Του Μητροπολίτου Ζιμπάμπουε Σεραφείμ Κυκκώτη
ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΖΙΜΠΑΜΠΟΥΕ – Στην ευαγγελική περικοπή αυτής της Κυριακής (Ματθ. 4, 18 – 23) βλέπουμε πως τέσσερις από τους σημαντικότερους Μαθητές του Χριστού, στην κλήση τους να τον ακολουθήσουν, εγκαταλείπουν τα πάντα χωρίς δισταγμό κι αμφιβολία. Θυσιάζουν τα πάντα για να γίνουν Μαθητές του Χριστού.
Η Εκκλησία μας για να συνεχίσει σήμερα το άγιο έργο της με επιτυχία χρειάζεται ανθρώπους με τις ίδιες αρετές και με την ίδια αυτοθυσία. Η ταραγμένη εποχή μας χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε σύγχρονους απόστολους για να μας οδηγήσουν με τη διδασκαλία του Χριστού έξω από τα αδιέξοδα που μας οδήγησαν αμαρτωλοί άνθρωποι.
Αυτή η ποιμαντική αναγκαιότητα είναι μόνο η μια διάσταση της επιτυχίας της Εκκλησίας μας στο σωτηριολογικό της έργο. Η δεύτερη πραγματικότητα που πρέπει να χαρακτηρίζει τη ζωή της Εκκλησίας μας είναι η διάσταση της οικουμενικότητας και παγκοσμιότητας του χαρακτήρα του ευαγγελικού έργου, όπως αυτό μαρτυρείται με σαφήνεια μέσα από την προτροπή του Αποστόλου των Εθνών, σοφού Παύλου, όπου τονίζει, ότι «ουκ ενι Ιουδαίος, ουδέ Έλλην, ουκ ένι δούλος, ουδέ ελεύθερος, ουκ ένι άρσεν και θήλυ, πάντες γαρ υμείς εις εστέ εν Χριστώ Ιησού (Γαλ. 3,28).
Η δεύτερη λοιπόν διάσταση του σωτηριολογικού έργου της Εκκλησίας μας είναι η συνεχής προσπάθεια της να μεταφέρει το Ευαγγελικό μήνυμα της σωτηρίας προς όλους τους ανθρώπους, προς όλες τις Εθνότητες, σε μαύρους και λευκούς, σε μικρούς και μεγάλους, σε μετανάστες και πρόσφυγες, σε ανάπηρους και υγιείς, σε όλες τις φυλές της γης.
Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και τίμιοι με τους εαυτούς μας. Μεγαλωμένοι με τις ανθρώπινες αδυναμίες και τις κοινωνικές αδικίες του διαχωρισμού των ανθρώπων, σε ημέτερους και κομματικούς αντιπάλους, ανάλογα με την στενή κομματική ιδεολογία, το αποτέλεσμα ήταν να κτισθεί ένα τεράστιο τείχος αποξένωσης ακόμη και στους πολιτικούς αρχηγούς μας, που ακόμη και στις πιο κρίσιμες στιγμές του Έθνους, τους βλέπουμε απροετοίμαστους να δώσουν προτεραιότητα στην εθνική ομοψυχία και κοινή δράση.
Η κάθε κρίση, όπως η σημερινή της πανδημίας του κορωνοϊού και της οικονομικής που θα ακολουθήσει, ξεπερνιούνται όταν έχουμε πρότυπο στη ζωή μας τους τέσσερις αποστόλους, που αναφέρεται η ευαγγελική περικοπή της Κυριακής. Να έχουμε συνείδηση της αποστολής μας και με φόβον Θεού να κάνουμε ότι ωφελεί το κοινωνικό σύνολο και ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Ο βίος μας είναι κοινός και μπορούμε να κάνουμε τη ζωή μας όμορφη αν αφήσουμε χώρο στην καρδιά μας να βασιλέψει η μεγάλη μορφή του Χριστού. Μόνον αν αφήσουμε στη ζωή μας να μας καθοδηγεί ο Χριστός έχουμε ελπίδες για να ζήσουμε σε ένα καλύτερο κόσμο που θα μας οδηγήσει και στην αιωνιότητα του Παραδείσου.
Όταν λέμε να αφήσουμε τον Ιησού Χριστό να μας καθοδηγεί εννοούμε αυτό που τονίζει ο Απόστολος Παύλος να θεωρούμε κάθε πρόβλημα του συνανθρώπου μας ως δικό μας πρόβλημα και να προσπαθούμε να το βοηθήσουμε γιατί έτσι βοηθάμε το δικό μας σώμα, αφού όλοι μας ανήκουμε στο Σώμα του Χριστού (Α’ Κορινθίους 12,26-27 «και είτε πάσχει εν μέλος, συμπάσχει πάντα τα μέλη…..Υμείς δε εστέ σώμα Χριστού και μέλη εκ μέρους». Γι’ αυτό ο Απόστολος Παύλος μας τονίζει με σαφήνεια «ας μη φροντίζει ο καθένας μόνον διά τα δικά του συμφέροντα αλλά και διά τα συμφέροντα των άλλων» (Προς Φιλιπ.1,4).
Ο χριστιανός που δεν διαβάζει καθημερινά την Αγία Γραφή ως μέρος της ζωής του, όπως βρίσκει χρόνο να κοιμάται και να τρώει, κινδυνεύει να πάθει πνευματική ατροφία και τότε και οι σκέψεις του και οι πράξεις του να είναι άδικες προς τον εαυτό του, προς τους ανθρώπους που συναντά και προς το Θεό και τότε φυσικά επιτελούμε αμαρτία και βάσανα για όλους («πάσα αδικία αμαρτία» Α’ Ιωάννου 5,17).
){kind=link}