Ι.Μ.ΚΟΡΙΝΘΟΥ: Στις 14η Μαΐου 2025, μαζί με την εορτή της Μεσοπεντηκοστής εορτάστηκε και η μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος Θεράποντος Επισκόπου Κύπρου και πανηγύρισε η ομώνυμος Γυναικεία Ιερά Μονή στο Γαλατάκι Κορινθίας.
Την παραμονή της πανηγύρεως, 13η Μαΐου 2025, τον Μέγα Εσπερινό ετέλεσαν ο Αρχιμ. π. Ακάκιος Χαραλαμπίδης, Κτίτωρ της Ι. Μονής και Πνευματικός πατήρ της συγκεκριμένης Μοναστικής Αδελφότητος και ο Αιδεσ. π. Γεώργιος Παππάς, Εφημέριος του Ι. Ναού Εισοδίων της Θεοτόκου Γαλατακίου, ενώ πολυμελής χορός ιεροψαλτών απέδωσαν τους ύμνους της Δεσποτικής εορτής και του Αγίου Ιερομάρτυρος με την πολυπληθή συμμετοχή ευλαβών προσκυνητών.
Την επόμενη ημέρα τον Όρθρο της εορτής και την Θ. Λειτουργία ετέλεσε, με την σεπτή ευλογία του Μητροπολίτου κ. Διονυσίου, ο Βοηθός Επίσκοπος και Πρωτοσύγκελλος της Ι. Μητροπόλεώς μας άγιος Κεγχρεών κ. Αγάπιος. Με τον Επίσκοπο Κεγχρεών συλλειτούργησαν οι Πανοσ. Αρχιμ. π. Ακάκιος Χαραλαμπίδης, Αιδεσ. Πρωτ/ρος π. Αθανάσιος Κοντογιάννης, Εφημέριος του Καθεδρικού Ι. Ναού Απ. Παύλου Κορίνθου, Αιδεσ. Πρεσβύτερος π. Γεώργιος Παππάς και οι Ευλαβέστατοι Διάκονοι π. Χρήστος Χίλιας και π. Άγγελος Σαλάτας.
Τον Θείο λόγο εκήρυξε ο Θεοφιλέστατος ομιλήσας επί του Ευαγελικού αναγνώσματος της ημέρας και ιδιαιτέρως επί των λόγων του Ιησού· «Μή κρίνετε κατ᾽ ὄψιν ἀλλά τήν δικαίαν κρίσιν κρίνατε» (Ιω. ζ’, 24). Ο Κύριος μνημονεύει το περιστατικό της θεραπείας του Παραλύτου, τον οποίο βάζει την ημέρα του Σαββάτου να σηκώσει το κρεβάτι του, ώστε οι θρησκευτικοί ηγέτες της Ιερουσαλήμ να επικεντρώνονται στην δήθεν παράβαση της αργίας του Σαββάτου και να μη αντιλαμβάνονται το μέγεθος του θαύματος της θεραπείας και την προσφορά του Θεανθρώπου.
Στη συνέχεια αναφέρθηκε ο Θεοφιλέστατος και σε άλλες θαυμαστές επεμβάσεις του Ιησού και θεραπείες ασθενούντων κατά την ημέρα του Σαββάτου. Μνημόνευσε τους λόγους του Ευαγγελιστού Μάρκου (α’, 32), στους οποίους φαίνεται η αντίληψη των Ιουδαίων περί της αργίας του Σαββάτου, αφού «… ὅτε ἔδυ ὁ ἥλιος, (γιατί ήταν Σάββατο) ἕφεραν πρός αὐτόν πάντας τούς κακῶς ἔχοντας καί τούς δαιμονιζομένους…» προς θεραπείαν, γιατί ο Ιησούς μπορεί τώρα, χωρίς να παραβιάσει τον Νόμο, ν᾽ αρχίσει το έργο Του. Δεν γνώριζαν ποιος ήταν Αυτός που εφιλοξενείτο στο σπίτι του Σίμωνος Πέτρου και ότι τώρα, με την ίαση των αρρώστων, αρχίζει το αληθινό Σάββατο! Κάθε ημέρα που ο Ιησούς ενεργεί, είναι καιρός ιερός. Όλο το έργο του Ιησού είναι «Σάββατον», ημέρα αφιερωμένη στον Θεόν! Κάθε ημέρα συναντήσεώς μας με τον Ιησού είναι ημέρα «εορτής και πανηγύρεως»! Αλλά και όταν οι μαθητές του Χριστού, που πεινούν, μαζεύουν στάχυα και τρώγουν, ώστε να διαμαρτύρονται οι Φαρισαίοι: «Ἰδού οἱ μαθηταί σου ποιοῦσιν ὅ οὐκ ἔξεστι ποιεῖν ἐν σαββάτῳ» (Ματθ. ιβ’, 2), ο Ιησούς δηλώνει: «κύριος γάρ ἐστί ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ σαββάτου» (Ματθ. ιβ’, 8) και αλλού