Η Μητρόπολη Πατρών τίμησε τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη (ΦΩΤΟ)

Στις 4 Φεβρουαρίου 1843, έφυγε από τον μάταιο τούτο κόσμο, ο γιγαντόψυχος και λεοντόκαρδος Έλληνας, ο απελευθερωτής της Ελλάδος, Θεόδωρος ο Κολοκοτρώνης.

Σύμφωνα με ανακοίνωση της Μητρόπολης Πατρών, με την ευκαιρία της ιστορικής αυτής επετείου, της συμπληρώσεως 176 ετών από την προς Κύριον εκδημία του θρυλικού Γέρου του Μωρηά, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρών κ.κ. Χρυσόστομος, ετέλεσε την Δευτέρα 4.2.2019, την Θεία Λειτουργία στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Ευαγγελιστρίας Πατρών και εν συνεχεία επιμνημόσυνη δέηση υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του, τη συμμετοχή πολλών Ιερέων και πλήθους Λαού, οι οποίοι προσέτρεξαν για να αποδώσουν φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης στον

ήρωα και απελευθερωτή της Ελλάδος.

Για τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη μίλησε ο φιλόλογος κ. Δημήτριος Κομποχόλης, Πρόεδρος των εν Πάτραις Αρκάδων, ο οποίος με παλμό και πατριωτισμό ανεφέρθη στον θρυλικό Γέρο του Μωρηά. Ο ομιλητής μεταξύ των άλλων ετόνισε: «…Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης είναι η Ελλάδα μας. Μας εμπνέει, μας καθοδηγεί, μας ελέγχει…»

Ο Σεβασμιώτατος επήνησε με θερμά λόγια, τον κατά πάντα άξιο ομιλητή και θύμησε προς το πολυπληθές εκκλησίασμα, ότι ο Κολοκοτρώνης ήτο πιστός στον Θεό και παρακαλούσε την Παναγία μας, για να ελευθερωθή η Ελλάδα.

Μίλησε ο Σεβασμιώτατος για την Παναγία στο Χρυσοβίτσι, στην Επάνω Χρέπα, για το Βαλτέτσι, όπου ο Γέρος του Μωρηά γονάτισε, προσευχήθηκε, κοινώνησε με τα παλληκάρια του, πολέμησε και νίκησε.

Τέλος, ανεφέρθη στην απολογία του, όταν τον δίκαζαν οι άδικοι δικαστές, στο Ανάπλι θυμίζοντας τα λόγια του:

«Πρόεδρος: -Ορκίζομαι να είπω την αλήθεια και μόνη την αλήθεια εις ο,τι ερωτηθώ.

-Ορκίζομαι.

-Πως ονομάζεσαι;

-Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.

-Από που κατάγεσαι;

-Από το Λιμποβίσι της Καρύταινας.

-Πόσων ετών είσαι;

-Εξήντα τεσσάρων.

-Τι επάγγελμα κάνεις;

-Στρατιωτικός. Στρατιώτης ήμουνα. Κράταγα επί 49 χρόνια στο χέρι το ντουφέκι και πολεμούσα νύχτα μέρα για την πατρίδα. Πείνασα, δίψασα, δεν κοιμήθηκα μια ζωή. Είδα τους συγγενείς μου να πεθαίνουν, τ΄ αδέρφια μου να τυραννιούνται και τα παιδιά μου να ξεψυχάνε μπροστά μου. Μα δε δειλίασα. Πίστευα πως ο Θεός είχε βάλει την υπογραφή Του για τη λευτεριά μας και πως δεν θα την έπαιρνε πίσω».