Η Τιμία Κάρα του Οσίου Δαβίδ στα Πιέρια όρη (ΦΩΤΟ)

Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ: Το Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Ναό του Οσίου Δαβίδ και της Αγίας Άννης στα Ριζώματα Πιερίων.

Στην διάρκεια της Θείας Λειτουργίας τέθηκε σε προσκύνηση η τιμία κάρα του Οσίου Δαβίδ από την Εύβοια, την οποία μετέφερε όπως κάθε χρόνο ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής του Οσίου Δαβίδ Αρχιμ. Γαβριήλ.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστιν μου άξιος, καί ο φιλών υιόν ή θυγατέρα υπέρ εμέ ουκ έστιν μου άξιος».

Σάββατο πρό τής Υψώσεως τού τιμίου καί ζωοποιού Σταυρού, τής εορτής κατά τήν οποία η Αγία μας Εκκλησία θά προβάλει καί πάλι τόν επί τού Σταυρού κρεμασθέντα καί θανόντα από υπερβάλλουσα αγάπη γιά εμάς τούς αμαρτωλούς ανθρώπους Κύριό μας, καί στό ευαγγελικό ανάγνωσμα ακούσαμε τόν Χριστό νά μάς δίδει τό μέτρο τής αγάπης πού αναμένει ο Θεός από τούς ανθρώπους γιά νά τούς θεωρήσει αξίους του.

Η εντολή τής αγάπης πρός τόν Θεό καί τούς ανθρώπους αποτε­λεί τή διπλή εντολή, από τήν οποία, σύμφωνα μέ τόν λόγο τού Κυ­ρίου, «όλος ο νόμος καί οι προ­φήται κρέμανται», ενώ συγ­χρό­νως μάς διαβεβαιώνει ότι η αγάπη πρός τούς ελαχίστους αδελφούς του, πρός τόν κάθε δηλαδή άν­θρω­πο, θά αποτελέσει τό κριτήριο τής αγά­πης μας γιά τόν ίδιο τόν Θεό.

Παρότι όμως ο Χριστός δίδει τόση αξία στήν αγάπη πού δείχνει ο κάθε άνθρωπος πρός τόν συνάν­θρωπό του, μία αγάπη πού ήταν άγνωστη στήν πρό Χριστού εποχή, δέν παραλείπει σήμερα νά μάς το­νί­ζει τή σημασία αλλά καί τήν ανα­γκαιότητα τής αγάπης πρός τόν Θεό, συγκρίνοντάς την όχι μέ οποιαδήποτε άλλη ανθρώπινη αγά­­πη αλλά μέ τήν αγάπη τών γονέων πρός τά παιδιά τους καί τήν αγάπη τών παιδιών πρός τούς γονείς τους.

«Ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστιν μου άξιος, καί ο φιλών υιόν ή θυγατέρα υπέρ εμέ ουκ έστιν μου άξιος».

Ο Θεός αναμένει από εμάς τή με­γίστη αγάπη πού μπορεί νά προσ­φέρει ο άνθρωπος, μία αγάπη πού δέν βάζει τίποτε επάνω από Εκεί­νον, μία αγάπη πού δέν υπο­λο­γί­ζει τίποτε περισσότερο από Εκεί­νον, μία αγάπη πού δέν θέλει τίπο­τε περισσότερο από τό νά ζεί γιά Εκείνον καί νά ακολουθεί τό θέλημά του.

Καί ζητά αυτή τήν απόλυτη αγά­πη ο Θεός από τούς ανθρώ­πους, γιατί καί Εκείνος μάς τήν δίδει, γιατί καί Εκείνος μάς τήν προσέ­φερε, προσφέροντας τόν Υιό του θυσία γιά τή δική μας σωτη­ρία, γιά τή δική μας αγάπη.

