Ι.Μ.Βεροίας: Την Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2019, το πρωί, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας, κ. Παντελεήμων, λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Χαλάστρας με την ευκαιρία του εορτασμού της επετείου της απελευθέρωσης της πόλεως.
Στο τέλος, τελέστηκε Δοξολογία με την παρουσία των τοπικών αρχών και ακολούθησε τρισάγιο πεσόντων, κατάθεση στεφάνων και μαθητική παρέλαση.
Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΒΕΡΟΙΑΣ:
Λίγες ἡμέρες πρίν ἀπό τά Ἐλευθέρια τῆς πρωτεύουσας τῆς Μακεδονίας μας, τῆς Θεσσαλονίκης, ἑορτάζει τά Ἐλευθέριά της ἡ πόλη μας, ἡ Χαλάστρα. Καί αὐτή τήν ἡμέρα τῶν Ἐλευθερίων πανηγυρίζουμε σήμερα δοξάζοντας τόν Θεό γιά τό μεγάλο δῶρο πού μᾶς χάρισε.
Δέν ἔχει σημασία ἄν ἡ πόλη μας εἶναι μικρή, πολύ πιό μικρή ἀπό τή Θεσσαλονίκη, ἡ χαρά εἶναι ἡ ἴδια, γιατί καί ἡ ἐλευθερία ἔχει τήν ἴδια σημασία εἴτε εἶναι μικρή εἴτε εἶναι μεγάλη ἡ πόλη πού ἀπελευθερώνεται.
Ἡ σημασία εἶναι ἡ ἴδια, γιατί καί οἱ κάτοικοι τῆς Χαλάστρας, οἱ πατέρες μας, προσδοκοῦσαν μέ τήν ἴδια λαχτάρα, ὅπως καί οἱ κάτοικοι τῆς Θεσσαλονίκης, τόν ἑλληνικό στρατό γιά νά τούς ἀπελευθερώσει ἀπό τόν Τουρκικό ζυγό, πού τούς καταπίεζε σχεδόν 500 χρόνια.
Καί ἄν οἱ πατέρες μας χαιρόταν ἐξίσου μέ τούς Θεσσαλονικεῖς γιά τήν ἀπελευθέρωσή της, ἐμεῖς οἱ ἀπόγονοί τους, ἔχουμε κάθε λόγο νά χαιρόμεθα περισσότερο καί νά ὑπερηφανευόμεθα περισσότερο, γιατί οἱ πατέρες μας ἦταν αὐτοί πού βοήθησαν τόν ἑλληνικό στρατό νά φθάσει ἐγκαίρως στή Θεσσαλονίκη, πρίν νά προλάβουν οἱ Βούλγαροι νά μποῦν στήν πόλη καί νά τήν παραλάβουν ἀπό τούς Τούρκους.
Εἶναι γνωστά τά ἱστορικά γεγονότα σέ ὅλους σας. Εἶναι γνωστό τό εὐφυές τέχνασμα τοῦ συμπολίτη μας Γεωργίου Νταλιγκάρη, πού πρότεινε μιά ἁπλῆ λύση στούς ἐπικεφαλής τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ, οἱ ὁποῖοι ἀγωνιοῦσαν, γιατί ἡ καταστροφή τῆς γέφυρας τοῦ ποταμοῦ Ἀξιοῦ ἀπό τούς Τούρκους δέν τούς ἐπέτρεπε νά συνεχίσουν τήν πορεία τους πρός τή Θεσσαλονίκη, μέ ἄγνωστες ἐκείνη τή στιγμή συνέπειες.
Ἔτσι ἡ εὐστροφία ἑνός ἀνθρώπου, τοῦ Γεωργίου Νταλιγκάρη, καί ἡ προθυμία ὅλων τῶν Χαλαστρηνῶν νά προσφέρουν ὅ,τι ξύλινο εἶχαν στά σπίτια τους, πόρτες, παράθυρα, βάρκες, βαρέλια, σανίδια καί νά τά δέσουν μέ σχοινιά, ὥστε νά κατασκευάσουν γρήγορα μία πλωτή γέφυρα πού θά ἔδινε τή δυνατότητα στόν ἑλληνικό στρατό νά περάσει τόν Ἀξιό καί νά φθάσει ἐγκαίρως στή Θεσσαλονίκη, αὐξάνει καί τή χαρά μας καί τήν ὑπερηφάνειά μας γιά τούς πατέρες μας, πού ὄχι μόνο ἀγωνίσθηκαν στόν Μακεδονικό ἀγώνα γιά τήν ἀπελευθέρωση τῆς πατρίδας μας ἀλλά συνέβαλαν μέχρι καί τήν τελευταία στιγμή, γιά νά γίνει ἡ ἐλπίδα καί ἡ προσδοκία τῆς ἐλευθερίας πραγματικότητα.
Καί δέν εἶναι μόνο αὐτό τό γεγονός πού μᾶς κάνει ὑπερήφανους γιά τούς πατέρες μας καί γι᾽ αὐτή τή μικρή πόλη, τήν Χαλάστρα. Εἶναι καί ἡ προσφορά τῶν δύο ἁγίων νεομαρτύρων, τοῦ ἁγίου Ἀθανασίου καί τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τῶν Κουλακιωτῶν, πού μαρτύρησαν γιά νά μήν ἀρνηθοῦν τήν πίστη τους καί τήν ἀγάπη τους στήν πατρίδα. Καί εἶναι ἀκόμη ἡ θυσία τῶν τέκνων της, πενήντα λαϊκῶν καί δύο κληρικῶν ἐθνομαρτύρων, πού σφαγιάσθηκαν ἐδῶ, στόν ναό τῆς Παναγίας, ἀπό τόν Λουμπούτ πασᾶ, ὅταν πέρασε ἀπό τή Χαλάστρα, πηγαίνοντας ἀπό τή Θεσσαλονίκη στή Νάουσα γιά νά καταπνίξει τήν ἐπανάσταση τῶν Ναουσαίων.
