Την Τρίτη 25 Οκτωβρίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων μετέφερε στον ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου Φλωρίνης τεμαχιο ιερών λειψάνων του αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλύτη προς ευλογία και αγιασμό των πιστών.
Τα ιερά λείψανα υποδέχθηκε προ του ιερού Ναού ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φλωρίνης κ. Θεόκλητος, ιερός κληρος, τοπικές αρχές και πλήθος πιστών.
[irp posts=”307875″ name=”Αγιος Δημήτριος Μυροβλύτης: Ο γέροντας Νεκτάριος Αγιορείτης εξηγεί…”]
Ακολούθησε ο πανηγυρικός εσπερινός της εορτής χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Βεροίας κ. Παντελεήμονος, ο οποίος κήρυξε και το θείο λόγο, και συγχοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Φλωρίνης κ. Θεοκλήτου.
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου
«Ω του παραδόξου θαύματος! υπέρ Χριστού λογχευθείς, ο τρισμάκαρ Δημήτριος, προς εχθρούς εκάστοτε, ρομφαία ώφθη δίστομος», ψάλαμε πανηγυρικά προ ολίγου, αδελφοί μου, προς τιμήν του γενναίου αθλητού του Κυρίου, του στεφηφόρου και καλλινίκου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου, και διακηρύξαμε κι εμείς το μέγα και παράδοξο θαύμα που συμβαίνει με τον μεγαλώνυμο μάρτυρα. «Υπέρ Χριστού λογχευθείς … ρομφαία ώφθη δίστομος».
Ανώτατος αξιωματούχος του ρωμαικού στρατού ήταν ο άγιος μεγαλομάρτυς Δημήτριος, ανθύπατος της Ελλάδος, τιμημένος από τον ίδιο τον αυτοκράτορα, παρά το νεαρό της ηλικίας του, χάρη στα εξαιρετικά του προσόντα.
Και όμως αυτόν τον νεαρό αξιωματούχο που τον εκτιμούσαν και τον θαύμαζαν οι πάντες, διέταξε ο αυτοκράτορας Μαξιμιανός να τον συλλάβουν και να τον φυλακίσουν, γιατί πίστευε στον Χριστό, γιατί κήρυττε τον Χριστό, γιατί καθοδηγούσε και άλλους νέους σ᾽ αυτή την πίστη και η ευχή του τους έδινε τη δύναμη να νικούν όσους αρνούντο και αμφισβητούσαν τον Χριστό ως τον αληθινό Θεό.
Μία επίκληση, η επίκληση του μαθητού του Νέστορος, «ο Θεός του Δημητρίου, βοήθει μοι», ήταν αρκετή για να μεταβάλλει την αγάπη του αυτοκράτορος προς τον χαρισματικό ανθύπατο της Ελλάδος σε θυμό και οργή και να οδηγήσει τον άγιο Δημήτριο στο μαρτύριο. Έτσι πίστευε ο Μαξιμιανός ότι θα έκανε τη φωνή του Δημητρίου να σιωπήσει και την ευχή του να μην έχει πλέον ισχύ εναντίον των υπερμάχων της πίστεως των ειδώλων.
Στο βάθος της ψυχής του όμως γνώριζε και αυτός ο σκληρός και ανάλγητος Μαξιμιανός το μέγεθος της δυνάμεως του αγίου Δημητρίου. Γι᾽ αυτό και δεν επέλεξε να τον θανατώσει δημόσια, παρουσιάζοντας το μαρτύριό του ως θρίαμβο της αυτοκρατορικής του ισχύος, αλλά το έκανε σιωπηρά, σχέδον κρυφά, κάτω από τις καμάρες του λουτρού, στο οποίο τον είχε φυλακίσει βιαστικά. Εκεί διέταξε να θανατωθεί διά λογχισμού στην πλευρά, χωρίς να γνωρίζει ότι με αυτό το χριστομίμητο πάθος τον αξίωνε να γίνει και στο μαρτύριο μιμητής του Χριστού, τον οποίο εμιμείτο σε όλη του τη ζωή.
Με ρομφαία τρύπησαν οι στρατιώτες την πλευρά του ανθυπάτου Δημητρίου, νομίζοντας και αυτοί, όπως και ο αυτοκράτορας Μαξιμιανός, ότι ο θάνατος του Δημητρίου θα καταργούσε την ισχύ του και θα έσβυνε τη μνήμη του. Αλλά ο αθληφόρος και στεφανηφόρος Δημήτριος «έδοξεν» μόνο «εν οφθαλμοίς ανθρώπων τεθνάναι». Φάνηκε μόνο στα μάτια των ανθρώπων που δεν πίστευαν ότι πέθανε και η ρομφαία που τρύπησε την πλευρά του τον νίκησε.
