Μητρ. Κοζάνης: Η Μακεδονία του Μεγάλου Αλεξάνδρου είναι Ελλάδα (ΦΩΤΟ)

Η ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΥΤΟΡΓΙΑ ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΦΑΛΗΡΟΥ

Το πρωί της Tρίτης, 30 Αυγούστου, ο Όρθρος άρχισε στις 7.00 π.μ., οπου χοροστάτησε ο Σεβασμ. Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλος, ο οποίος και προέστη της πολυαρχιερατικής θείας Λειτουργίας που ακολούθησε και η οποία τελέστηκε με τη δέουσα εκκλησιαστικη μεγαλοπρέπεια σε ένα κατάμεστο από πιστούς Ναό.

Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος Σερβίων και Κοζάνης μετά τον αρχικό του χαιρετισμό προς τους αρχιερείς, το τίμιο πρεσβυτέριο και τον πιστό λαό που συνέρρευσε για να τιμήσει τη σεπτή πανήγυρη του αγίου Αλεξάνδρου, ευχαρίστησε τον Σεβ. Μητροπολίτη Νέας Σμύρνης κ. Συμεών για την πρόσκλησή του που δίνει σε όλους την ευκαιρία να «απολαύσουν» το μέγα μυστήριο της Εκκλησίας.

«Ερχόμαστε» είπε «από τη Μακεδονία του Μεγάλου Αλεξάνδρου που πολλοί αμφισβητούν ότι είναι Ελλάδα. Εμείς τους λέμε ότι είναι Ελλάδα, όπως Ελλάδα είναι ο Φίλιππος και οι Μακεδονομάχοι».

«Σήμερα» συνέχισε «τιμούμε έναν άλλο Αλέξανδρο, τον θείον και στύλον της πίστεως, όπως λέει και το απολυτίκιό του.

Για να στέκεται, αδελφοί μου, αυτός ο Ναός και να μας καλύπτει ση-μαίνει ότι είναι γερά θεμελιωμένος, αλλά και ότι έχει και τα υλικά που χρειάζονται για να αντέχει στους σεισμούς και στα πάσης φύσεως ακραία καιρικά φαινόμενα. Έτσι και ο άγιος Αλέξανδρος είχε θεμελιώσει την πίστη του πάνω στην πέτρα που ήταν ο Χριστός, για να μπορέσει να αντικρούσει και να καταρίψει τις κακοδοξίες του Αρείου. Γιατί πίστη χωρίς Χριστό, λέει ο Γρηγόριος Νύσσης, αδελφός του Μεγάλου Βασιλείου, είναι σαν το καλάμι που δεν μπορεί να μείνει σταθερό και σαλεύεται από τους ανέμους.

Είδαμε αυτές τις ημέρες κάποιους αθλητές μας που διακρίθηκαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο και πήραν μετάλλια, έπαθλα δηλαδή. Τα ανθρώπινα έπαθλα είναι προσωρινά. Τα αριστεία όμως που δίνει ο Κύριος είναι παγκόσμια και διαχρονικά.

Τι είναι η Εκκλησία, όμως; Πολλοί πιστεύουν και τα Μέσα Μαζικής Ε-νημέρωσης προσπαθούν να μας πείσουν ότι Εκκλησία είναι μόνο οι ρασοφόροι. Οι ρασοφόροι είναι διάκονοι της Εκκλησίας. Η Εκκλησία είναι το «αποκεκαλυμμένον μυστήριον» που συντελείται εν τω ουρανώ και εν χρόνω στη γη, και πιο συγκεκριμένα στη Ναζαρέτ, στη Βηθλε-εμ, στον Ιορδάνη, στον Σταυρό, και σε όλη τη διάρκεια της σωτηριώ-δους παρουσίας του Χριστού πάνω στη γη. Είναι το σώμα Του και το αίμα Του. Η Πεντηκοστή και το Άγιο Πνεύμα έως της συντελείας του αιώνος θα μένει για να χαριτώνει όλους εκείνους που θεμελίωσαν την πίστη τους στον Χριστό. Ο Ιησούς Χριστός δεν είχε ανάγκη να βα-πτιστεί, να σαραντίσει, αλλά το έκανε για να μας διδάξει πως θα πρε-πει να πορευόμαστε για να γίνουμε μέλη διά του Βαπτίσματος και του Χρίσματος που επισυνάπτεται. Όχι ως καθηκοντολογία, αλλά ως κι-νηση εμβολιασμού και σύνδεσης στο σώμα της Εκκλησίας.

