Με επιτυχία η εκδήλωση για τους Τρείς Ιεράρχες και η βράβευση των αφυπηρετησάντων εκπαιδευτικών της Ημαθίας

Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ – Το απόγευμα του Σαββάτου, 27ης Ιανουαρίου, στον Χώρο Τεχνών του Δήμου Βεροίας έλαβε χώρα η εκδήλωση που συνδιοργάνωσε η Ιερά Μητρόπολις Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας και η Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Νομού Ημαθίας προς τιμήν των προστατών της παιδείας, Αγίων Τριών Ιεραρχών, στην οποία τιμήθηκαν οι αφυπηρετήσαντες εκπαιδευτικοί της Ημαθίας.

Την εκδήλωση άνοιξε ο βυζαντινός χορός του Ωδείου της Ιεράς μας Μητροπόλεώς υπό τη διεύθυνση του κ. Ιορδάνη Ζερδαλή και στη συνέχεια μαθητές του Μουσικού Σχολείου Βεροίας υπό τη διεύθυνση του καθηγητού κ. Ιωάννου Μπαλιάκα παρουσίασαν σύντομο μουσικό πρόγραμμα.

Ακολούθησαν οι χαιρετισμοί του Ποιμενάρχου μας, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, του Διευθυντού της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Νομού Ημαθίας κ. Αθανασίου Αλατζόγλου, της συμβούλου εκπαίδευσης Θεολόγων κ. Ξανθής Αλμπανάκη, της πρώην Διευθύντριας της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Νομού Ημαθίας κ. Αναστασίας Μαυρίδου και του κ. Νικηφόρου Κατράνα, ο οποίος μίλησε εκ μέρους των αφυπηρετησάντων εκπαιδευτικών.

Η όμορφη εκδήλωση, την οποία παρουσίασε εκ μέρους της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Νομού Ημαθίας η κ. Τζωρτζίνα Αθανασίου, ολοκληρώθηκε με τη βράβευση των αφυπηρετησάντων εκπαιδευτικών της Ημαθίας που συνταξιοδοτήθηκαν από το έτος 2016 και εξής.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων κατά τον χαιρετισμό του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Τις αμοιβή; τις ανταπόδοσις πρε­πουσα, τοις ημετέροις … προσενε­χθη­σεται παρ᾽ ημών ευεργέταις;» Ποια αμοιβή; Ποια ανταπόδοση αρμόζει να προσφέρουμε στους ευεργέτες μας;

Με αυτή τη διπλή ερώτηση αρχί­ζει τον κανόνα προς τιμήν των αγίων τριών Ιεραρχών ο εισηγη­της της κοινής εορτής τους, ο μητροπολίτης Ευχαίτων Ιωάννης Μαυρόπους.

Δάσκαλος και εκείνος στην Κων­σταντινούπολη, πριν να γίνει επί­σκοπος στα μακρινά Ευχάιτα, γνώριζε τον κόπο και τον μόχθο που απαιτεί το υψηλό και σπουδαίο λειτούργημα του διδασκάλου.

Πόση αγάπη χρειάζεται να δια­θέτει ο διδάσκαλος, για να μεταδίδει στους μαθητές όσα ο ίδιος με πολ­λη μελέτη και προσπάθεια έκανε κτήμα του! Πόσο πνεύμα προσφο­ρας και κενώσεως πρέπει να έχει ο διδάσκαλος, για να αδειάζει ο ίδιος, προκειμένου να πλουτίσει ο μαθητής του!

Γιατί είναι κοπιώδες να μελετά κανείς για να γίνει σοφός, αλλά ασύγκριτα πιο κοπιώδες να μελετά για να μορφώσει κάποιον άλλον. Γι᾽ αυτό και, όπως ομολογεί ο Ιω­αν­νης Μαυρόπους, δεν υπάρχει αμοι­βη αντάξια του κόπου του δα­σκάλου, ο οποίος με την προσφορά του στους μαθητές του γίνεται όχι απλώς δάσκαλός τους αλλά ευερ­γέτης τους.

