Την Πέμπτη της Διακαινησίμου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Ναούσης επι της εορτή των Αγίων Πέντε Ιερομαρτύρων που μαρτύρησαν στον χώρο του Ιερού Ναού ενώ λειτουργούσαν το έτος 1822.
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στην Θεία Λειτουργία :
«Χθες συνεθαπτόμην σοι, Χριστέ, συνεγείρομαι σήμερον αναστάντι σοι· συνεσταυρούμην σοι χθες, αυτος με συνδόξασον, Σωτήρ, εν τη βασιλεία σου».
Οι στίχοι αυτοί από τον αναστασιμο κανόνα του αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού, που ψάλλουμε από την Κυριακή του Πάσχα, δεν αποτελούν μόνο την ικεσία του ιερού υμνογράφου αλλά και του καθε πιστού, που ζητά από τον αναστάντα Κύριο, τον σωτήρα και λυτρωτή των ανθρώπων, να του χαρίσει τη δόξα της ουρανίου βασιλείας του.
Οι στίχοι όμως αυτοί θα μπορούσαν να είναι και οι λόγοι των πεντε Ναουσαίων ιερομαρτύρων, των οποίων την ιερά μνήμη επιτελούμε σημερα, τρεις μόλις ημέρες πριν από τη μεγάλη θυσία των Ναουσαίων και την ολοκληρωτική καταστροφη της ηρωικής μας πολεως.
Γιατί όντως δεν είχαν περάσει παρα μόνο λίγες ημέρες από τη Μεγάλη Πέμπτη και τη Μεγάλη Παρασκευή, κατά τις οποίες οι πεντε ιερείς είχαν ζήσει τη Σταύρωση και την ταφή του Κυρίου μας, και ακόμη λιγότερες από την Κυριακή του Πάσχα, κατά την οποία είχαν εορτάσει πανηγυρικά τη λαμπροφόρο Ανάσταση του Χριστού.
Και σαν σήμερα, Πέμπτη της Διακαινησίμου, σήμανε η ώρα της δικης τους σταυρώσεως, του δικού τους μαρτυρίου, και μάλιστα στην πιο ιερή ώρα, την ώρα της θείας Λειτουργίας.
Λίγο πριν να προσφέρουν και παλι την αναίμακτη θυσία «εις ανάμνησιν» του Χριστού, κατά την εντολή του, προσφέρουν τη δική τους θυσία, τη θυσία της ζωής τους στον Κύριο, που έγινε θυσία για μας, που έγινε θυσία για να απαλλάξει τους ανθρώπους από την κατάρα της αμαρτίας.
[irp posts=”414544″ name=”Βέροια: Αρχιερείς και πλήθος κόσμου στην εξόδιο ακολουθία της γερόντισσας Φοίβης”]
Η οργή και η ορμή των Τούρκων για να καταστρέψουν την πόλη της Ναούσης, που είχε επαναστατήσει πριν από μερικές εβδομάδες διεκδικώντας την ελευθερία της, ξέσπασε πρώτα στον ναό του αγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, όπου λειτουργούσαν οι πέντε ιερείς. Εκεί, μέσα στον ναό του τροπαιοφόρου μεγαλομάρτυρος, σε αυτόν εδώ τον ναό, βρηκαν οι πέντε ιερείς μαρτυρικό τελος, για να μην αρνηθούν την πιστη τους, για να μην προδώσουν την αγάπη τους στον Χριστό, για να μην αφήσουν το βάρβαρο πληθος να βεβηλώσει τα Άγια των Αγίων, για να μην αφήσουν απροστατευτο το ποίμνιό τους.
