Κυριακή προ των Φώτων στη Χαλάστρα Θεσσαλονίκης

Χαλάστρα: Την Κυριακή προ των Φώτων 2 Ιανουαρίου το πρωί ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Ναό των Αγίων Νεομαρτύρων Αθανασίου και Ιωάννου των Κουλακιωτών στη Χαλάστρα Θεσσαλονίκης.

Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Εγένετο Ιωάννης βαπτίζων εν τη ερήμω και κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εις άφεσιν αμαρτιών».

Πριν από λίγες ημέρες εορτάσαμε την κατά σάρκα Γέννηση του Σω­τήρος Χριστού, το μέγα αυτό θαύμα της αγάπης τού Θεού για τη σωτη­ρία των ανθρώπων.

Ο Υιός και Λόγος τού Θεού έγινε άνθρωπος και ήλθε επί γης γιά να σώσει τον άνθρωπο. Αλλά η σω­τη­ρία του ανθρώπου δεν είναι ούτε αυτόματη ούτε υποχρεωτική. Ο Θεός την προσφέρει με αγάπη, ο άνθρωπος όμως που θέλει να σω­θεί θα πρέπει να την αποδεχθεί. Θα πρέπει να δεχθεί πρωτίστως τον δι᾽ ημάς γεννηθέντα Χριστό ως σωτή­ρα και λυτρωτή, αλλά και θα πρε­πει να αποτινάξει την αιτία που τον απομάκρυνε από τον Θεό και που τον οδήγησε στην καταστροφή και στον θάνατο· θα πρέπει να απαρ­νηθεί τη ζωή που τον έκανε ξένο και εχθρό του Θεού και να επι­στρέψει στην αγάπη του.

Όλοι γνωρίζουμε ποιά είναι η αι­τία της απομακρύνσεως τού αν­θρώ­που από τον Θεό και της πτω­σεώς του. Είναι η αμαρτία, είναι η παρακοή του θελήματός του, αρχι­κα από τους πρωτοπλάστους, τον Αδάμ και την Εύα, και στη συνέ­χεια από κάθε άνθρωπο. Γιατί δεν μας χώρισε από τον Θεό μόνο η αμαρτία των πρωτοπλάστων, αλλά μας χωρίζει κάθε αμαρτία πού κα­νουμε στη ζωή μας και κυρίως μας χωρίζει η εμμονή μας στην αμαρ­τία.

Αυτό, λοιπόν, που μας χρειάζεται για τη σωτηρία μας, αυτό πού είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να ει­ναι ο γεννηθείς Χριστός και για μας σωτήρας και λυτρωτής, είναι η μετάνοια. Αυτή η μετάνοια, που κή­ρυττε και ο άγιος Ιωάννης ο Προ­­δρομος είναι η προϋπόθεση της σωτηρίας μας.

Εκείνος βάπτιζε τους ανθρώπους «βάπτισμα μετανοίας εις άφεσιν αμαρ­τιών», όπως ακούσαμε στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, προετοιμάζοντάς τους για το βα­πτι­σμα «εν πνεύματι αγίω», με το οποίο θα τους βάπτιζε ο Χριστός. Η μετάνοια όμως αποτελεί την κοινή συνισταμένη καί των δύο βαπτι­σμα­των, διότι η μετάνοια προετοι­μάζει τον άνθρωπο να δεχθεί τον Χριστό, να δεχθεί την άφεση των αμαρτιών, αλλά και να δεχθεί τη θεία χάρη που ολοκληρώνει τη σω­τηρία του.

Γι᾽ αυτό και το κήρυγμα του τι­μίου Προδρόμου ήταν κήρυγμα με­τα­νοίας. Ήταν δηλαδή πρόσκληση προς τους ανθρώπους να καθαρί­σουν τον εαυτό τους από την αμαρτία και να αποφασίσουν να ζήσουν μία νέα ζωή.

Η μετάνοια που κήρυττε ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, δεν ήταν μία στιγμιαία μεταμέλεια, δεν ήταν μία προσωρινή εκζήτηση συγγνώ­μης από τον Θεό. Ήταν η απόφαση να μην επαναλάβουν την αμαρτία, η απόφαση να απομακρυνθούν από τον τρόπο της, γιατί μόνο έτσι θα μπορούσαν να ακούσουν και να δεχθούν τη διδασκαλία και τις νέες εντολές του Χριστού που θα άρχιζε σε λίγο το κήρυγμά του, και πολύ περισσότερο να γίνουν μέτοχοι της χάριτος που θα έδιδε διά του Αγίου Πνεύματος σε όσους τον πίστευαν, και η οποία θα ολοκλήρωνε τη σω­τηρία τους.

