Παλατίτσια: Την Κυριακή 28 Ιανουαρίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο Λόγο στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Παλατιτσίων.
Στο τέλος της θείας Λειτουργίας ευχήθηκε στον άγοντα τα ονομαστήριά του Αρχιμ. Εφραίμ Δοβρινό, προϊστάμενο της Ενορίας.
ΟΜΙΛΙΑ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ
«Εις τούτο γάρ και κοπιώμεν …, ότι ηλπίκαμεν επί Θεώ ζώντι».
Η ζωή όλων των ανθρώπων, ακόμη και αυτών που θεωρούνται προνομιούχοι, είναι γεμάτη από κόπους και αγώνες. Άλλοτε αγωνίζεται και κοπιάζει ο άνθρωπος για να αποφύγει κινδύνους που απειλούν τη ζωή και την ύπαρξή του. Άλλοτε για να διατηρήσει τα κεκτημένα. Άλλοτε πάλι για να βελτιώσει τη θέση του και να αυξήσει τα υπάρχοντά του. Άλλοτε κοπιάζει και αγωνίζεται σύμφωνα με τους νόμους και τις ηθικές αξίες και άλλοτε επιλέγει τον εύκολο δρόμο της αδικίας η και της αμαρτίας, όπως έκανε και ο αρχιτελώνης Ζακχαίος, πρίν να συναντήσει τον Χριστό, όπως ακούσαμε στη σημερινή ευαγγελική περικοπή.
Όλοι αυτοί οι κόποι και αγώνες στηρίζονται στην ελπίδα. Ελπίζουμε ότι θα κερδίσουμε, ελπίζουμε ότι θα επιτύχουμε, ελπίζουμε ότι θα αποκτήσουμε αυτό που επιδιώκουμε. Χωρίς ελπίδα κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να αγωνισθεί, γιατί δεν είναι δυνατόν να αγωνίζεσαι για κάτι, το οποίο εξαρχής πιστεύεις ότι δεν θα αποκτήσεις. Γι᾽ αυτό ακόμη και μία μικρή επιτυχία, η οποία επιβεβαιώνει την ελπίδα, μας δίδει δύναμη και ώθηση να αγωνισθούμε και να κοπιάσουμε περισσότερο για ό,τι επιθυμούμε να αποκτήσουμε.
Και εάν οι περισσότεροι αγώνες και κόποι των ανθρώπων αποβλέπουν στην επίτευξη στόχων η στην απόκτηση αγαθών που θα πραγματοποιηθούν μέσα σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα, υπάρχουν αγώνες και προσπάθειες, το αποτέλεσμα των οποίων υπερβαίνει χρονικά τα όρια της ανθρωπίνης ζωής. Σε αυτούς τους αγώνες αναφέρθηκε και ο πρωτοκορυφαίος απόστολος Παύλος στο αποστολικό ανάγνωσμα που ακούσαμε σήμερα, απευθυνόμενος προς τον μαθητή του απόστολο Τιμόθεο.
Ποιοί είναι αυτοί οι αγώνες; Είναι οι πνευματικοί αγώνες, είναι οι αγώνες που κάνει ο ίδιος για τη διάδοση του ευαγγελίου του Χριστού και στους οποίους έχει συμπαραστάτη και τον μαθητή του Τιμόθεο.
Πόσους κόπους δεν έκανε, πόσες ταλαιπωρίες δεν υπέμεινε ο απόστολος Παύλος, διατρέχοντας όλον τον κόσμο, από τα Ιεροσόλυμα μέχρι τη Ρώμη, προκειμένου να κηρύξει το Ευαγγέλιο. Αλλά και ακόμη πόσες διώξεις, πόσες φυλακίσεις, πόσες ύβρεις και συκοφαντίες, πόσες στερήσεις και πόσους πειρασμούς δεν αντιμετώπισε, προκειμένου να φέρει εις πέρας το έργο το οποίο είχε αναλάβει, ακολουθώντας συγχρόνως με πιστότητα το θέλημα και τις εντολές του Χριστού.
Τι ήταν όμως αυτό που του έδιδε δύναμη για τους αγώνες και την προσπάθειά του; Ήταν η ελπίδα του «επί Θεώ ζώντι». Κοπίαζε, αγωνιζόταν, υπέμενε ο μέγας απόστολος Παύλος όχι επειδή ήλπιζε σε κάποιο πρόσκαιρο κέρδος η όφελος, όχι για να ικανοποιηθεί βλέποντας τις προσπάθειές του να καρποφορούν, όχι για να τιμηθεί εδώ στη γη από τους ανθρώπους, αλλά επειδή ήλπιζε «επί Θεώ ζώντι».