Ευεργέτες μας, λοιπόν, και όχι μόνο διδάσκαλοι της Εκκλησίας και των ανθρώπων, οι τρεις Ιεράρ­χες, γιατί τη βαθειά και σπουδαία μόρφωση την οποία απέκτησαν, φοιτώντας στις πιο διάσημες σχο­λες εκείνων των χρόνων, στην Κων­σταντινούπολη, στην Αθήνα, στην Αλεξάνδρεια και στην Αντιό­χεια, δεν την κράτησαν για τον εαυτό τους. Ούτε όμως θέλησαν να την περιορίσουν, διδάσκοντας στις σχολές όπου διέπρεψαν ως φοιτη­τες, κερδίζοντας την εκτίμηση των καθηγητών τους και τον θαυμα­σμο των συμφοιτητών τους, που τους παρακινούσαν να διδάξουν.

Προτίμησαν να αξιοποιήσουν τη μόρφωση και τις γνώσεις που απέ­κτησαν, και να διδάξουν αντί για τους ελάχιστους προνομιούχους, οι οποίοι είχαν δυνατότητα προσ­βα­σεως στα σχολεία και την παι­δεία, όλους ανεξαιρέτως τους αν­θρω­πους, με τον λόγο τους, με τα έργα τους και με τη ζωή τους. Μα­λιστα, αξιοποίησαν όλη τη γνω­ση που κατέκτησαν οι ίδιοι με τη με­λέτη των αρχαίων Ελλήνων συγ­­γραφέων, αλλά και τις μεθό­δους της ρητορικής που διδάχθη­καν, μαζί με τον πλούτο των λε­ξεων της αττικής γλώσσας, για να εκφρά­σουν τις αλήθειες της χρι­στι­ανικής πίστεως και να τις κάνουν κατανο­η­τες σε όλους τους ανθρώ­πους. Και ακόμη να δώσουν στην αρχαία ελ­ληνική γλώσσα τη δυνα­τότητα να συνεχίσει να επιβιώνει στον νέο κόσμο, στον χριστιανικό κόσμο που είχε αρχίσει ήδη να εξα­πλω­νεται στη γνωστή τότε οικου­με­νη.

Και το ίδιο έκαναν και με τις θετικές επιστήμες, καθώς με τα συγ­γράμματά τους έδωσαν απα­ντη­σεις στα ερωτήματα που απα­σχο­λούν όλους τους ανθρώπους σχετικά με τη δημιουργία του κόσμου ή το ανθρώπινο σώμα, αξιοποιώντας όσα διδάχθηκαν με­λε­τώντας αστρονομία, μαθημα­τι­κα και ιατρική.

Εκείνοι κοπίασαν για να σπουδά­σουν όλες αυτές τις επιστήμες και όλοι οι άλλοι ωφελήθηκαν από τις γνώσεις τους, σαν μαθητές δίπλα σε σοφούς δασκάλους, και μάλιστα χωρίς να πληρώσουν δίδακτρα. Και δεν διδάχθηκαν μόνο οι άνθρω­ποι της εποχής τους, που τους άκουαν να ομιλούν και να κηρύττουν, διδασκόμεθα και όλοι εμείς αιώνες τώρα μελετώντας τα έργα τους.

Και ας μην ξεχνούμε επιπλέον ότι οι άγιοι τρεις Ιεράρχες υπήρξαν με τον λόγο και τα συγγράμματά τους διδάσκαλοι όχι μόνο των απλών ανθρώπων αλλά και χιλιάδων διδα­σκάλων, θεολόγων και πατέ­ρων της Εκκλησίας μας και όχι μόνο. Όλοι αυτοί δεν διδάχθηκαν μόνο από το περιεχόμενο του λο­γου τους, αλλά και από τον τρόπο που έγραφαν και από τα ρητορικά μέσα που χρησιμοποιούσαν.