Πέμπτη της Διακαινησίμου και οι πέντε ιερείς έζησαν με το μαρτυριό τους την προσωπική τους Μεγάλη Πέμπτη. Συσταυρώθηκαν μαζι με τον Χριστό και το μαρτυρικό τους αίμα ενώθηκε με αυτό του Κυρίου τους. Τον ακολούθησαν στη ζωή, σαν τους μαθητές του, αφιερώνοντας τον εαυτό τους στη διακονία του. Τον ακολούθησαν στο μαρτύριο και τη θυσία, μενοντας «πιστοί άχρι θανάτου», χωρίς να δειλιάσουν, χωρίς να φοβηθούν, γιατί η Ανάσταση του Χριστού, που είχαν εορτάσει πριν από λίγες ημέρες, τους γέμιζε με την ελπίδα ότι η θυσία για τον Χριστο δεν είναι χαμένη, ότι το μαρτύριο για την πίστη του δεν είναι θανατος, αλλά ζωή. Γι᾽ αυτό και μπορούσαν με πίστη να επαναλαβουν τους λόγους του ιερού υμνογραφου: «Χθες συνεθαπτόμην σοι, Χριστε, συνεγείρομαι σήμερον αναστάντι σοι», αλλά και να του ζητούν: «Αυτος με συνδόξασον, Σωτηρ, εν τη βασιλεία σου».
Η θυσία τους για τον Χριστό λογιζεται ως θυσία με τον Χριστό, και γι᾽ αυτό δεν πεθαίνουν μόνο μαζί του, αλλά αναστήνονται μαζί του στην αιώνιο ζωή που προσφέρει ο αναστάς Κύριος σε όσους μενουν πιστοί μέχρι το τέλος στο όνομά του.
Η οργή και η ορμή των Τούρκων για να καταστρέψουν την πόλη της Ναούσης, που είχε επαναστατήσει πριν από μερικές εβδομάδες διεκδικώντας την ελευθερία της, ξέσπασε πρώτα στον ναό του αγίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, όπου λειτουργούσαν οι πέντε ιερείς. Εκεί, μέσα στον ναό του τροπαιοφόρου μεγαλομάρτυρος, σε αυτόν εδώ τον ναό, βρηκαν οι πέντε ιερείς μαρτυρικό τελος, για να μην αρνηθούν την πιστη τους, για να μην προδώσουν την αγάπη τους στον Χριστό, για να μην αφήσουν το βάρβαρο πληθος να βεβηλώσει τα Άγια των Αγίων, για να μην αφήσουν απροστατευτο το ποίμνιό τους.
Πέμπτη της Διακαινησίμου και οι πέντε ιερείς έζησαν με το μαρτυριό τους την προσωπική τους Μεγάλη Πέμπτη. Συσταυρώθηκαν μαζι με τον Χριστό και το μαρτυρικό τους αίμα ενώθηκε με αυτό του Κυρίου τους. Τον ακολούθησαν στη ζωή, σαν τους μαθητές του, αφιερώνοντας τον εαυτό τους στη διακονία του. Τον ακολούθησαν στο μαρτύριο και τη θυσία, μενοντας «πιστοί άχρι θανάτου», χωρίς να δειλιάσουν, χωρίς να φοβηθούν, γιατί η Ανάσταση του Χριστού, που είχαν εορτάσει πριν από λίγες ημέρες, τους γέμιζε με την ελπίδα ότι η θυσία για τον Χριστο δεν είναι χαμένη, ότι το μαρτύριο για την πίστη του δεν είναι θανατος, αλλά ζωή. Γι᾽ αυτό και μπορούσαν με πίστη να επαναλαβουν τους λόγους του ιερού υμνογραφου: «Χθες συνεθαπτόμην σοι, Χριστε, συνεγείρομαι σήμερον αναστάντι σοι», αλλά και να του ζητούν: «Αυτος με συνδόξασον, Σωτηρ, εν τη βασιλεία σου».
Η θυσία τους για τον Χριστό λογιζεται ως θυσία με τον Χριστό, και γι᾽ αυτό δεν πεθαίνουν μόνο μαζί του, αλλά αναστήνονται μαζί του στην αιώνιο ζωή που προσφέρει ο αναστάς Κύριος σε όσους μενουν πιστοί μέχρι το τέλος στο όνομά του.
Δείτε τις φωτογραφίες της Μητρόπολης εδώ
-120x86.jpg)
){kind=link}