Ι.Μ. ΚΟΝΙΤΣΗΣ: Εγκύκλιο για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου εξέδωσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κ. Ανδρέας στην οποία αναφέρει μεταξύ άλλων: Η τότε Κυβέρνηση και οι Ηγήτορες του Στρατού, σιωπηλά και αθόρυβα, είχαν λάβει τα κατάλληλα μέτρα, εν τω μέτρω βεβαίως του δυνατού, για την αντιμετώπιση του εχθρού, ο οποίος, άλλωστε, δεν έκρυβε τις προθέσεις του.
Αναλυτικά η εγκύκλιος:
Αγαπητοί μου Χριστιανοί,
Στην τρισχιλιόχρονη ιστορία του, το Ελληνικό Έθνος δεν βρέθηκε τόσο ενωμένο – σαν «μια γροθιά» – όσο την στιγμή, που «υποβρύχιο αγνώστου εθνικότητος» ετορπίλλισε, στο λιμάνι της Τήνου, το εύδρομο του Πολεμικού μας Ναυτικού «ΕΛΛΗ», που βρισκόταν εκεί, για να αποδώση τιμές στην Υπεραγία Θεοτόκο, κατά την εορτή της Κοιμήσεώς Της, στις 15 Αυγούστου 1940.
Η Κυβέρνηση, θέλοντας να διατηρήση την ουδετερότητά της, εχαρακτήρισε το υποβρύχιο «αγνώστου εθνικότητος». Κι’ αυτό, ενώ κρατούσε στα χέρια της τα θραύσματα των τορπιλλών, που έδειχναν την ταυτότητα του πλοίου – δολοφόνου: ΙΤΑΛΙΚΗ!
Αλλά το ένστικτο του Λαού μας κατάλαβε από την πρώτη στιγμή την πραγματικότητα. Και κρύβοντας τον πόνο του για το πρωτοφανές εκείνο ανοσιούργημα, πίστευε ακράδαντα, ότι σύντομα θα έδινε την απάντηση στους θρασείς τολμητίες η υβρισμένη «Παναγία της Τήνου».
Έτσι, δεν ήταν καθόλου παράξενο, ότι όταν το πρωΐ της 28ης Οκτωβρίου 1940, οι σειρήνες ανήγγελλαν την επίθεση της φασιστικής Ιταλίας εναντίον της Χώρας μας, και οι καμπάνες των Εκκλησιών καλούσαν τον πληθυσμό σε προσευχή, ο Λαός μας ξεχύθηκε στους δρόμους, για να διαδηλώση την απόφασή του ή να ζήση ελεύθερος ή να πεθάνη για την Ελλάδα την πολυαγαπημένη Πατρίδα του.
Κι’ ενώ ο Λαός επανηγύριζε στους δρόμους της Αθήνας και των μεγάλων πόλεων, κι’ οι φαντάροι μας «με το χαμόγελο στα χείλη» βάδιζαν για το Μέτωπο, οι Έλληνες, όλοι οι Έλληνες, έμεναν ενωμένοι κάτω από την άξια Ηγεσία εκείνων των καιρών. Ηγεσία: πολιτειακή, πολιτική, στρατιωτική και εκκλησιαστική. Επί κεφαλής του Κράτους, ο Βασιλεύς Γεώργιος ο Β΄ ˙ Πρωθυπουργός ο Ιωάννης Μεταξάς ˙ Αρχιστράτηγος, ο Αλέξανδρος Παπάγος. Και Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, ο από Τραπεζούντος Χρύσανθος Φιλιππίδης.
Πραγματικά. Μια Ηγεσία αντάξια των περιστάσεων, που είχε έγκαιρα προετοιμάσει το Έθνος, καθώς ο ορίζοντας στην Ευρώπη είχε θολώσει και είχε ήδη αρχίσει, από την 1η Σεπτεμβρίου 1939, ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Η τότε Κυβέρνηση
Η τότε Κυβέρνηση και οι Ηγήτορες του Στρατού, σιωπηλά και αθόρυβα, είχαν λάβει τα κατάλληλα μέτρα, εν τω μέτρω βεβαίως του δυνατού, για την αντιμετώπιση του εχθρού, ο οποίος, άλλωστε, δεν έκρυβε τις προθέσεις του.
Και η Εκκλησία, υπό την Ηγεσία του μεγάλου εκείνου Αρχιεπισκόπου Χρυσάνθου, σκέπασε στοργικά κάτω από τις φτερούγες της, «ως η όρνις τα νοσσία εαυτής», τον Λαό και τον Στρατό, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά, την μεγάλη αξία που έχει η ενότητα της Πίστεως, και η συναλληλία Πολιτείας και Εκκλησίας.
Έτσι απλά, αλλά αποφασιστικά, γράφτηκε το Έπος του 1940 – 41, το οποίο είναι και θα μένη αιώνια δόξα της Ελλάδος και της Οικουμένης, όσο κι’ αν οι τότε σύμμαχοί μας παρασπόνδησαν και κατάφωρα μας αδίκησαν. Και σήμερα οι Ένοπλες Δυνάμεις της Χώρας αγρυπνούν ακλόνητες στις επάλξεις του Εθνικού Χρέους. Και αν, ο μη γένοιτο, το απαιτήσουν οι ταραγμένοι καιροί μας, τα σημερινά Ελληνόπουλα, πάλι «με το χαμόγελο στα χείλη» θα απαντήσουν στις όποιες προκλήσεις.
Γιατί το Έπος του 1940 – 41 συνεχίζει να λάμπη στο στερέωμα. Και να μας δείχνη τον δρόμο. Τον δρόμο που οδηγεί στο μεγαλείο και στην δόξα, και που θα συνεχίση να φωτίζη ολόκληρη την Οικουμένη.
Διάπυρος προς Χριστόν ευχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης ΑΝΔΡΕΑΣ
-120x86.jpg)
