Η εορτή της Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας στη Βέροια

Ι.Μ. ΒΕΡΟΙΑΣ – Την Παρασκευή 22 Δεκεμβρίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό της Αγίας Παρασκευής Βεροίας για την εορτή της Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας, η μνήμη της οποίας εορτάζεται ετησίως πανηγυρικά στην ενορία.

Στη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας τέθηκε σε προσκύνηση το Ιερό Λείψανο του Οσίου Γερασίμου του Υμνογράφου που θησαυρίζεται στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας, όπου υπάρχει ιερό παρεκκλήσιο προς τιμήν του Οσίου.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του αναφέρθηκε εκτενώς στο χάρισμα της υμνογραφίας του νέου Αγίου της Εκκλησίας μας και πνευματικού του πατρός, Οσίου Γερασίμου του Υμνογράφου, αναφέροντας μεταξύ άλλων: «Των μαρτύρων ταίς χρείαις δια­κο­νήσασα, μαρτυρικώς εμιμήσω τας αριστείας αυτών».

Σε λίγες ημέρες εορτάζει η Εκ­κλησία μας τη μεγάλη εορτή της αγά­πης του Θεού, την εορτή της θείας ενανθρωπήσεως. Σήμερα όμως τιμά τη μνήμη μιάς μεγαλο­μαρ­τυρός της, της αγίας Ανα­στα­­σίας της Φαρμακολυτρίας, η οποία όχι μόνο θυσίασε τη ζωή της για την πίστη της και την αγάπη της στον Χριστό, αλ­λα και γιατί διακρί­θηκε στην εφαρμογή της εν­τολής της αγάπης.

Γόνος αριστοκρατικής οικογε­νεί­ας η αγία Αναστασία και σύζυγος ρωμαίου αξιωματούχου γνώρισε και αγάπησε τον Χριστό.

Ήξερε βεβαίως ότι η πίστη της στον Χρι­στο ήταν ασύμβατη όχι μόνο με την πίστη του συζύγου της αλλά και με τους ρωμαικούς νο­μους. Ήξε­ρε ότι η πίστη της στον Χριστό θα την οδηγούσε στο μαρ­τυ­ριο, αλλά εκείνη δεν δίσταζε μπρο­στα στο μαρτύριο. Γνώριζε τον λόγο του Κυρίου που λέγει ότι «ο φιλών πατέρα ή μητέρα ή τε­κνα … υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξι­ος», και αυτή ήθε­λε να είναι άξια του Κυ­ρίου που αγάπησε, να είναι άξια του Χριστού που από αγάπη για το πλάσμα του έγι­νε άνθρωπος και σταυρώ­θη­κε για χάρη του.

Είχε διαβάσει τον λόγο του ευ­αγ­γελιστού της αγάπης, του αγίου Ιωάννου του Θεολόγου ότι «φο­βος ουκ έστιν εν τη αγάπη, αλλ᾽ η τε­λεία αγάπη έξω βάλλει τον φο­βον», και γι᾽ αυτό δεν φοβόταν ούτε ανησυχούσε για το μέλλον. Εμπιστευόταν τη ζωή της στα χε­ρια και την αγάπη του Θεού, που και η ίδια τόσο πολύ αγα­που­σε.

Αυτή την αγάπη φρόντιζε όμως η αγία Αναστασία και να την εξωτε­ρι­κεύει με ένα ξεχωριστό τρόπο. Ο τρόπος αυτός ήταν να φρο­ντι­ζει και να μεριμνά για την ανα­κούφι­ση των μαρτύρων του Χρι­στού. Να επισκέπτεται εκεί­νους που βρισκό­ταν στις φυλακές για την πίστη τους. Να φροντίζει τις πληγές και τα τραύματα εκεί­νων που βασά­νι­ζαν οι Ρωμαίοι στρα­τιώ­τες. Να τους ενισχύει και να τους ενθαρρύ­νει για να στα­θούν πι­στοί ενώπιον των δικα­στων τους και να αντιμε­τω­πίσουν με καρτερία το μαρτύριο. Αλλά ήταν και εκείνη που μετά το μαρτύριο έσπευδε για να περι­συλ­λε­ξει τα μαρτυρικά λείψανα και να τους αποδώσει τις αρμόζου­σες τι­μες, χωρίς να υπολογίζει ου­τε τον κο­πο ούτε την οργή των διωκτών της πίστεως.

