Ι.Μ. ΚΕΡΚΥΡΑΣ: Στον πανηγυρίζοντα Ιερό ναό Αγίου Βασιλείου Κέρκυρας λειτούργησε το πρωί της Πρωτοχρονιάς ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος.
Μιλώντας προς τους πιστούς ο κ. Νεκτάριος ζήτησε από όλους να έχουν ήθος αγάπης, δικαιοσύνης ειρήνης, πίστης στον Θεό, ώστε ο νέος χρόνος να αποτελέσει την αρχή για την νίκη ενάντια στον φόβο και την απόγνωση που ο κόσμος ζει εξαιτίας της ασθένειας. Τα πάντα έχουν να κάνουν με την χάρη του Θεού και εμείς οι χριστιανοί μπορούμε να δώσουμε την δική μας ελπίδα σε όλους.
Στην συνέχεια, ο Σεβασμιώτατος προεξήρχε στην Δοξολογία που τελέστηκε στον Μητροπολιτικό Ναό Υπεραγίας Θεοτόκου Σπηλαιωτίσσης Κερκύρας, με την συμμετοχή των αρχών του τόπου.
Το απόγευμα της παραμονής της εορτής Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2021 ο Σεβασμιώτατος χοροστάτησε στον πανηγυρικό εσπερινό στον Ναό πάλι του Αγίου Βασιλείου Κέρκυρας, κατά την διάρκεια του οποίου εψάλη η ακολουθία κατά το ύφος της ντόπιας κερκυραϊκής μουσικής ψαλτικής παράδοσης από χορό με επικεφαλής τον π. Γεώργιο Μπογδάνο, εφημέριο του Μητροπολιτικού Ναού Υ. Θ. Σπηλαιωτίσσης Κέρκυρας.
Προσφωνώντας τους πιστούς ο κ. Νεκτάριος κάλεσε όλους να κάνουν τον απολογισμό τους για τον χρόνο που έφυγε και να προβληματιστούν για το ότι η πανδημία χρησιμοποιήθηκε για να οδηγήσει σε κλονισμό της πίστης, των παραδεδομένων του λαού μας, καθώς μόνο η Εκκλησία παραμένει στο στόχαστρο των λεγόμενων πνευματικών ταγών και διανοουμένων της κοινωνίας μας. Μήπως τελικά ο κόσμος μας παραμένει αγνώμων προς τον Θεό; Χρειάζεται λοιπόν ένας βαθύτερος προβληματισμός, τόσο από τους κληρικούς, όσο και από τους πιστούς. Ποιος έσφαλε και απομακρυνθήκαμε από τον Θεό; Μάλιστα, καθώς στο τέλος του χρόνου προσετέθησαν και ύβρεις κατά του Θεού και κατά της Παναγίας μας, από ανθρώπους που ζητούν να είναι επικεφαλής σε τομείς που η κοινωνία μας χρειάζεται. Ας μην παραμείνουμε λοιπόν χωρίς εστία πνευματική, αλλά ας επιστρέψουμε στον Θεό.
Το δεύτερο γεγονός που εορτάζουμε είναι η μνήμη του Αγίου Βασιλείου, ενός αφιερωμένου στον Θεό άνθρωπο, ο οποίος καθοδήγησε τους ανθρώπους στην αγάπη, την δικαιοσύνη, την ειρήνη, με κέντρο την λειτουργική ζωή. Ήταν ο Μέγας Βασίλειος της άσκησης, της ταπείνωσης, της θυσίας, ο εν μέσω ουρανού και γης λειτουργός και προσευχόμενος για τους ανθρώπους. Ένας πολύ μορφωμένος άνθρωπος, ο οποίος είχε την κοσμική παντογνωσία, η οποία όμως δεν ήταν ξηρά, αλλά απέπνεε την παρουσία του Θεού, την χάρη του Αγίου Πνεύματος, αφήνοντας ως παρακαταθήκη την αιωνιότητα. Σπούδασε την ιατρική, διότι πίστευε, όπως και η Εκκλησία σήμερα πιστεύει, ότι η επιστήμη είναι δώρο του Θεού. Ο Θεός ευλόγησε την επιστήμη και τους επιστήμονες και ζητά από αυτούς να αφήνουν τον εαυτό τους να φωτίζεται από την παρουσία του Θεού. Δεν πρέπει λοιπόν να αντιμετωπίζουμε τα πάντα με τον φόβο του θανάτου και του μηδενισμού, αλλά με την πίστη στον Θεό όπως οι άγιοι. Και όπως ο άγιος έδειξε αγάπη μέσα από την ζωή του, έστι κι εμείς. Ας μιμηθούμε το ότι υπήρξε πατέρας πνευματικός, αλλά και στοργικός αδελφός που περιέθαλψε τόσους ανθρώπους. Ας μην αισθανόμαστε ανέστιοι και ας επιστρέψουμε στην αγάπη του Θεού, στον φαεινό αστέρα, στον ήλιο της δικαιοσύνης που συνεχίζει να διαλύει τα σκοτάδια της αμαρτίας και της φθοράς. Τον χρόνο της ζωής μας ας τον αξιοποιήσουμε σύμφωνα με την αγάπη του Θεού και των αγίων της Εκκλησίας.
