Ι.Μ. ΚΥΘΗΡΩΝ: Η Εκκλησία μας, Χριστιανοί μου, καί αυτήν τήν Κυριακή επανέρχεται μέ τό Αποστολικό ανάγνωσμα στό πρόβλημα τών διαφωνιών. Καί ζητά από τούς πιστούς νά φρονούν τό ίδιο (δηλαδή νά πιστεύουν καί νά φέρονται όλοι όμοια).
Αυτή η κλήση γιά ομοφωνία, πού σημαίνει ταυτόχρονα καί ενότητα, δέν μπορεί νά πραγματωθεί εύκολα. Η δυσκολία δέν είναι μόνο ο εγωϊσμός καί η ισχυρογνωμοσύνη. Είναι καί η απώλεια προσανατολισμού σέ ένα ζωντανό καί πειστικό παράδειγμα. Αυτό ακριβώς τό παράδειγμα ο Απόστολος Παύλος τό υπογραμμίζει στήν πρός Φιλιππησίους επιστολή του : είναι ο Ιησούς Χριστός!
Καί είναι πρότυπο πρός «τό αυτό φρονείν», επειδή τής διδαχής Του, τών θαυμάτων Του, τού Πάθους καί τής Αναστάσεώς Του ακόμη, προηγήθηκε η ταπείνωσή Του! (Δέν είναι τυχαίο ότι στήν κόγχη τής Προθέσεως σέ πολλούς Ναούς μας εικονίζεται ο Ιησούς νεκρός ως άνθρωπος, πρίν τήν ταφή Του. Καί η εικόνα επιγράφεται ως «Η άκρα ταπείνωσις»).
Όταν ο Υπηρέτης όλων σκούπιζε τά πόδια τών Μαθητών Του, πρίν τό Μεγάλο Δείπνο, τούς έλεγε: «Γινώσκετε τί πεποίηκα υμίν; Υμείς φωνείτε με, ο Διδάσκαλος καί ο Κύριος υπόδειγμα δέδωκα υμίν, ίνα καθώς εγώ εποίησα υμίν καί υμείς ποιήτε».
Αυτή τήν κορυφαία ταπείνωση υπενθυμίζει εμφαντικά καί ποιητικώτατα ο Απόστολος τών Εθνών. Τονίζει πώς ο Κύριος άν καί ήταν ίσος μέ τόν Πατέρα εκένωσε «άδειασε» τόν εαυτό Του παίρνοντας μορφή δούλου. Δηλαδή τήν μορφή καί τήν υπόσταση τού πλάσματός Του, τού ανθρώπου.
Σήμερα, λοιπόν, πού τιμάμε Αυτήν πού «εχώρεσε τόν Αχώρητο» άς ακούσουμε τήν προτροπή τού Παύλου πρός τούς Φιλιππησίους. Προτροπή γιά μίμηση Εκείνου πού καταδέχθηκε τόν πιό ντροπιαστικό καί πιό οδυνηρό θάνατο: τόν θάνατο τόν Σταυρικό.
Μιά τέτοια μίμηση διαλύει κάθε έριδα, κάθε διχόνοια, κάθε ισχυρογνωμοσύνη. Καί θεμελιώνει τήν μέγιστη αρετή τής αγάπης. Πού «ου ζητεί τά εαυτής». Πού «ου φυσιούται». Πού «ουδέποτε εκπίπτει»!..
Πρωτ. π.Π.Μαριάτος