Έτσι η αγία Αναστασία δεν εξε­πλη­ρωνε απλώς τη θεία εντολή της αγάπης, η οποία αποτελεί την πρώτη και μεγάλη εντολή και είναι αυτή που θα αποτελέσει το κρι­τήριο της σωτηρίας μας κατά την ημέρα της μελλούσης κρίσεως, αλλά την εξεπλήρωνε με τρόπο αυ­τοθυσιαστικό. Γιατί η αγία Ανα­στασία δεν προσέφερε την αγάπη της άκοπα και ανέξοδα, αλλά θε­το­ντας τον εαυτό της και τη ζωή της σε κίνδυνο προκειμένου να δια­κο­νήσει τους αδελφούς της. Γι᾽ αυτό αξιώθηκε και από τον Θεό να ομο­λο­γήσει και η ίδια την πι­στη και την αγάπη της σε Εκείνον και να λάβει τον στέφανο του μαρ­­τυρίου. Και ακόμη αξιώθηκε να λάβει τη χα­ρη των ιάσεων, με τις οποίες ευ­εργετεί μέχρι σήμερα τους αν­θρω­πους που αιτούνται την πρε­σβεία και τη βοήθειά της.

Αυτή την αγάπη που έζησε και έδειξε η αγία μεγαλομάρτυς Ανα­-στα­σία συστήνει και σε μας η Εκ­κλησία μας σήμερα. Γιατί πολ­λες φορές νομίζουμε ότι προσφέρουμε αγάπη, αλλά στην πραγματικό­τη­τα παραμένουμε μόνο στα λόγια ή έστω στα αισθήματα, χωρίς να προ­­χωρούμε στην πράξη. Συχνά πάλι λέμε ότι θέλουμε να προσφέ­ρουμε αγάπη αλλά δεν έχουμε τη δυνα­το­τητα.

Η αγάπη όμως δεν είναι ούτε μο­νο λόγια ούτε μόνο συναι­σθήματα. Ούτε χρει­άζεται να έχεις πολλά χρη­­­ματα ή αγαθά για να προσ­φε­ρεις αγάπη. Γιατί, εάν ήταν έτσι, ο Χρι­στος θα απέκλειε τους περισ­σο­τε­ρους ανθρώπους από τη δυνα­το­τητα να προσφέρουν αγάπη και δεν θα μπορούσε να τη θέσει ως κριτή­ριο της σωτηρίας μας.

Αγάπη όμως σημαίνει να μπορώ να μοιράζομαι με τον αδελφό μου αυτό που έχω. Σημαίνει να μπορώ να στερηθώ αυτό που έχω για να το απολαύσει εκείνος. Σημαίνει να προσ­φέρω χωρίς ενδοιασμούς αυ­το που μου αρέσει και που διαθέτω, για να κάνω τον α­δελφό μου χα­ρούμενο και ευτυ­χι­σμένο, για να τον ανα­κου­φίσω και να τον ανα­παύ­σω. Αγά­πη σημαίνει να δίδω θυ­σιά­ζοντας και τον εαυτό μου, εάν χρειαστεί, όπως ακριβώς το έκανε και ο ίδιος ο Χριστός για μας, όπως το έκανε και η αγία με­γα­λομάρτυς Ανα­στα­σία.

Και εάν προσφέρουμε έτσι την αγάπη, τότε θα έχου­με τη χάρη και την ευλογία του Θε­ου στη ζωή μας. Τότε η αγάπη του θα μας ανταπο­δίδει ο,τι προσ­φε­ρουμε πολλα­πλα­σιο, αλλά κυ­ρίως θα μας αξιώσει της βασιλείας του, όπως αξίωσε και την εορ­τα­ζομένη σήμερα αγία με­γα­λο­μαρ­τυ­ρα Αναστασία τη φαρ­μα­­κο­λύτρια, το παράδειγμα της οποί­ας μας καλεί σήμερα να ακο­λου­θη­σουμε η Εκκλησία μας εορ­τάζο­ντας και τιμώντας τη μνήμη της, και το οποίο εύχομαι να μιμη­θού­με όλοι μας.

ΓΙΑ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