Η Εκκλησία είναι πίστη, πραότητα, εγκράτεια. Είναι όλα αυτά τα χαρίσματα και οι δωρεές του Αγίου Πνεύματος, που περιγράφει ο από-στολος Παύλος στην προς Γαλάτας επιστολή. «Κατά των τοιούτων ουκ έστιν νόμος». Τότε καρποφορούν τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.

Σήμερα έχουμε εκκλησιαστική αγάπη; Πόσοι κόβουν το ψωμί τους για να ταΐσουν τους συνανθρώπους τους που το έχουν ανάγκη; Είμαστε μακρόθυμοι και φιλάνθρωποι, όπως κατ᾽ εξοχήν είναι ο Κύριος και Θεός μας; όχι. Αυτός είναι και ο λόγος που ως έθνος πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο. Δεν αφήνουμε τον Θεό να ενεργήσει για εμάς.

«Πάσαν την βιοτικήν αποθώμεθα μέριμναν» ψάλλουμε αλλά δεν το ε-φαρμόζουμε.

Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε την καταγωγή μας. Πλαστήκαμε «κατ᾽ εικόνα» του Θεού και μας χάρισε την αιωνιότητα. Μέσα στον κο-σμο χάνονται φιλοσοφίες, φλυαρίες, όμως ο άνθρωπος μένει και όταν ακόμη πεθάνει του κάνουμε ωραίο τάφο, για να τον θυμόμαστε, αλλά και για να θυμόμαστε ότι είναι ουράνιος και επιστρέφει στην αρχική του αφετηρία.

Για να πραγματώσουμε τον προορισμό μας πρέπει να εμβολιαστούμε στο σώμα και τα μυστήρια της Εκκλησίας. Ταπείνωση, μετάνοια, εξομολόγηση χρειαζόμαστε. Χωρίς αυτά η θεία Ευχαριστία είναι τίποτα. Ή μάλλον είναι «κρίμα» σε αυτούς που αναξίως μεταλαμβάνουν. Πρότυπό μας και ο θείος Αλέξανδρος, τον οποίο έχουμε ως πρεσβευτή ενώπιον του Κυρίου, ώστε το έθνος μας να βρεί και πάλι τον αληθινό προορισμό του. Αμήν».

Πριν από την απόλυση και το «Δι᾽ ευχών» ο Σεβ. Ποιμενάρχης N. Σμύρνης κ. Συμεών ευχαρίστησε για μια ακόμη φορά τους αδελφούς του Ιεράρχες, τον Σεβ. Μητροπολίτη Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλο, ο οποίος προέστη της θείας Λειτουργίας και κήρυξε τον θείο λόγο, και τον Σεβ. Μητροπολίτη Ελασσώνος κ. Χαρίτωνα, ο οποίος χθες βράδυ προέστη του Πανηγυρικού Αρχιερατικού Εσπερινού. Επίσης ευχαρίστησε και τους δύο Ραδιοφωνικούς Σταθμούς, τόσο της Εκκλησίας της Ελλάδος όσο και την «Πειραική Εκκλησία», γιατί ανταποκρίνονται κάθε χρόνο στο κάλεσμα και αναμεταδίδουν τις ακολουθίες, ώστε να συμμετέ-χουν σε αυτές ακόμη και όσοι δεν μπορούν να είναι παρόντες.