Αὐτή ἡ θυσία καί ἡ προσφορά τῆς Χαλάστρας καί τῶν πατέρων μας στόν ἀγώνα γιά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Μακεδονίας καί τῆς Θεσσαλονίκης δέν ἀποτελεῖ μόνο αἰτία χαρᾶς καί πανηγυρισμῶν. Ἀποτελεῖ καί ἕνα μάθημα γιά ὅλους μας.
Ἀποτελεῖ ἕνα μάθημα γιά ὅσους ἀξιολογοῦν τή σπουδαιότητα μέ τό μέγεθος, μέ τόν πλοῦτο, μέ τή μόρφωση, μέ τά ἀξιώματα, καί μᾶς διδάσκει ὅτι μία μικρή κωμόπολη, ὅπως ἡ Χαλάστρα, μέ ἁπλούς ἀνθρώπους, πού δέν εἶχαν οὔτε τεχνική ἐκπαίδευση οὔτε πτυχία οὔτε θέσεις, μπορεῖ νά κάνει μεγάλες θυσίες, μπορεῖ νά προσφέρει πολλά στήν πατρίδα καί τό Ἔθνος καί νά διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στήν ἐξέλιξη τῶν γεγονότων.
Καί ἀκόμη ἀποτελεῖ ἕνα μάθημα γιά ὅλους ἐκείνους πού ἐμπιστεύονται τούς ἰσχυρούς καί προσφεύγουν ἀποκλειστικά στή δύναμη τῶν ὅπλων καί τῶν τεχνικῶν μέσων, διδάσκοντάς μας ὅτι συχνά ὅλα αὐτά μπορεῖ νά ἀκυρωθοῦν ἀπό τά ἁπλά μέσα, τά ὁποῖα ἐκεῖνοι ὑποτιμοῦν.
Οἱ ἡρωικοί πρόγονοί μας μᾶς διδάσκουν ὅμως καί κάτι ἀκόμη πού θά πρέπει νά τό ἔχουμε πάντοτε κατά νοῦν. Καί αὐτό εἶναι ὅτι θά πρέπει ὅλοι μας καί ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς ξεχωριστά νά ἔχουμε τή θέληση νά βοηθήσουμε στόν κάθε ἀγώνα τῆς πατρίδος καί τοῦ Ἔθνους μας.
Ἄς μήν ὑποτιμοῦμε τήν προσφορά αὐτή ὅσο ταπεινή καί ἄν εἶναι. Ἄς μήν σκεφτόμαστε ὅτι δέν μποροῦμε ἐμεῖς νά προσφέρουμε κάτι στήν πατρίδα μας. Ἄς μήν πείθουμε τόν ἑαυτό μας ὅτι ἡ ὑπεράσπιση καί τό μέλλον τῆς πατρίδος μας δέν εἶναι στή δική μας ἁρμοδιότητα καί στίς δικές μας δυνατότητες, ἀλλά εἶναι ὑπόθεση τῶν ἀρχόντων καί τοῦ στρατοῦ.
Ναί, εἶναι ὄντως αὐτῶν. Ἡ πολιτική καί ἡ στρατιωτική ἡγεσία ἔχει τήν εὐθύνη νά κατευθύνει τήν πατρίδα καί νά κάνει τίς πρέπουσες κάθε φορά ἐπιλογές γιά τό συμφέρον της. Ὅμως αὐτό δέν μᾶς ἀπαλλάσσει ἀπό τή δική μας ἀτομική καί προσωπική εὐθύνη νά κάνουμε ὅ,τι μποροῦμε γιά τό καλό καί τήν ὠφέλεια τῆς πατρίδος μας. Μία πόρτα, μία σανίδα, μία βάρκα μποροῦν νά κάνει τήν κρίσιμη διαφορά, ὅπως μᾶς δίδαξαν οἱ πατέρες μας, πού δέν δίστασαν νά διαλύσουν καί τά σπίτια τους ἀκόμη γιά χάρη τῆς πατρίδος καί τῆς ἐλευθερίας.
Αὐτό μᾶς δίδαξαν καί αὐτό μᾶς διδάσκουν καί σήμερα: γιά τήν πατρίδα καί τήν ἐλευθερία κάθε θυσία ἀξίζει, καί πρέπει νά εἴμαστε ἕτοιμοι νά τήν κάνουμε καί ἐμεῖς ἀνά πᾶσα στιγμή, ἐάν θέλουμε νά εἴμαστε ἄξιοι τῆς ἐλευθερίας πού μᾶς χάρισαν οἱ πατέρες μας, ἐάν θέλουμε νά εἴμαστε ἀντάξιοι τῶν προγόνων μας. Γιατί σέ αὐτούς καί στόν Θεό ὀφείλουμε τήν ἐλευθερία μας καί πρέπει νά εἴμεθα πάντοτε εὐγνώμονες γι᾽ αὐτό καί νά μήν ξεχνοῦμε ποτέ νά ἐρχόμεθα αὐτή τήν ἡμέρα στήν ἐκκλησία γιά νά ἐκφράζουμε καί πρός τόν Θεό καί πρός τούς πατέρες μας τήν εὐγνωμοσύνη πού τούς ὀφείλουμε.
