Λαμπρός εορτασμός του Αγίου Χριστοφόρου προεξάρχοντος του Βεροίας

Ι.Μ.Βεροίας: Την Πέμπτη της Διακαινησίμου 9 Μαΐου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό του Αγίου Χριστοφόρου Πολυπλατάνου.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Βασιλικήν αλουργίδα, βαφείσαν εξ αιμάτων σου Μάρτυς, … Χριστο­φό­ρε αήττητε, Αγγέλων χοροίς συγ­χορεύεις».

Χθές η Εκκλησία μας εόρτασε τον ευαγγελιστή της αγάπης, τον άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο, τον ηγα­πη­μένο μαθητή του Κυρίου, αυτόν ο οποίος εξεδήλωνε τη μεγαλύτερη αγάπη και στοργή προς τον Διδά­σκαλό του από όλους τους μαθητές.

Και σήμερα εορτάζει έναν άλλο άγιο, ο οποίος μπορεί να μην ανέ­πε­σε επί το στή­θος του Ιησού, όπως ο ευαγγελιστής Ιω­άν­νης κατά τον Μυστικό Δείπνο, αλ­λά αξιώθηκε, κατά την πα­ράδοση της Εκκλη­σί­ας μας, να φέρει τον Χρι­στό στους ώμους του και στην ψυχή του.

Γι᾽ αυ­­τό και ανα­δείχθηκε μάρ­­τυ­­­ς δια­πρύ­σιος της πί­­­στεως και της α­λη­θείας του Χριστού, τον οποίο δεν αρνήθηκε ακόμη και όταν γνώ­ρι­ζε ότι η εμμονή του στην πίστη θα τον οδη­γούσε στο μαρτύριο.

Ο άγιος Χριστοφόρος δέχθηκε την κλήση από τον Θεό, πρώτα στην πί­­στη και στη συνέ­χεια στο μαρτύριο. Και αποδέχθηκε και τις δύο κλήσεις με θάρρος και παρ­ρη­σία, και τις ακολού­θησε με συνέ­πεια και αυτα­πάρ­νηση μέχρι τέ­λους, σφραγίζοντας τον δρόμο της ζωής του με το αίμα του μαρτυρίου του. Έτσι έλαβε τον στέφανο της αιωνίου ζωής και τιμάται σή­μερα και από την επ᾽ ουρανοίς θριαμβεύ­ου­σα και από την επί γης στρατευο­μένη Εκκλη­σία.

Κινητήριος δύναμη της ζωής και του μαρτυρίου του ήταν η σταθερή και ακλόνητη πίστη του, η οποία του έδιδε την ελπίδα ότι «ουκ άξια τα παθήματα του νύν καιρού προς την μέλ­­λου­σαν δόξαν απο­καλυ­φθή­­ναι εις η­μάς».

Ήταν αυτή που του έ­δι­δε την ελπίδα ότι η αι­ώνια ζωή που θα απο­­λαύσει κοντά στον Χριστό, εάν παραμείνει πιστός και εάν θυ­σιά­σει τη ζωή του για Αυτόν, είναι ασυγ­κρίτως ω­ραι­ό­­τε­ρη από την επί­γεια ζωή που έχει ένα βέ­βαιο τέ­λος.

Και αυτή η ελπίδα της αιωνίου ζωής τον γέμι­ζε με χαρά και προσ­­δοκία και τον έκανε να μην υπο­λογίζει ούτε τον πόνο, ούτε τα αί­μα­­τα που έρρεαν από το σώμα του, ούτε τις οδυ­νη­ρές συνθήκες στη φυ­­λ­ακή, ούτε τον φό­βο του δημίου και του θα­νάτου που πλησίαζε.

Η ελπίδα στον Χριστό και στην αιώνιο ζωή έδιδε τη δύναμη στον άγιο Χριστοφόρο να υπομένει τη δο­κιμασία του μαρτυρίου καί, παρά τους πόνους και τις τα­λαιπωρίες, να προ­σεύ­χεται στον Χριστό, να τον αξιώσει να μεί­νει πιστός άχρι θα­νά­του και να του χαρίσει, κατά την υπό­σχεσή του, τον στέφανο της ζω­ής.