Για το έτος 2022 ο Σεβασμιώτατος απηύθυνε προς κλήρο και λαό το κάτωθι μήνυμα: «Καθώς εισερχόμεθα στόν νέο ενιαυτό τής χρηστότητος τού Κυρίου, σέ μία περίοδο στήν οποία δεσπόζει η συζήτηση γιά τήν υγεία μας, όταν βλέπουμε τήν αδυναμία τού πολιτισμού μας νά δώσει λυτρωτικές λύσεις στήν απειλή τού θανάτου, αξίζει νά προβληματιστούμε γιά τό ποιός είναι αληθινά ο σκοπός τής ζωής μας, τόσο στόν χρόνο γενικά, όσο καί στούς καιρούς πού διανύουμε.
Ένας σύγχρονος άγιος, ο γέροντας Σωφρόνιος τού Έσσεξ τής Αγγλίας, γράφει: «Ο κόσμος δέν γνωρίζει τίποτε μεγαλύτερο από τήν κλήση τού χριστιανού. Αλλά όσο υψηλότερος είναι ο σκοπός, τόσο δυσκολότερη είναι η πραγμάτωσή του» (Αγίου Σωφρονίου, Περί Πνεύματος καί Ζωής, έκδοση Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ, σελ. 17). Πράγματι, η κλήση νά είμαστε χριστιανοί, παιδιά δηλαδή τού Θεού πλασμένα κατ εικόνα καί ομοίωσή Του, είναι ο υψηλότερος σκοπός πού θά μπορούσαμε νά αποδεχτούμε. Καί κλήση σημαίνει πρόσκληση από τόν Θεό νά καταλάβουμε ότι τό νά είμαστε χριστιανοί είναι τό ωραιότερο δώρο πού θά μπορούσε ο άνθρωπος νά λάβει. Διότι χριστιανός σημαίνει αυτός πού πιστεύει στόν Θεό ο Οποίος μάς αποκαλύφθηκε ο Ίδιος, έγινε άνθρωπος γιά μάς, μάς φανέρωσε τίς εντολές Του μιλώντας ο Ίδιος μαζί μας, έπαθε γιά μάς, έζησε καί τήν δυσκολότερη στιγμή τής φύσεώς μας πού είναι ο θάνατος, αλλά αναστήθηκε καί μάς συνανιστά από τόν πνευματικό θάνατο! Όποιος λοιπόν αποδέχεται αυτή τήν κλήση, προχωρά μέ ελπίδα καί δέν παρασύρεται από τό κοσμικό πνεύμα πού βάζει τήν επιβίωση πάνω από τήν αγάπη.
Γι αυτό καί η πραγμάτωση τής κλήσεως αυτής έχει ως προϋπόθεση νά είναι ο Χριστός η οδός μας! Μάς προτρέπει πάλι ο άγιος Σωφρόνιος: «Όταν η αγάπη τού Χριστού μάς εγγίζει, αισθανόμαστε τήν αιωνιότητα. Αυτό δέν μπορεί νά γίνει κατανοητό μέ τήν λογική. Ο Θεός ενεργεί μέ τόν δικό Του τρόπο πού ξεφεύγει τήν λογική. Αρκεί νά τηρούμε τίς εντολές Του, δηλαδή τήν αγάπη γιά ολόκληρο τόν κόσμο, χωρίς διάκριση ανάμεσα σέ εχθρούς καί φίλους». Καί προσθέτει: «Ο Χριστός προσέφερε τή θεία Του ζωή σ αυτούς πού είναι πλασμένοι κατ εικόνα Του, αλλά έλαβε ως απάντηση τό μίσος. Σήμερα, μετά από δύο χιλιάδες χρόνια Χριστιανισμού, τί βλέπουμε; Ο σύγχρονος κόσμος χάνει όλο καί περισσότερο τόν Χριστό, τήν ζωή τήν αιώνια. Τό βαθύ σκοτάδι τών αμαρτωλών παθών, τό μίσος, η καταδυνάστευση, οι πόλεμοι όλων τών ειδών διαμορφώνουν τήν επίγεια ύπαρξή μας. Στήν προκειμένη κατάσταση ο Χριστός δίνει σ Αυτούς πού αποφασίζουν νά Τόν ακολουθήσουν τήν εντολή: νά αγαπάτε ακόμη καί τούς εχθρούς σας. Γι αυτό καί ο κόσμος φοβάται έναν τέτοιο Θεό» (Αγίου Σωφρονίου, σελ. 24 καί 30)
Ο κόσμος σήμερα ζεί μέσα στόν φόβο καί τήν αγωνία. Δέν είναι όμως μόνο ο κίνδυνος γιά τήν σωματική υγεία η αιτία. Είναι ο φόβος εξαιτίας τής απουσίας τού Θεού από τίς καρδιές μας. Επειδή ο κόσμος ζητά νά ξοδεύουμε τόν χρόνο στά πάθη καί τίς επιθυμίες τού παρόντος αιώνος, μάς κάνει νά φοβόμαστε ότι δέν θά προλάβουμε νά ευχαριστηθούμε όσα θέλουμε. Έτσι η ασθένεια γίνεται κυρίαρχη στήν ζωή μας καί χάνουμε τόν αληθινό μας προσανατολισμό.
Η νέα χρονιά λοιπόν άς είναι γιά μάς τούς χριστιανούς ευκαιρία νά θυμόμαστε κάθε στιγμή τήν κλήση μας. Νά πυκνώνουμε τήν συμμετοχή μας στήν εκκλησιαστική ζωή. Νά ζούμε τήν αγάπη τού Θεού ως αγάπη γιά Εκείνον καί γιά τόν πλησίον μας. Καί επειδή «η τελεία αγάπη έξω βάλλει τόν φόβον» (Α Ιωάν. 4, 18) άς εμπιστευθούμε τόν Χριστό πού μάς αγαπά καί δέν θά μάς αφήσει!».