Γελάσθηκαν μόνο οι εχθροί του Χριστού, γιατί τώρα ο Δημήτριος έγινε πιο δυνατός, πιο ισχυρός από ο,τι ήταν μέχρι τώρα. Έγινε ο ίδιος με τη χάρη του Θεού ρομφαία εναντίον των εχθρών της πίστεως και της πατρίδος του. Έγινε ισχυρός φρουρός και ακαταίσχυντος προστάτης όλων εκείνων που προσφεύγουν στη χάρη του και ζητούν τη βοήθειά του στον αγώνα τους κατά των ορατών και αοράτων εχθρών.
Η ρομφαία του μαρτυρίου του έγινε ρομφαία που αποδιώκει και κατατροπώνει τον αντικείμενο, απογοητεύοντας όσους νόμισαν ότι θα τον εξαφάνιζαν με το μαρτύριο και χαροποιώντας όλους εμάς που πιστεύουμε στην ακατάλυτη δύναμη του Χριστού η οποία ενεργεί πάντοτε με τρόπο ακατάληπτο για την ανθρώπινη διάνοια και σώζει με τη θαυμαστή επέμβαση των αγίων του, αυτών που οι εχθροί της πίστεώς του χλεύασαν και χλευάζουν, υποτίμησαν και συνεχίζουν να υποτιμούν, όσους τον πιστεύουν και όσους πιστεύουν στη δύναμη και τη χάρη που παρέχει στους μάρτυρές του οι οποίοι θυσίασαν τη ζωή τους για να μείνουν «πιστοί άχρι θανάτου» στην αγάπη του.
Αυτό το θαύμα, αυτό το παράδοξο γεγονός συμβαίνει για περισσότερο από 1700 χρόνια με τον άγιο μεγαλομάρτυρα Δημήτριο. Δικαιολογημένα, λοιπόν, ψάλαμε και εμείς απόψε μαζί με τον ιερό υμνογράφο προς τιμήν του: «Ω του παραδόξου θαύματος! υπέρ Χριστού λογχευθείς, ο τρισμάκαρ Δημήτριος, προς εχθρούς εκάστοτε, ρομφαία ώφθη δίστομος».
Γιατί όσο και παράδοξο να φαίνεται στην ανθρώπινη λογική η ανά τους αιώνες θαυμαστή και σωτήρια παρουσία του αγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου στη ζωή των πιστών και στη ζωή της πόλεώς του, της Θεσσαλονίκης, είναι γνωστή στα πέρατα της οικουμένης και είναι βαθειά χαραγμένη στις ψυχές των ανθρώπων. Γι᾽ αυτό και κατά χιλιάδες συρρέουν για να τιμήσουν τη μνήμη. Γι᾽ αυτό και κατά χιλιάδες συρρέουν για να αποθέσουν ασπασμό ευλαβείας και τιμής στα μαρτυρικά και μυρόβλυτα λείψανά του. Γι᾽ αυτό και δεν ήταν δυνατόν να μην ανταποκριθούμε και εμείς με πολλή αγάπη στην αδελφική παράκληση του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου σας, Μητροπολίτου Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας κυρίου Θεοκλήτου και να μεταφέρουμε απόψε, παραμονή της εορτής του αθλοφόρου και μεγαλομάρτυρος αγίου Δημητρίου του Μυροβλύτου στον πανηγυρίζοντα ιερό ναό του τμήμα του χαριτοβρύτου ιερού του λειψάνου εις προσκύνηση και ευλογία όλων σας.
Και είμεθα βέβαιοι ότι παριστάμενος ο προσφιλής μας άγιος και σωματικώς απόψε στον ιερό του αυτό ναό και βλέποντας την ευλάβεια όλων σας και τη συγκίνηση με την οποία υποδεχθήκατε με πρώτο τον Ποιμενάρχη το σεπτό λείψανό του θα είναι πάντοτε και για σας προστάτης και πρόμαχο και θα αποδεικνύεται ρομφαία δίστομος αποδιώκουσα αφ᾽ ημών και από της πόλεως ταύτης και της πατρίδος μας πάντα εχθρόν και πολέμιον, και όλους εκείνους που πολεμούν τον Θεό και αμφισβητούν τη δύναμή του και τη χάρη των αγίων του.
-120x86.jpg)
){kind=link}