Ο Θεός μάς ζητά τήν απόλυτη αγάπη, γιατί διαφορετικά είναι αδύ­νατον νά προσεγγίσουμε Εκεί­νον ο οποίος είναι αγάπη. Μάς τήν ζητά όμως καί γιατί η απόλυτη αγάπη μας πρός τόν Θεό, δέν μάς εμπο­δίζει νά αγαπούμε τούς αδελ­φούς μας, τούς γονείς μας, τά τέκνα μας, αλλά αντίθετα μάς οδη­γεί πρός αυτήν. Διότι γιά νά αγαπήσουμε τόν Θεό, όπως μάς τό ζητά, «εξ όλης τής ψυχής καί εξ όλης τής καρδίας καί εξ όλης τής διανοίας» μας, θά πρέπει νά έχου­με απαλλαγεί προη­γουμένως από τόν εγωισμό μας, προϋπόθεση πού είναι απα­ραίτητη γιά νά αγαπή­σουμε καί τούς αδελφούς μας.

Καί προκειμέ­νου νά μάς βοη­θή­σει ο Θεός νά κατανοήσουμε τό μέγεθος τής αγάπης πού μάς ζητά, τήν συγκρί­νει μέ τήν πιό μεγάλη αγάπη πού γνωρίζει ο άνθρωπος, τήν αγάπη τών παιδιών πρός τούς γονείς καί τών γονέων πρός τά παι­διά τους, λέγοντας ότι «Ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστιν μου άξιος, καί ο φιλών υιόν ή θυγα­τέ­ρα υπέρ εμέ ουκ έστιν μου άξιος». Αυτός πού αγα­πά δηλαδή τόν πατέρα ή τή μητέ­ρα του περισσότερο από μένα δέν είναι άξιός μου, καί αυτός πού αγα­πά τόν υιό ή τή θυγατέρα του περισσότερο από εμένα καί αυτός δέν είναι άξιός μου.

Αυτή τήν αγάπη, τήν οποία ζητά ο Θεός από τόν καθένα μας, διέ­θετε σέ ύψιστο βαθμό ο όσιος Δα­βίδ ο εν Ευβοία, στόν οποίο αφιε­ρώσαμε μαζί μέ τήν αγία Άννα, αυτόν τόν ιερό ναό στόν οποίο λει­τουργούμε σήμερα, εγκαινιάζο­ντάς τον πρίν από δεκαπέντε χρό­νια, στίς 11 Σεπτεμβρίου τού 2005, τιμώντας έτσι έναν μεγάλο όσιο τής Εκκλησίας, ο οποίος κάθε χρό­νο ευλογεί τόν ναό του καί τούς ευ­σε­βείς προσκυνητές του μέ τήν πα­ρουσία τής τιμίας καί χαριτο­βρύ­του κάρας του, τήν οποία μέ πολλή αγάπη μεταφέρει εδώ στά Ριζώματα ο Άγιος Καθηγούμενος τής Ιεράς Μονής τού οσίου Δαβίδ, πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρί­της π. Γαβριήλ, πρός τόν οποίο είμεθα ιδιαίτερα ευγνώμονες γι’ αυ­τή τή χαρά καί τήν ευλογία πού κομίζει στήν Ιερά Μητρόπολή μας.

Καί τήν αγάπη του αυτή πρός τόν Θεό τήν απέδειξε ο όσιος Δαβίδ εγκα­ταλείποντας τά πάντα, τήν οικογένεια, τούς οικείους καί τούς φίλους του, καί τόν κόσμο σέ ηλι­κία μόλις δεκαπέντε ετών, γιά νά αφιερωθεί στόν Χριστό καί νά εν­δυθεί τό μοναχικό ράσο.

Η αφιέ­ρωση αυτή είναι βεβαίως ο απόλυ­τος τρόπος γιά νά δείξει κανείς αυτήν τήν αγάπη πού ζητά ο Θεός, αλλά δέν είναι ο μόνος, γιατί δέν είναι δυνατόν όλοι οι άνθρωποι νά εγκα­ταλείψουν τόν κόσμο καί νά αφιερωθούν στόν Χριστό.

Υπάρ­χουν όμως τρόποι γιά νά δείξουμε καί εμείς, όσοι ζούμε μέσα στόν κόσμο, τήν αγάπη μας στόν Θεό, νά τού δείξουμε ότι είναι η πρώτη προτε­ραιότητα τής ζωής μας.