Στήριζε την ελπίδα του στην πίστη του στον Χριστό, ο οποίος γνώριζε ότι είναι Θεός ζών, Θεός που υπάρχει, που παρακολουθεί τη ζωή μας και θα έλθει «κρίναι ζώντας και νεκρούς», για να ανταποδώσει στον καθένα κατά τα έργα του και να αποδώσει στους εκλεκτούς του τον στέφανο της δικαιοσύνης.
Γι᾽ αυτό και δεν δυσφορούσε στις δυσκολίες και στις δοκιμασίες που συναντούσε ο απόστολος Παύλος. Είχε στραμμένο το βλέμμα και την ψυχή του στον Χριστό, για χάρη του οποίου υπέμενε τα πάντα, αλλά και αρνήθηκε πολλά, και μάλιστα θεωρώντας τα σκύβαλα, δηλαδή σκουπίδια, προκειμένου να κερδίσει τον Χριστό, γιατί απέβλεπε στο «βραβείο της άνω κλήσεως». Απέβλεπε στην αιώνια ζωή και στα αγαθά που έχει ετοιμάσει ο Χριστός για όσους τον αγάπησαν και τον ακολούθησαν.
Αυτή η ελπίδα στον Χριστό και σε όσα υπόσχεται να χαρίσει στους ανθρώπους παρακίνησε και τον αρχιτελώνη Ζακχαίο να προσφέρει τη μισή του περιουσία στους φτωχούς και να επιστρέψει το τετραπλάσιο σε όσους είχε αδικήσει και συκοφαντήσει. Να απαρνηθεί δηλαδή όλα εκείνα τα οποία συγκέντρωνε στη ζωή του, γιατί συνειδητοποίησε βλέποντας και ακούοντας τον Χριστό, ότι έχει μεγαλύτερη αξία να αγωνίζεσαι και να θυσιάζεις αγαθά και ευχαριστήσεις και απολαύσεις υλικές, προκειμένου να είσαι κοντά στον Θεό αιώνια.
Και αυτή η ελπίδα, για την οποία διαβεβαιώνει ο απόστολος Παύλος τον μαθητή του Τιμόθεο, θα πρέπει να ενθαρρύνει και να ενισχύει και εμάς στον αγώνα μας τον πνευματικό, για να ζούμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, για να αντιμετωπίζουμε τους πειρασμούς και τις δυσκολίες που συναντούμε, για να πηγαίνουμε αντίθετα στο ρεύμα του κόσμου και στις αδυναμίες και τα πάθη μας.
Με αυτή την ελπίδα έζησαν και αγωνίσθηκαν και οι άγιοι της Εκκλησίας μας, ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, τον οποίο εόρτασε η Εκκλησία μας χθές, και ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος, τον οποίο τιμούμε σήμερα, και αυτό καλούσαν και τους ανθρώπους της εποχής τους αλλά και εμάς σήμερα να κάνουμε. Ιδιαιτέρως μάλιστα ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, τον οποίο εξόρισαν οι ισχυροί της εποχής του, γιατί ελεγχόταν από το κήρυγμά του για τις αδικίες τους και την παραβίαση του νόμου του Θεού. Όμως εκείνος έκανε το χρέος του, όπως το κάνει πάντοτε η Εκκλησία μας. Όπως το κάνει και σήμερα, εκφράζοντας την αντίθεσή της στην προσπάθεια αποσταθεροποιήσεως του ιερού θεσμού της οικογενείας με την καθιέρωση γάμου μεταξύ ομοφύλων και την επικύρωση με αυτόν μιάς σχέσεως που είναι αντίθετη προς το Ευαγγέλιο και τις αρχές της πίστεώς μας.
Σε αυτές τις αρχές άς παραμείνουμε όλοι εδραίοι και αμετακίνητοι, γιατί και οι άνθρωποι και νόμοι τους έρχονται και παρέρχονται, ενώ η πίστη στον Χριστό είναι η μόνη που μένει και οδηγεί όσους την έχουν και ζούν σύμφωνα με αυτήν στην αιώνιο ζωή.
-250x180.jpg)