διακηρύττει· «τό σάββατον διά τόν ἄνθρωπον ἐγένετο, οὐχ ὁ ἄνθρωπος διά τό σάββατον» (Μαρκ. β’, 27), φανερώνουν την αντίφαση ανάμεσα στο γράμμα του Νόμου και στο πνεύμα της Θείας ευσπλαχνίας που παρουσιάζει στους ανθρώπους ο εκ του Πατρός αποσταλείς Θεάνθρωπος Ιησούς. Οι άνθρωποι, δυστυχώς, αδυνατούν να κατανοήσουν την σχέση μεταξύ «φαινομένου» και «νοουμένου». Έτσι πολλές φορές εκλαμβάνουν το· «σάββατον οὐ τηρεῖ», (Ιω. θ’, 16) ως αθέτηση της «αναπαύσεως» του Σαββάτου, ενώ ο Χριστός είναι Αυτός που καθαγιάζει όλες τις εργάσιμες ημέρες και κάνει ιερή την κάθε μία απ᾽ αυτές. Η διάκριση ανάμεσα στην έβδομη ημέρα και στις υπόλοιπες έξι ημέρες συχνά σβήνει στην ψυχή, που είναι ολοκληρωτικά αφιερωμένη στον Κύριο και του Σαββάτου. Κάθε ημέρα του πιστού γίνεται «Σάββατον», ημέρα λατρείας του Θεού «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ» δια της φιλευσπλαγχνίας και της προσφοράς προς τους αδελφούς του Χριστού, δια της ενώσεώς του μετά του Λυτρωτού των ψυχών ημών εν τω μυστηρίω της Θείας Ευχαριστίας!
Δεν πρέπει, ακόμη, να λησμονούμε ότι η αργία του Σαββάτου, «ἦν γάρ μεγάλη ἡ ἡμέρα ἐκείνη τοῦ σαββάτου» (Ιω. ιθ’, 31), υπήρξε τόσο για τους Μαθητές στο υπερώο με την αμφιθυμία τους ανάμεσα στον πόνο και στην αμφιβολία, στον φόβο ίσως και σε μια μυστική ελπίδα, όσο και για τις Μυροφόρες, που η καρδιά τους είναι εκεί που ο Αγαπημένος Ιησούς έχει ενταφιασθεί και «αναπαύεται», ενώ «εργάζεται» «…σύ γάρ τεθείς ἐν τάφῳ κραταιέ, ζωαρχικῇ παλάμῃ τά τοῦ θανάτου κλεῖθρα διεσπάραξας καί ἐκήρυξας τοῖς ἀπ᾽ αἰῶνος ἐκεῖ καθεύδουσι λύτρωσιν ἀψευδῆ…», με τα μύρα του πρώτου αρωματισμού, ένας θλιβερός <ένεκα του Πάθους του Ιησού> «πανηγυρισμός» <ένεκα του ότι «τό μέν σάββατον ἡσύχασαν κατά τήν ἐντολήν» (Λουκ. ιδ’, 56)> μέσα στην αναμονή και την σιωπή. Όλες οι θλίψεις του κόσμου τούτου συνδέονται με μια απουσία του Κυρίου από την ζωή μας· «ἐλεύσονται δέ ἡμέραι ὅταν ἀπαρθῆ ἀπ᾽ αὐτῶν ὁ νυμφίος καί τότε νηστεύσουσιν ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις» (Μαρκ. β’, 20). Όποιος όμως δοκιμάζει την αγωνία της Απουσίας, και ζει τις θλίψεις όντως σαν απουσία του Νυμφίου της ψυχής του, θα του δοθεί η χαρά της Συναντήσεως με τον Αναστημένο Ιησού. Το «κενό» του Μεγάλου Σαββάτου προανακρούει την δόξα του Αγίου Πάσχα, «τῆς μιᾶς σαββάτων» (Μαρκ. ιστ’, 2)!
Μετέφερε, τέλος, τις ευχές και τις ευλογίες του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας κ. Διονυσίου στην Ηγουμένη της Ι. Μονής Γερόντισσα Πελαγία, στην συνοδεία της ως και στους συμπανηγυριστές πιστούς ευχόμενος όπως ο σήμερον εορταζόμενος Άγιος Ιερομάρτυς Θεράπων μεσιτεύει προς τον Αναστάντα Ιησού, ώστε κάθε ημέρα της ζωής μας, δια της αγάπης μας προς τον Θεό και της φιλευσπλαγχνίας μας προς τον συνάνθρωπο, να καθίσταται «Σάββατον», ημέρα δοξασμού του Τρισαγίου Θεού, και ν᾽ αξιωθούμε οι πάντες του θείου Σαββατισμού στην αιώνια Βασιλεία Του.
-120x86.jpg)
