Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή της Αγίας Κυριακής Λουτρού

Αγία Κυριακή: Την Τετάρτη 6 Ιουλίου το απόγευμα ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή Αγίας Κυριακής Λουτρού.

Αύριο Πέμπτη 7 Ιουλίου το πρωί θα τελεστεί Αρχιερατικό Συλλείτουργο προεξάρχοντος του Μητροπολίτου Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος κ. Γεωργίου.

Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Καλλιέρημα ώφθης και θύμα άγιον, προσενεγκούσα τω Πλάστη την καθαράν σου ψυχήν».

Θυσία ευπρόσδεκτο και θύμα άγιο προσέφερες στον Θεό την καθαρά σου ψυχή, ψάλλει ο ιερός υμνογρά­φος, απευθυ­νόμε­νος προς την αγία μεγαλο­μάρ­τυρα Κυριακή, την προ­στά­τιδα όχι μόνο της Ιεράς αυτής Μονής και των ευλαβών μοναζου­σών, οι οποίες εγκαταβιούν υπό τη σκέπη της, αλλά και όλης της περιοχής και των ευσεβών προσκυ­νητών της.

Σε τι αναφέρεται και τι εννοεί όμως με τους λόγους αυτούς ο ιερός υμνογράφος;

Αναφέρεται στο μαρτύριο της αγίας Κυριακής. Διότι, αν και πολύ νεαρή στην ηλικία η αγία, δεν δίστασε να ομολογήσει την πίστη και την αγάπη της στον Χριστό, όταν κατά τον μεγάλο διωγμό του Διοκλητιανού εναντίον των χρι­στιανών συνελήφθη και αυτή ως χριστιανή και οδηγήθηκε ενώπιον του ρωμαίου διοικητού για να απο­λογηθεί, επειδή δεν υπήκουε στις εντολές του αυτοκράτορα και δεν πίστευε στους ψεύτικους θεούς.

Και όχι μόνο δεν δίστασε να ομο­λο­γήσει την πίστη της, όχι μόνο δεν ελκύσθηκε και δεν παρασύρ­θηκε από τις υποσχέσεις του ηγε­μόνος για να αρνηθεί τον Χριστό, αλλά δεν φοβήθηκε ούτε τις απει­λές του και απέδειξε με την καρ­τερία της στα βασανιστήρια την ακράδαντη πίστη της και τη θέλη­ση της, αντί να θυσιάσει στα είδω­λα, να θυσιάσει τη ζωή της για τον Χριστό. Και είχε τη δύναμη η αγία μεγαλομάρτυς Κυριακή να θυσι­άσει και τη ζωή της για τον Χριστό, γιατί πριν από τη ζωή της του είχε προσφέρει την ψυχή της.

Ο Χριστός δεν ζητά από τους ανθρώπους, δεν ζητά από όσους τον πιστεύουν, ανθρωποθυσίες. Ζη­τά την ψυχή τους, ζητά την καρ­διά τους, για να την μεταποιήσει σε κατοικητήριό του και να την δοξά­σει, όπως έκανε και με την αγία μεγαλομάρτυρα Κυριακή.

Η ψυχή μας είναι η δική του πνοή και η δική του εικόνα, γι’ αυτό και είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχει ο άνθρωπος να προσφέρει στον Θεό, αλλά και γιατί είναι αυτή που μπορεί να ενωθεί μαζί του και να ζήσει αιώνια κοντά του.

«Υιέ μου», λέγει ο Θεός, «δός μοι σην καρδίαν». Δος μου την καρδιά σου, λέγει ο Χριστός. Αυτήν ζητά μόνο και αυτή του προσέφερε και η αγία Κυριακή αλλά και όλοι οι άγιοι της Εκκλησίας μας, είτε συνό­δευσαν την προσφορά τους με το μαρτύριο είτε όχι. Και ο πόθος της αγίας Κυριακής να προσφέρει την ψυχή της στον Χριστό ήταν τόσο διακαής, ώστε, όταν λίγο πριν από το μαρτύριό της γονάτισε να προσευχηθεί, η ψυχή της πέταξε στον Χριστό που αγαπούσε και για τον οποίο θυσίαζε και τη ζωή της, πριν ο δήμιος της αφαιρέσει τη ζωή.

