Την Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2017 ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος ιερούργησε στον Ιερό Ναό του Αγίου Ιωάννου, στο χωριό Κουραμάδες, όπου στο τέλος της Θείας Λειτουργίας εγκατέστησε το νέο εφημέριο π. Νικόλαο Λιντοβόη, χειροθετόντας τον σε Οικονόμο Σταυροφόρο.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στους 10 λεπρούς
της Ευαγγελικής περικοπής και στους εορτάζοντες Αγίους Παύλο τον
Θηβαίο και Ιωάννη τον Καλυβίτη. Από μακριά οι 10 λεπροί ζητησαν την
ίαση από τον Κύριό μας και την έλαβαν. Μόνο ένας όμως εξ’αυτών
επέστρεψε στο Χριστό και Τον ευχαρίστησε. Ο Άγιος Ιωάννης προήρχετο
από αρχοντική οικογένεια. Όμως η αγάπη και ο πόθος του για τον
Νυμφίο Χριστό ήταν τόσο μεγάλος, ώστε πήρε την απόφαση να φύγει
από το σπίτι, μαζί με έναν περαστικό μοναχό από τη Μονή των
Ακοιμήτων. Μαζί του πήρε ένα Ευαγγέλιο, που του είχαν δωρήσει οι
γονείς του και άρχισε τον ασκητικό του αγώνα.
[irp posts=”325648″ name=”Ο Μητροπολίτης Κέρκυρας στον Βόλο”]
Οι γονείς του εν τω μεταξύ τον θεώρησαν νεκρό. Μετά από τρία χρόνια όμως ο Άγιος
Ιωάννης επέστρεψε, ρακένδυτος και εξουθενωμένος. Ζήτησε να του
φτιάξουν μια καλύβα στην αυλή του σπιτιού του και όταν αισθάνθηκε ότι
το τέλος της επίγειας ζωής του έφθασε, επέστρεψε στους γονείς του, το
Ιερό Ευαγγέλιο. Μόνο τότε αναγνώρισαν οι οικείοι του το παιδί τους.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Καλυβίτης, έζησε με την Άκτιστη Χάρη του Τριαδικού
Θεού, διδάσκοντας τους υπόλοιπους ανθρώπους να ζουν κατά Χριστόν.
Επιπλέον ο Μητροπολίτης Κερκύρας αναρωτήθηκε πόσοι από εμάς
σήμερα, μιλάμε για το Χριστό πόρρωθεν και πόσοι επιστρέφουμε στη
Χάρη και Αγιότητα του Θεού. Η πνευματική μας ζωή δυστυχώς είναι
επιφανειακή. Βλέπουμε μόνο αυτά που είναι ορατά. Ο Κύριός μας όμως
αναρωτιέται και Εκείνος. Όλοι σας δεν βαπτισθήκατε στο όνομα της
Αγίας Τριάδος και δεν γίνατε κοινωνοί Θείων Χαρισμάτων ; Ομοιάζουμε
με τους εννέα λεπρούς, όντες αχάριστοι, συμπλήρωσε ο Σεβασμιώτατος.
Καταλήγοντας ο κ. Νεκτάριος ευχήθηκε ο Χριστός να δίδει πλούσια
τη Χάρη του σε όλους και εμείς να Τον ευχαριστούμε και να Τον
δοξολογούμε διαρκώς για το μεγαλύτερο δώρο που μας έχει χαρίσει, το
να υπάρχουμε, κοινωνώντας αγαπητικά με το Δημιουργό μας.
){kind=link}