξια την Εκκλησία μας; Θα ωφελήσει ή θα ζημιώσει; Θα οικοδομήσει με τη διαγωγή και την παρουσία του ως ιερωμένος μέσα στην Εκκλησία ή θα βλάψει;
Το δεύτερο είναι η χαρά. Η χαρά γιατί τον αξιώνει ο Θεός να εισαγάγει στην ιερατική οικογένεια ένα νέο κληρικό που θα συνεχίσει τη διακονία της Εκκλησίας. Να ιερουργεί τα μυστήρια, να κηρύττει τον λόγο του Θεού, να διαποιμαίνει σαν καλός ποιμένας τους χριστιανούς για χάρη των οποίων χειροτονείται.
[irp posts=”545943″ name=”Ο Φωκίδος Θεόκτιστος χειροτόνησε τον 24χρονο μοναχό Νεκτάριο σε διάκονο”]
Εμείς οι μεγαλύτεροι κάποια στιγμή θα αναχωρήσουμε από τον παρόντα κόσμο. Νεώτεροι θα παραλάβουν τη σκυτάλη της ιερατικής διακονίας. Νεώτεροι θα συνεχίσουν το έργο του Θεού. Κι εκείνοι ιερατεύοντας, θα προσεύχονται και θα μνημονεύουν ευγνωμόνως στην Πρόθεση, συν τοις άλλοις, και το όνομα του επισκόπου που άπλωσε τα χέρια του και με τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος τους ανέδειξε λειτουργούς της Εκκλησίας.
Δεν ξέρω, αγαπητοί μου, αλλά αυτή την ώρα που μέλλει να τελέσουμε τη χειροτονία του πολυαγαπητού μας Τάσου η χαρά που αισθάνομαι είναι μεγάλη. Τολμώ να πω, περισσότερη από την ευθύνη. Γιατί; Γιατί και σείς όλοι και η ταπεινότης μου τον γνωρίζουμε από μικρό παιδί.
Προέρχεται από τα σπλάχνα μιάς χριστιανικής οικογένειας που γνωρίζουμε. Ανατράφηκε χριστιανικά, με φόβο Θεού και ευλάβεια. Ούτε οι πειρασμοί των εφηβικών και νεανικών χρόνων ούτε οι σπουδές του στο Πολυτεχνείο τον απομάκρυναν από τη χριστιανική ζωή. Έμεινε, χάριτι Κυρίου, σταθερός. Μέσα στην Εκκλησία. Σπουδάζοντας και την εκκλησιαστική μας μουσική, από τη νεότητά του ανεδείχθη αριστερός ιεροψάλτης της Ενορίας και με το χάρισμά του δοξολογούσε τον Θεό και υπηρετούσε με ζήλο και σεμνότητα την κοινή λατρεία της Ενορίας.
Επέλεξε να ακολουθήσει τον έγγαμο βίο και ο φιλάνθρωπος Κύριος έβαλε δίπλα του μια πιστή και σεμνή κόρη, τη Μαρίνα, γόνος και αυτή μιάς συνειδητής πολύτεκνης χριστιανικής οικογένειας.
Κορυφαία στιγμή αυτής της θεοφιλούς διαδρομής είναι η σημερινή ημέρα· η είσοδός του στις τάξεις του ιερού Κλήρου με τη χειροτονία του στον πρώτο βαθμό της ιερωσύνης, αυτόν του Διακόνου.
Αγαπητέ μου Αναστάσιε,
Είναι πολλή η χαρά όλων μας, όχι μόνο η δική μου. Και από τα βάθη της καρδιάς μας ανέρχεται ολόθερμη η ευχή ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός να σε επισκιάσει με τη χάρη του Παναγίου Πνεύματός Του και να σε αναδείξει άξιο λειτουργό και ανεπαίσχυντο εργάτη της Εκκλησίας μας.
Ας μου επιτραπεί να μεταφέρω κι εδώ, γιατί πιστεύω ότι ταιριάζει, αυτό που διατυπώνει ως ευχή και ο Ηγούμενος όταν κείρει —όταν κάνει δηλαδή— ένα δόκιμο μεγαλόσχημο μοναχό : Διάλεξες, πράγματι, καλό και ευλογημένο έργο. Όμως, οφείλεις και να το φέρεις εις πέρας, διότι τα καλά έργα με κόπο αποκτώνται και με πολλή προσπάθεια γίνονται κατορθωτά.
Έχε θάρρος, παιδί μου. Στήριξε την ελπίδα σου στον Κύριο. «Όποιος διακονεί», λέει ο απόστολος Πέτρος, «να το κάνει με τη δύναμη που του δίνει ο Θεός» (Α’ Πετρ. 4,11). Και η ομολογία του άλλου κορυφαίου αποστόλου, του Παύλου, «πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ» (Φιλ. 4,13) —ας αποτελεί το θεμέλιο της ιερατικής σου ζωής και διακονίας. Αμήν».
-120x86.jpg)