Αν όμως η διδασκαλία που βασί­ζεται στον προφορικό ή και στον γραπτό λόγο έχει μεγάλη σημασία, μεγαλύτερη σημασία έχει η διδα­σκα­λία που γίνεται χωρίς λόγια, που γίνεται με το παράδειγμα και τη στάση του ανθρώπου και πολύ περισσότερο του διδασκάλου. Και αν οι τρεις Ιεράρχες αποδείχθηκαν αξεπέραστοι στη γνώση, στη σο­φία, στην επιστήμη, στη ρητορική, στη διδασκαλία του λόγου, απο­δείχθηκαν κατά πολύ υπέρτεροι στην έμπρακτη διδασκαλία, σε όσα δίδαξαν δηλαδή με τη ζωή και το παράδειγμά τους.

Γιατί είναι άριστο να διδάσκεις για την αγάπη, να την εκθειάζεις και να την επαινείς, αλλά θα πρέπει να την επιδεικνύεις και με τα έργα σου.

Είναι σπουδαίο να μιλάς για την τόλμη, τη γενναιότητα, την αυτο­θυ­σία, και όμως εσύ να φοβάσαι να υψώσεις το ανάστημά σου για να υποστηρίξεις τον αδικούμενο, για να αντιμετωπίσεις τον αδικούντα, για να σώσεις αυτόν που κινδυ­νεύει.

Είναι θαυμάσιο να διακηρύττεις την ισότητα, την αλληλεγγύη, την προσφορά, όμως εσύ να προασπί­ζεσαι το συμφέρον σου, να μην επι­θυμείς να διαταράξεις τις σχέσεις σου με τους προισταμένους σου και τους «εν υπεροχή όντας», για να μην διακινδυνεύσεις να χάσεις την ησυχία σου και τα πλεονεκτήματα που σου εξασφαλίζει.

Είναι συγκινητικό να συστήνεις στους ανθρώπους τη μετριοφρο­συ­νη, την ταπείνωση, την ανεκτικό­τητα, και εσύ να φέρεσαι εγωιστι­κα, υπερφίαλα, προσβλητικά σε όποιον δεν σε ακολουθεί.

Οι άγιοι τρεις Ιεράρχες όμως δεν παρέκκλιναν σε καμία απολύτως περίπτωση από όσα δίδασκαν. Το αντίθετο μάλιστα. Έχοντας συναί­σθηση της ανθρωπίνης αδυναμίας, εκείνοι υπερέβαλλαν εαυτούς για να δώσουν το αληθινό και γνήσιο παράδειγμα του διδασκάλου.

Παράδειγμα αγάπης, φιλανθρω­πίας, κοινωνικής ευαισθησίας και οι τρεις μέγιστοι Ιεράρχες. Ποιος αμφιβάλλει φέρνοντας στον νού του τη Βασιλειάδα ή τις προσπά­θειες του αγίου Ιωάννου του Χρυ­σοστόμου για να μην υπάρ­χει κα­νείς νηστικός και χωρίς φρο­ντίδα στην Κωνσταντινούπολη, που την εποχή εκείνη είχε περισσό­τερους από μισό εκατομμύριο κατοίκους;

Παράδειγμα τόλμης και γενναιό­τητος έδιναν, όταν στεκόταν ενώ­πιον των ισχυρών και των αρχό­ντων της εποχής τους, που αδικού­σαν την Εκκλησία, που περιόριζαν τα δικαιώματα των πιστών, που πολλές φορές αδικούσαν και απλούς πολίτες, τους οποίους οι τρεις Ιεράρχες έσπευδαν να υπερα­σπισθούν, αν και γνώριζαν ότι αυτό μπορεί να σήμαινε γι᾽ αυτούς τιμωρία ή ακόμη και εξορία.

Παράδειγμα ισότητος και αλλη­λεγγύης ήταν, όταν οι τρεις Ιεράρ­χες εξέφραζαν την υποστήριξή τους σε όσους αδικούντο, χωρίς να υπολογίσουν το δικό τους συμφέ­ρον.