Ο Χριστός όμως ζητά την ψυχή μας και για έναν ακόμη λόγο. Διότι η ψυχή μας είναι κάτι που ο καθέ­νας μας έχει και μπορεί να του το προσφέρει, ανεξάρτητα από την ηλικία και τη μόρφωσή του, την οικονομική του κατάσταση και την κοινωνική του θέση, τον τόπο και την εποχή στην οποία ζει. Η ψυχή μας είναι αυτό το οποίο μπορούμε όλοι ανεξαιρέτως να του προσφέ­ρουμε.

Δεν μας ζητά βέβαια να του την προσφέρουμε με τον τρόπο με τον οποίο του την προσέφερε η αγία Κυριακή, δηλαδή θυσιάζοντας για χάρη του και τη ζωή μας, αλλά με τον τρόπο με τον οποίο μπορεί ο καθένας από εμάς. Μας ζητά να του την προσφέρουμε καθαρή, για να ενοικήσει σε αυτήν, όπως είπα, και να την αγιάσει. Την ζητά όμως και όταν ακόμη δεν είναι καθαρή, όταν είναι αμαυρωμένη από τις αμαρτίες και τα πάθη μας, αν του την προσφέ­ρουμε εν μετανοία, και υπόσχεται να την καθαρίσει και να την απαλ­λάξει από τους ρύπους της κακίας και της αμαρτίας. Την ζητά, σε όποια κατάσταση και αν ευρίσκε­ται, αρκεί να του την προσφέρουμε με συναίσθηση της αδυναμίας μας, για να την θεραπεύσει από τις πλη­γές και τα τραύματα που φέρει και να την αποκαταστήσει στην προτέ­ρα της κατάσταση.

Συχνά, δυστυχώς, οι άνθρωποι διστάζουμε ή και αρνούμεθα να προσφέρουμε στον Χριστό την καρ­διά μας, γιατί νομίζουμε ότι θα δεσμευθούμε, ότι δεν θα μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε και να την διαχειρισθούμε όπως θέλουμε. Όμως κάνουμε λάθος, γιατί, αντί­θε­τα από ό,τι πιστεύουμε, ο Χρι­στός ελευθερώνει την καρδιά μας, όταν του την προσφέρουμε με αγά­πη. Την ελευθερώνει από κάθε τι που την δεσμεύει, είτε αυτό είναι τα πάθη και οι αδυναμίες μας, στα οποία προσκολλάται εύκολα η ψυχή μας, είτε είναι υλικά αγαθά, πλούτος, δόξα, ανέσεις, είτε είναι απολαύ­σεις ή μέριμνες κοσμικές, είτε ακόμη και οι άνθρωποι, στους οποίους προσκολλώμεθα. Όλα αυτά στα οποία παραχω­ρούμε ή προσφέ­ρουμε την ψυχή μας, αργά ή γρή­γορα την καθιστούν υποχείριό τους και δεν της επιτρέπουν να στρα­φεί προς τον Χριστό στον οποίο ανήκει και ο οποίος είναι ο μόνος που την ελευθερώνει, που την εξυψώνει, που την αγιάζει και που την δοξάζει.

Αυτό έκανε και με την αγία μεγα­λομάρτυρα Κυριακή, η οποία ήταν μία νεαρή κοπέλα, και όμως έλαβε από τον Χριστό τόση τιμή και τόση δόξα, ώστε μέχρι σήμερα να την τιμούμε και να προστρέχουμε στη χάρη της, επικαλούμενοι τη βοή­θεια και τις πρεσβείες της.

Ας αξιοποιήσουμε το προσκύνη­μα μας στην ιερά πανήγυρη της Μονής της και ας προσπαθή­σουμε να ακολουθήσουμε το παρά­δειγμά της, γιατί ο Χριστός περι­μένει να του προσφέρουμε και τη δική μας ψυχή.