Ι.Μ. ΠΑΤΡΩΝ – Στις 30 Μαίου 1826, έκλεισε τα χοικά του μάτια και άφησε την ψυχή του να φτερουγίση, στην αγκαλιά του Κυρίου μας, τον Οποίο τόσον ηγάπησε ο θρυλικός, ο μέγας, ο λεοντόκαρδος και γενναιόψυχος Ιεράρχης των Πατρών, ο γνωστός ως Παλαιών Πατρών Γερμανός.
Κάθε χρόνο ο Μητροπολίτης Πατρών, ο Ιερός Κλήρος και ο ευσεβής Πατραικός Λαός, με Θεία Λειτουργία και ιερό Μνημόσυνο, τιμούν την μνήμη του γενναίου Ιεράρχου, ο οποίος κατά τα πικρά και μαύρα χρόνια της Τουρκικής σκλαβιάς, πήρε στους ώμους του, τις τύχες της Πατρίδος μας και αγωνίστηκε μαζί με τους Προκρίτους και τους αγωνιστάς, τους οπλαρχηγούς τα παλληκάρια, υπέρ πίστεως και πατρίδος.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών κ.κ. Χρυσόστομος, ετέλεσε την Θεία Λειτουργία και το ιερό μνημόσυνο του Παλαιών Πατρών Γερμανού, στις 30 Μαίου 2024 στον Ιερό Ναό του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, του Επισκοπείου Πατρών και ανεφέρθη με λόγια θερμά και συγκινητικά για τον λαμπρό Ιεράρχη, το τέκνον της ηρωοτόκου και αγιοτόκου Δημητσάνης, τον Αρχιδιάκονο του Γρηγορίου του Ε’, τον Ιεράρχη που ύψωσε στην Αγία Λαύρα το Λάβαρο της Επαναστάσεως, στις 17 Μαρτίου του 1821 και στις 25 Μαρτίου του ιδίου έτους ύψωσε την Σημαία και ευλόγησε τα όπλα του αγώνος στην πόλη των Πατρών, κάνοντας αντίστοιχα την διακήρυξη της Αγίας Λαύρας και εκείνην, το γνωστόν Μανιφέστο του Παλαιών Πατρών Γερμανού, στην πόλη των Πατρών.
Μίλησε για τον γνήσιο και ατόφιο Έλληνα Κληρικό, που έφθασε μέχρι την Ιταλία, προκειμένου να αγωνισθή για την Ελλάδα και να εύρη τρόπους να ενισχυθή ο αγώνας.
Για τον Δεσπότη, ο οποίος από Ελληνικά χέρια εσύρθη γυμνός και καταφρονεμένος, (τι κρίμα, όπως συνέβη με όλους σχεδόν τους αγωνιστάς του 1821), δεμένος πίσω από ένα άλογο, μέσα στα χιόνια και στα κακοτράχαλα της Αχαίας βουνά, από το Μοναστήρι της Χρυσοποδαρίτισσας των Νεζερών των Πατρών, μέχρι τη Γαστούνη της Ηλείας και για τον οποίο η λαική μούσα θα μας πληροφορήση σχετικά με το μαρτύριό του.
«Εσείς πουλιά πετούμενα περήφανα πουλιά μου,
Μην είδατε τον Γερμανό της Πάτρας το Δεσπότη;
Ούτε σε διάβα φάνηκε, ουδέ σε Μοναστήρι,
εχτές προχτές τον είδαμε εκεί στού Καλλιμάνη.
Μουλάρια τον εσέρνανε και ρόντα τον τραβούσε,
προς το Χλιμούτσι τράβαγαν στα έρμα τα μπουντούρια,
και όντας τον ρωτήξαμε, μας είπε ένα τραγούδι,
«Οι φίλοι φίδια γίνονται
και οι κουμπάροι αστρίτες,
και οι καλοί γειτόνοι σου, σαν κολοβές οχίτσες.
Όπου σταθείς κι όπου βρεθείς,
τηράνε να σε φάνε»
Αυτόν τον Ιεράρχη, τιμάμε συνέχισε ο Μητροπολίτης Πατρών, κάθε ημέρα, όχι μόνο σήμερα και ατενίζοντας τον ανδριάντα του στα Ψηλά Αλώνια των Πατρών, εμπνεόμεθα και παίρνομε δύναμη να συνεχίσωμε και τον δικό μας αγώνα, για την πίστη και την πατρίδα.
Επίσης ο Σεβασμιώτατος, ανεφέρθη και σε όσους, κυρίως τελευταία, με λύσσα πολεμούν τις ιερές αυτές μορφές των Εθνοιερομαρτύρων και αγωνιστών, όπως του Γρηγορίου του Ε’, του Παλαιών Πατρών Γερμανού και άλλων.
Πρόκειται, είπε για μια προσπάθεια, πλην εις μάτην, των εθνομηδενιστών, να παραχαράξουν και να αλλοιώσουν την ιστορία μας, υπηρετώντας αλλότρια συμφέροντα.
…Εμείς, κατέληξε ο Σεβασμιώτατος, με καύχηση εν Κυρίω και χαρά και αγαλλίαση, θα επαναλαμβάνωμε τους στίχους που παρουσιάζουν την δόξα του Δεσπότη της Πάτρας:
«Χαρά που τόχουν τα βουνά
τα κάστρα περηφάνεια
να βλέπης διάκους με σπαθιά
Παπάδες με ντουφέκια
να βλέπης και τον Γερμανό
της Πάτρας τον Δεσπότη
Πως ευλογάει τάρματα
κι ευχέται τους λεβέντες».