Καί μπο­ρούμε νά τό κάνουμε, εάν δέν βάζουμε σέ δεύτερη ή σέ τρίτη μοίρα τά καθήκοντά μας πρός τόν Θεό, τήν προσευχή, τόν εκκλησια­σμό, τή μυστηριακή ζωή, τή μελέ­τη τού λόγου, καί προτάσσου­με άλ­λες ανάγκες ή αδυναμίες μας, τά παιδιά μας πολλές φορές, τά οποία οπωσδήποτε πρέπει νά αγαπούμε, καί η αγάπη μας η πραγματική είναι εκείνη, πού, όταν αγαπούμε τόν Θεό, δέν μπορούμε νά μήν αγαπήσουμε τά παιδιά μας γιά τό πνευματικό τους συμφέρον.

Μπορούμε νά τό κάνουμε, θυσιά­ζο­ντας τήν ανάπαυσή μας ή τήν ευχαρίστησή μας προκειμένου νά διακονήσουμε σέ ένα καλό έργο, σέ ένα έργο αγάπης. Μπο­ρού­με νά τό κάνουμε καί μέ άλλους τρό­πους, πού ο καθένας μας θά βρεί, ανάλογα μέ τόν τρόπο τής ζωής του καί τίς υποχρεώσεις του, ώστε νά μιμηθούμε τό παρά­δειγμα τού οσίου Δαβίδ τού εν Ευβοία, αλλά καί νά κάνουμε πράξη στή ζωή μας αυτό πού μάς ζητά ο Χριστός. Έτσι δέν θά βρε­θούμε ανάξιοί του αλλά ακούσου­με καί εμείς κατά τή Δευτέρα του Παρουσία τό «δεύτε οι ευλογη­μέ­νοι τού Πατρός μου, κλη­­ρονομή­σατε τήν ητοιμασμέ­νην υμίν βασι­λείαν».

Απολαμβάνοντας σήμερα τήν ευ­λο­γία τής παρουσίας τής θαυμα­τουργού κάρας τού οσίου Δαβίδ, άς μήν παραλείψουμε νά τόν ικε­τεύσουμε νά πρεσβεύει μαζί καί μέ τήν αγία θεοπρομήτορα Άννα, γιά νά φυλάσσει ο Θεός από τόν κίν­δυ­νο τού κορωνοϊού αλλά καί τών εχθρικών απειλών τήν πατρίδα μας καί τόν καθένα από εμάς καί νά απαλλα­γούμε σύντομα καί από τούς δύο πειρασμούς.

Σήμερα τελέσαμε καί τό μνημόσυνο τής αειμνήστου Ευστρατίας, μητρός τού Αγίου Καθηγουμένου, ο οποίος τήν αγαπούσε πολύ, αλλά πιό πολύ αγάπησε τόν Θεό, γι’ αυτό καί εγκατέλειψε τούς γονείς του καί πήγε νά μονάσει εκεί πού ήταν ο όσιος Δαβίδ. Η αγάπη του όμως ήταν, όπως είπα, τόσο μεγάλη γιά τή μητέρα του, πού τά τελευταία χρόνια της τά πέρασε κοντά του, δείχνοντας μέ τόν τρόπο αυτό ότι δέν εγκαταλείπουμε τούς γονείς μας, τούς αγαπούμε, αλλά, όταν αγαπάς τόν Θεό, δέν μπορείς νά μήν αγαπάς τούς γονείς σου, τά παιδιά σου, τά αδέλφια σου, τόν κόσμο όλο.

Έτσι, λοιπόν, σήμερα αναπαύθηκε, θά έλεγα, ιδιαίτερα η αείμνηστος μητέρα τού Αγίου Καθηγουμένου, η αείμνηστος Ευστρατία, διότι ζούσε καί εκείνη αυτές τίς ημέρες εδώ κοντά μας μέ τήν παρουσία τού οσίου Δαβίδ, μέ τή χάρη καί τήν ευλογία του. Άς ευχηθούμε ο όσιος Δαβίδ καί η αγία Άννα νά πρεσβεύουν γιά όλα τά ονόματα αυτά πού μνημονεύσαμε, αλλά καί γιά όλους αυτούς τούς οποίους έχουμε στή μνήμη μας, νά τούς χαρίσει τά ουράνια αγαθά ο Κύριος, «ά οφθαλμός ουκ είδεν καί ούς ουκ ήκουσεν καί επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, ά ητοίμασεν ο Θεός» γι’ αυτούς πού τόν αγάπησαν. Αμήν.

ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