Η ελπίδα, η υπομονή και η προ­σευχή με τις οποίες αντιμετώπισε το μαρ­τύριο ο άγιος Χριστοφόρους, του οποίου τιμούμε σή­μερα την ιερά μνήμη, δεί­χνουν και σε μας τον τρό­πο με τον οποίο θα πρέπει να βα­δί­ζουμε στη ζωή μας, τον τρό­πο με τον οποίο θα πρέπει να αντι­με­τω­πί­ζουμε τα θέματα που μας απα­­σχο­­λούν, τα προβλή­μα­τα και τους πει­ρα­σμούς που καθημερινά συναν­τού­με.

Αν όλα αυ­τά, τα οποία βρί­σκον­ται μέσα στο σχέδιο του Θεού για τη ζωή μας και για τη σω­τηρία μας, αν όλα αυτά είτε είναι δυσάρεστα εί­τε είναι ακό­μη και οδυ­νηρά, είτε αφο­ρούν ε­μάς προσωπικά είτε οι­κεία μας πρόσω­πα, εί­τε αφορούν θέματα επί­γεια και υλικά είτε αφο­ρούν ζη­τή­ματα πνευ­­­­μα­τικά, αν τα αντι­μετωπίζουμε με ελ­πίδα, με υπο­μονή και κυρίως με προσευχή, τότε τί­πο­τε δεν θα μπο­ρεί να μας στερήσει τη χαρά, τίπο­τε δεν θα μπορεί να μας καταβάλει η να μας απογοητεύσει.

Γι᾽ αυτό άς μην ξε­χνούμε ποτέ ότι ό,τι συμβαίνει στη γή, όσο δύσκολο και ε­πώ­­δυνο αν μας φαί­νε­ται, δεν παύει να είναι προ­σωρινό. Το ίδιο ι­σχύει και για ό,τι είναι ευχά­ρι­στο και χαρού­μενο· και αυτό είναι προ­­σωρινό και εφή­με­ρο.

Η ζωή μας δεν εί­ναι εδώ, δεν είναι στη γή, είναι στον ουρανό. Εδώ είμαστε μό­νο πε­ρα­στικοί, εί­μα­στε μόνο για να προ­ε­τοι­μασθού­με για τη μέλλουσα ζωή.

Άς αγωνιζόμαστε, λοι­­­πόν, και εμείς, ακο­λουθώντας την προτρο­πή του αποστόλου Παύ­λου και το πα­ρά­­δειγμα του αγίου μάρτυρος Χριστοφόρου, να ζούμε «τή ελπίδι χαίροντες, τη θλίψει υπομένοντες, τη προσευχή προσ­καρ­τερούντες» για να δη­μιουρ­γήσουμε τις προ­ϋ­πο­θέ­σεις, ώστε να απο­λαύ­­σου­με τα αγα­θά της αιωνίου ζω­ής, που έχει ετοι­μάσει για χάρη μας ο Θεός.

Και τιμών­τας τη μνή­μη του α­γίου ενδόξου μάρ­τυ­ρος Χρι­στοφόρου, ιδι­­­­­αι­­­τέρως εδώ στην ενορία σας, άς εξετά­σου­με τον εαυτό μας κα­τά πόσον ανταποκρι­νό­μαστε στις προ­ϋ­πο­­θέ­σεις που έθεσε με τη ζωή και το μαρτύριό του ο άγιος Χριστο­φό­ρος, και άς επικαλε­σθού­με τη βοή­θεια και τη μεσιτεία του, ώστε να υπομένουμε τις δυ­σκολίες και τους πειρα­σμούς της παρούσης ζωής με υπομονή μέχρι να φθάσουμε διά των πρεσβειών του και στη βασι­λεία των ουρανών.