Το ίδιο όμως ισχύει και για μας που ζούμε στην εποχή της χάριτος. Ο Χριστός έφερε στον κόσμο τη σω­τηρία, έσωσε τους ανθρώπους με την ενανθρώπηση και τη θυσία του, έφερε τη χάρη του Παναγίου Πνεύματος που έλειπε από τους αν­θρώπους και τον κόσμο, πού έλει­πε και από το βάπτισμα του Ιωάννου, και γι᾽ αυτό οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να επιτύχουν τη σωτηρία. Δεν κατήργησε όμως τη μετάνοια, η οποία είναι απαραίτη­τη για τη μετοχή μας στη σωτηρία που μας προσφέρε. Είναι αυτή που μας δίνει τη δυνατότητα να δε­χθού­με τη σωτηρία, η οποία επι­σφραγίζεται με τη θεία Χάρη, που μας βοηθά για να πορευθούμε στη νέα ζωή, για να αποφεύγουμε την αμαρτία και να μην απομακρυνό­μεθα από τον Θεό.

Ας ακούσουμε, λοιπόν, σήμερα και εμείς αυτό το κήρυγμα της με­τανοίας τού τιμίου Προδρόμου, και ας παύσουμε να θεωρούμε ότι, εφό­σον δεχθήκαμε το βάπτισμα καί γίναμε μέλη της Εκκλησίας τού Χριστού, έχουμε εξασφαλίσει τη σωτηρία. Η σωτηρία είναι όντως στη διάθεσή μας, αν όμως εμείς ζούμε ζωή μετανοίας, αν ζη­τούμε τη συγχώρηση καί το έλεος τού Θεού για όποια παρακοή καί παράβαση τού θελήματός του κα­νουμε, αλλά συγχρόνως προσπα­θού­με να εναρμονίζουμε καί τη ζωή μας με αυτό, προσπαθούμε να ζούμε σύμφωνα με τις εντολές του, προσπαθούμε να ζούμε τη ζωή τού Χριστού, ενισχυόμενοι από τη θεία Χάρη, την οποία λαμβάνουμε διά των μυστηρίων του.

Το νέο έτος, στο οποίο εισήλθαμε με τη χάρη τού Θεού από χθες, ας είναι για όλους μας έτος μετα­νοί­ας, έτος δηλαδή αλλαγής ζωής, έτος στο οποίο θα πλησιάσουμε πε­ρισ­σότερο τον Θεό, ώστε να έχουμε τη χάρη του στη ζωή μας και δι᾽ αυτής να απαλλαγούμε και από την πανδημία και από κάθε άλλη θλίψη και ανάγκη και να μπορούμε να χαιρόμεθα τις ευλογίες και τις δωρεές που η αγάπη του Θεού θα μας χαρίσει.

Το έτος πού έφυγε, όπως όλοι γνωρίζουμε, ήταν ένα έτος γεμάτο με αγωνία αλλά και με φόβο. Είναι ο φόβος του θανάτου, είναι ο φόβος της ασθενείας, και ποιός άνθρωπος δεν κατέχεται από όλα αυτά; Αλλά, βέβαια, αδελφοί μου, η αγάπη για τον Θεό έξω βάλλει τον φόβον. Αν αγαπούμε τον Θεό, αγαπούμε και τούς αδελφούς μας, και κρατούμε όλα τα μέτρα, τα οποία πρέπει να κρατούμε γιά να μην βλάψουμε τον εαυτό μας, αλλά και να μην βλάψουμε τους αδελφούς μας. Αυτή είναι υποχρέωση όλων μας, γιατί βλέπουμε πού έχει φθάσει η κατάσταση. Καθημερινώς πόσοι άνθρωποι αλλά και πόσοι άνθρωποι φεύγουν. Γιατί; Γιατί πολλές φορές πάμε ενάντια στο θέλημα τού Θεού. Εμείς πρέπει να τηρούμε και το θέλημα τού Θεού αλλά και τις εντολές των ιατρών, για να έχουμε μία υγεία, όσο μπορούμε, σταθερή, και μέσα σ᾽ αυτή τη σταθερή υγεία να εργαζόμεθα το έργο της σωτηρίας μας, που είναι έργο μετανοίας.

Εύχομαι η νέα χρονιά να είναι απείραστη, όσο γίνεται, από τον πειρασμό τού κορωνοιού, αλλά και γεμάτη από αγώνες πνευματικούς.