Παράδειγμα ταπεινώσεως έδιναν, όταν διακονούσαν με αγάπη όποι­ους είχαν ανάγκη, χωρίς να υπολο­γίσουν τίποτε, χωρίς να σκεφθούν ποιος ήταν αυτός τον οποίο φρο­ντιζαν και ποιοί ήταν αυτοί που του συμπαραστεκόταν.

Αυτοί ήταν και είναι με λίγα λόγια ως διδάσκαλοι οι τρεις με­γι­στοι Ιεράρχες, φωστήρες και οι­κου­μενικοί διδάσκαλοι, ο Μέγας Βασίλειος, ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος. Διδάσκαλοι όλων μας. Διδάσκαλοι με τον λόγο, με τα έργα και με το παράδειγμα της ζωής τους, που άφησε ισχυρό και ανεξίτηλο αποτύπωμα όχι μόνο στην χριστιανική παιδεία, όχι μόνο στην πατρίδα μας αλλά και σε όλον τον κόσμο. Διδάσκαλοι που εργά­σθη­καν από αγάπη, εκδαπανώντας τους εαυτούς τους, χωρίς φυσικά να απαιτούν οποιαδήποτε ανταπό­δοση.

Όμως την έχουν, γιατί την αξί­ζουν, γιατί την δικαιούνται, γιατί τους την οφείλουμε. Επειδή είναι ευεργέτες μας. Επειδή μας δίδαξαν και μας διδάσκουν όχι μόνο την κατά κόσμον σοφία αλλά και την κατά Θεόν. Μας δίδαξαν με τον λόγο και τη ζωή τους την επιστήμη και την αρετή, και όπως διδάσκει και ο μεγάλος Έλληνας φιλόσο­φος, ο Πλάτων, στον Μενέξενό του, «πάσα επιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης και της άλλης αρετής, πανουργία ου σοφία φαίνεται».

Γι᾽ αυτό και τιμούμε τους τρεις μεγάλους φωστήρες και διδα­σκα­λους, τους τρεις Ιεράρχες, και με την ευκαιρία της δικής τους εορ­της, που είναι συγχρόνως και εορ­τη της Παιδείας και των ελλη­νικών Γραμμάτων, τιμούμε και όλους εσάς, τους εκπαιδευτικούς και τα στελέχη της Δευτερο­βαθμίου Εκπαιδεύσεως Ημαθίας, που μεταδώσατε με αγάπη, με ζήλο, με αυταπάρνηση πολλές φο­ρες τη γνώση στους μαθητές σας. Που προσπαθήσατε να καλλιερ­γήσετε την ψυχή τους και να προσ­φέρετε στην κοινωνία μας όχι μόνο μορφωμένους ανθρώπους, αλλά ανθρώπους με αρχές και με αξίες, όχι πάντοτε κάτω από εύκολες ή ιδανικές συνθήκες.

Σας ευχαριστούμε, γιατί υπηρετή­σατε με αγάπη και με διάθεση προσφοράς τη Δευτεροβάθμια εκ­παίδευση είτε στις σχολικές μονά­δες είτε στη διοίκηση, επιδιώ­κο­ντας το καλύτερο αποτέλεσμα.

Και παρότι είμαι βέβαιος ότι δεν υπάρχει καλύτερη ανταμοιβή και ανταπόδοση για το πολύχρονο έργο σας από το «ευχαριστώ» των μαθητών σας, θέλαμε να σας πούμε και εμείς απόψε, με την ευκαιρία της εορτής των τριών Ιεραρχών, ένα μεγάλο ευχαριστώ για την προσφορά σας.

Και εύχομαι ταπεινώς και δαπό καρδίας να συνεχίσετε να προσφέρετε και να συνεχίσετε να διδάσκετε με τη ζωή και το παράδειγμά σας πάντοτε.

ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